Antwerpse rockgroep K’s Choice ongemeen populair in Israël

Onmiddellijk na de optredens van de Belgische rockformatie K’s Choice verschenen op YouTube tientallen filmclips van de concerten in Tel Aviv. Daarop is ondermeer te zien hoe een uitzinnig enthouisaste menigte aan het einde van het concert letterlijk in de lucht springt als de groep ingaat op het massale geroep om bisnummers. Maar nu, na drie maanden is er nog een reden waarom de groep in Israël zeer populair is. Dat komt omdat Eric Grossman, de Amerikaanse bassist van deze Anwerpse formatie, op zijn Facebook korte metten maakt met de Britse zanger Elvis Costello omdat die onlangs weigerde in Israël op te treden.

Door Guido Joris (artikel verschenen in Joods Actueel van September 2010)

In de voorbije jaren wordt door activisten steeds druk op (vooral Britse) artiesten uitgeoefend in de hoop daarmee een soort culturele boycot van Israël te realiseren. Dat was ondermeer het geval bij de Britse popster Elton John, die was echter totaal niet onder de indruk en gaf dit jaar een fantastisch concert in  Israël. Het meest bekende voorbeeld blijft echter ex-beatle Sir Paul Mc Cartney, die bij de aankondiging van zijn concert in Israël doodbedreigingen ontving maar zich ook niet uit zijn evenwicht liet brengen en zelfs een groot bedrag veil had voor zijn beveiliging tijdens zijn Israëlische optreden. Het is opvallend dat ook deze twee artiesten, net zoals Grossman, spontaan getuigen over “de overstelpende warmte” die ze tijdens bij hun optreden vanwege het Israëlische publiek ervaren.

Advertentie

K’s Choice is een Antwerpse groep. De huidige kern van de band wordt gevormd door Sarah (zang, gitaar) haar broer Gert Bettens (gitaar, keyboard en zang), Eric Grossman (basgitaar), Koen Liekens (drums), Reinout Swinnen (toetsen) en Thomas Vanelslander (gitaar). De groep was actief van 1994 tot 2003 en is momenteel, na een pauze van vijf jaar, terug aan het werk.

De groep staat in de Sabamlijst van best verkopende Belgische groepen. Van hun eerste twee albums van K’s Choice ‘The Great Subconscious Club’ (1993) en ‘Paradise In Me’ (1995) waren eind 1998 al meer dan een miljoen exemplaren verkocht.

Oorspronkelijk heette de groep The Choice maar toen ze in 1994 in de VS gingen toeren, was er een gelijknamige groep waardoor ze gedwongen werden hun naam te wijzigen. Ze maakten er K’s Choice, de K is ontleend aan Jozef K., een romanfiguur van Kafka.

Na een periode van inactiviteit kwam de groep in 2009 op de proppen met de single ‘When I lay beside you’, het nummer werd het themalied voor de bekende inzamelactie Music For Life van Studio Brussel. Onmiddellijk bracht Sony Music in 2009 het compilatie-album The Essential K’s Choice uit om de heropstanding van de Antwerpse rockers op het internationale podium te vieren.

Op 29 maart kwam hun nieuwe album Echo Mountain uit, de groep ging daarmee de boer op en dat bracht hen terug in Tel Aviv – ze verschenen in 2000 al op het Israëlische podium – waar ze hun enthousiaste oude fans tezamen met de nieuwsgierige ‘eerste-keer-K’s Choice-concertgangers’ aan het eind van hun optredens in een toestand van laaiende geestesvervoering achterlieten.

De Facebook-historie

Met één klein zinnetje op de Facebookpagina van bassist Eric Grossman krijgt K’s Choice er nu legioenen nieuwe Israëlische fans bij. Het begon toen Grossman gewoon de opmerking op Facebook neerpootte dat hij denkt dat Elvis Costello een giant douche-bag is. (Een douche is letterlijk vertaald een lavementspuit) maar – gezien de context – gaat het in dit geval om een ingeburgerde maar minder fraaie belediging die dient om in één adem een arrogante en gemene nietsnut te omschrijven. Deze opmerking werkte als een trigger voor de fans van K’s Choice die in grote getalen Grossmans reactie konden smaken. Ook de mainstreampers in Israël pikte het voorval op. De Jerusalem Post publiceerde zelfs enkele van de reacties aan het adres van K’s Choice: “Ik was altijd al dol op de muziek van K’s Choice maar nu ben ik compleet weg van jullie jongens! Jullie zijn ontzettend hard bedankt om naar hier te komen”, schreef Chani Lerner en in een andere reactie was te lezen: “Eric wat je schrijft is correct, er is overal in de wereld oorlog en het enige dat mensen samenbindt is muziek en McDonalds :-)”.

