Boortmeerbeek in memoriam Robert Maistriau (beluister)
De 16de herdenking van het XXste transport in de gemeente Boortmeerbeek op zondag 10 mei was een opmerkelijke herdenkingsplechtigheid in meer dan één opzicht. De herdenking vond plaats op het plein aan het station in het centrum van de gemeente en stond dit jaar stil bij verzetsheld Robert Maistriau, die overleed op 26 september van vorig jaar. Michel Laub, als vertegenwoordiger van de Joodse Gemeenschap, zei: “De Joodse gemeenschap is in rouw, een Rechtvaardige is van ons heengegaan”.
De inleidende muziek met Afrikaanse djembéspeler geflankeerd door twee jonge Vlaamse percusionisten maakten de toehoorders meteen duidelijk dat het om een bijzondere plechtigheid ging. Jacques Israël, een zakenrelatie van Robert Maistriau, sprak onaangekondigd, waardoor de tekst van zijn toespraak niet bij de organisatie beschikbaar is , u kan echter deze onverwachte rede hier beluisteren.
[audio:/wp-content/uploads-pjact001/2009/05/ji.mp3]Organisator Marc Michiels en zijn ploeg medewerkers wisten tijdens de plechtigheid een beeld te geven van het leven van deze Belgische held. Michiels heeft daarvoor maandenlang informatie verzameld met een doorzettingsvermogen dat bewonderenswaardig is. De kijk op Maistriau, die vaak beperkt is gebleven tot het wedervaren van hem en zijn twee vrienden bij het tot stilstand brengen van het 20ste transport, werd voor het eerst publiekelijk aangevuld met een blik op zijn leven in zijn studietijd, zijn andere verzetsdaden, zijn leven en werk in Congo. Phillipe Maistriau, de zoon van Robert, schetste een beeld van zijn vader in een aangrijpende toespraak. Regine Krochmal en Simon Gronowsky, beiden ontsnapt uit de trein van het 20ste transport waren aanwezig. Gronowski zei in zijn toespraak: “Dankzij Robert Maistriau ben ik nu vader en grootvader”. De taltijke toespraken werden afgewisseld met muzikale momenten en besloten met een bloemenhulde aan het gedenkteken. Alle deelnemers kregen achteraf een brochure met de teksten van de toespraken.
Regine Krochmal begon haar toespraak met de woorden: “Robert, de nederige, de grote vriend. Een grote mijnheer, een grote held”. Daarmee wist ze treffend, in één enkele zin de persoonlijkheid van Maistriau, zoals die in al de toespraken en getuigenissen duidelijk werd, samen te vatten.
