Mark Eyskens over Israël in brief aan Joods Actueel

200 anniversaire consistoire central diner gala 16 /03/08 Hilton
Mark Eyskens

Minister van Staat en gewezen premier Mark Eyskens schreef n.a.v. 60 jaar Israël volgende tekst voor Joods Actueel.

Vaak heb ik Israël bezocht en telkens werd ik getroffen door het unieke karakter van dit land en zijn volk. … Tijdens mijn 13-jarige aanwezigheid in opeenvolgende Belgische regeringen, mijn 26-jarig lidmaatschap van de Kamer van Volksvertegenwoordigers en mijn 10-jarig lidmaatschap van de Raad van Europa heb ik talrijke malen moeten ingaan tegen grove onwetendheid of partijdige vooringenomenheid ten aanzien van Israël.

Lees de volledige tekst

Vaak heb ik Israël bezocht en telkens werd ik getroffen door het unieke karakter van dit land en zijn volk. De stichtende rol die het Joodse volk heeft gespeeld in de geschiedenis van de mensheid, de zin voor het zijnsmysterie, die het talrijke eeuwen geleden reeds heeft ontwikkeld, zijn boodschap van verbondenheid met het goddelijke, hoeft niet herhaald. Israël heeft onze beschaving mede geboetseerd. Met kracht wil ik onderstrepen dat christenen nooit volwaardige christenen kunnen zijn zonder hun essentiële verknochtheid met het Jodendom. Het is dan ook een van de meest smartelijke en zinsverbijsterende paradoxen dat christenen en christelijke kerken zich hebben kunnen lenen tot schandelijk antisemitisme. Vandaag, op het ogenblik dat de oude demonen her en der weer het hoofd opsteken, is het de ethische plicht van alle christenen, humanisten, gelovigen en ongelovigen, democraten en mensen van goede wil elke vorm van antisemitisme krachtig te bestrijden. Van hen wordt verwacht dat zij hun beschavingsverantwoordelijkheid zouden opnemen.

Sedert 60 jaar heeft de Staat Israël zijn bestaan voortdurend dienen te verdedigen tegen externe agressie en terroristische aanslagen in eigen land. Tijdens mijn 13-jarige aanwezigheid in opeenvolgende Belgische regeringen, mijn 26-jarig lidmaatschap van de Kamer van Volksvertegenwoordigers en mijn 10-jarig lidmaatschap van de Raad van Europa heb ik talrijke malen moeten ingaan tegen grove onwetendheid of partijdige vooringenomenheid ten aanzien van Israël. Vaak werd in debatten geschermd met resolutie 242 van de VN-Veiligheidsraad van 1967 die stelt dat Israël zich dient terug te trekken  uit “gebieden” die het bezet sinds de Zesdaagse Oorlog. Hierbij wordt zelden onderstreept dat de vermelding van “gebieden” – zonder lidwoord – betekent dat de Veiligheidsraad een marge van onderhandelingen heeft willen ophouden, een interpretatie die is bevestigd door de auteurs van bedoelde tekst. Hugh Carandon, de opsteller van de oorspronkelijke tekst, zei hier later over (in 1980) dat de omissie opzettelijk was. Carandon vond het onverstandig om de partijen vast te pinnen op de grenzen van voor 1967, omdat deze opgesteld waren als onderdeel van een staakt-het-vuren, niet als permanente grenzen.

Advertentie

Bovendien wordt nooit de tweede alinea van  resolutie 242 geciteerd die “alle betrokken partijen oproept om de territoriale integriteit, politieke onafhankelijkheid en de soevereiniteit van elke staat in de regio te respecteren”. Wat tevens inhoudt dat verzaakt wordt aan elke terroristische activiteit. Israël heeft twee jaar geleden de Gaza-strip ontruimd maar binnen de kortste keren heeft Hamas dit grondgebied omgebouwd tot een militair bolwerk van waaruit sedertdien  duizenden Kassam-raketten op Israëlisch grondgebied en zijn burgers werden afgevuurd.

De lanceerbasis voor deze raketten wordt in het Gaza-gebied opgesteld in druk bevolkte wijken zodat elke preventieve verdedigingsactie bijna onvermijdelijk ook burgerlijke slachtoffers maakt. Uiteraard moet gestreefd worden naar vrede in dit gebied van het Midden-Oosten opdat een einde zou worden gemaakt aan het bloedvergieten van onschuldige burgers aan Israëlische zowel als aan Palestijnse kant. De inspanningen hiertoe moeten onverdroten worden voortgezet maar dit kan alleen succesvol geschieden indien een einde wordt gemaakt aan het terroristische geweld. Onder voorwaarden die gemeenschappelijk moeten worden onderhandeld, blijft een twee-statenoplossing binnen veilige grenzen een essentiële vredestichtende doelstelling, maar die kan slechts worden bereikt en in concreto ingevuld als de omringende Arabische landen eveneens met Israël vrede sluiten en de Staat Israël erkennen. In een verdere fase zou een vredesbeleid kunnen worden gevoerd met uitermate gunstige economische gevolgen voor de betrokken bevolkingen. Ik denk slechts aan formules van economische samenwerking, zoals die in Europa zijn uitgebouwd na de Tweede Wereldoorlog en in eerste instantie tussen de erfvijanden Frankrijk en Duitsland. De Benelux kan model staan voor steeds hechtere coöperatie en ik herinner mij dat ik door Shimon Peres, tijdens diverse ontmoetingen, werd ondervraagd over de manier waarop de Benelux functioneerde. Ongetwijfeld kan de Europese Unie in dit gebied van de wereld een belangrijke rol spelen indien gestreefd wordt naar evenwicht brengende en veiligheid garanderende oplossingen.

Tijdens mijn verblijf in Israël en meer bepaald tijdens het doceren van een aantal colleges aan de Hebreeuwse Universiteit van Jeruzalem werd ik telkens getroffen door de grote belangstelling die heerste bij de studenten en bovendien door hun  grote economische en technische kennis van de werkwijze van de Europese Unie en van de inhoud en strekking van de grote Europese verdragen. Het is evident dat de hoge kwaliteit van het onderwijs, de openheid van geest, de uitwisseling van gedachten contacten van het grootste belang zijn voor wederzijds begrip en intense samenwerking. Moge Israël voor al zijn bewoners tijdens de eerstvolgende decennia vrede en voorspoed vinden.