Advertentie

Grossman zelf was verbaasd en naar eigen zeggen overrompeld door de honderden vriendschapverzoeken die op zijn Facebook in de volgende uren binnenliepen. In een interview zei de bassist achteraf: ”Het is gewoon te gek dat ik op korte tijd een soort held geworden ben in Israël. Ik wil stellen dat ik niet zomaar Israël verdedig maar voor alle mensen wil opkomen. Ik ben ervan overtuigd dat overal waar oorlog is mensen naar vrede verlangen en dat het maar een klein aantal mensen is die dat onmogelijk wil maken. Grossman haalde hard uit naar Costello en noemt het gewoon hypocriet om kleine landen als zondebok te gebruiken. Politici weten waarschijnlijk niet eens het verschil tussen Elvis Costello en Elvis Presley en al zouden ze het weten, dan kan het hen geen barst schelen”, zei hij kort na de gebeurtenissen.

Wij waren nieuwsgierig om te vernemen hoe een Amerikaanse bassist in een Antwerpse rockband terecht komt en hoe hij, nu de ophef over zijn Facebook-uitspraken wegebt, terugkijkt naar de gebeurtenissen.

Joods Actueel: Hoe komt een Amerikaanse bassist in een Belgische rockband terecht?

Eric Grossman: K’s Choice heeft in de VS een Amerikaanse manager, die zijn kantoor in Los Angeles runt. Ik woonde zelf jarenlang in LA. De groep had dus altijd al een Amerikaanse connectie. Een gemeenschappelijke vriend heeft hen op een bepaald moment geadviseerd om mij als bassist te nemen op het ogenblik dat ze die nodig hadden voor hun ‘Paradise in Me’ toer. De chemie was er, we zijn samen blijven spelen en dat is ondertussen al veertien jaar zo.

Joods Actueel: Kan je de optredens in Tel Aviv in 2000 vergelijken met de optredens die jullie pas achter de rug hebben?

Eric Grossman: Vergelijken is moeilijk. In 2000 hadden we absoluut geen idee wat we van het Israëlische publiek konden verwachten. We waren ons absoluut niet bewust van onze populariteit ginds, dat overviel ons echt en het was natuurlijk een aangename verrassing. Bij deze optredens hadden we dus al een ‘geschiedenis’ bij de Israëlische concertgangers. Het was voorspelbaar dat we door loyale fans met veel appreciatie zouden ontvangen worden. Daar is een simpele verklaring voor: we zijn steeds komen opdagen terwijl zoveel andere artiesten wegbleven. Maar niettegenstaande die wetenschap was het nog altijd overweldigend om de energie van het Israëlische publiek te voelen terwijl je op het podium staat. De emoties zijn er onvoorstelbaar sterk en zoveel mensen zongen elke song met ons mee, we zijn werkelijk bevoorrecht. Musiceren in Israël is opwindend, iets waar we lang op voorhand naar uitkijken. It’s very, very special.

Joods actueel: Kan je uitleggen waarom je Elvis Costello een “giant douche-bag” noemt op je Facebookpagina?

Eric Grossman: Wel zoals ik eerder zei, of dat nu werkt of niet, ik ben nooit een voorstander geweest om muziekfans te laten opdraaien voor allerlei zaken en nog minder als het over politieke kwesties gaat. Met dat in mijn hoofd kan ik zeker niet het soort boycotacties waarmee Israël nu te maken krijgt, steunen. En ik was in het bijzonder lastig op Elvis omwille van de manier waarop hij afhaakte. Hij had zijn concert al geboekt en tickets verkocht. Ik denk niet dat er iest in het politieke landschap veranderde dat plotseling dit soort actie kon rechtvaardigen. De uitlating die ik daarover op Facebook heb geplaatst weerspeigelde de negatieve emoties die Costello bij mij teweeg bracht. Ik heb gewoon gereageerd zoals ik me voelde. Ik had waarschijnlijk beter niet zo een straffe taal gebruikt omdat ik denk dat ik niet het recht heb om hem of iemand anders te veroordelen. Het ging eigenlijk ook niet zozeer om Costello zelf  maar vooral over de mensen die hij teleurstelt. Ik denk niet dat ik dingen op zo een manier zou aanpakken.

Joods Actueel: Hoe reageerden de andere leden van K’s Choice op je Facebook-statement?

Eric Grossman: Die hebben me gesteund maar het is ook belangrijk om te weten dat mijn persoonlijke meningen geen K’s Choice standpunten zijn. Het ging immers om een post op mijn persoonlijke pagina. Als je de politieke en morele overtuigingen van de andere groepsleden wil horen zal je hen dat zelf moeten vragen.

Joods Actueel: Hoe verklaar je de moeilijkheden waarmee Israël op dit moment geconfronteerd wordt?

Eric Grossman: Ik ben niet echt een politieke persoonlijkheid, daarom wil ik daar niet te ver over uitweiden, ik ben een muzikant en op dat niveau wil ik me inleven in de situatie van mijn medemensen en dat komt vrij eenvoudig hier op neer: ik wil dat goede mensen een goed leven kunnen leiden en liefde en begrip kunnen ervaren. Elke situatie waarin dat moeilijk is, valt te betreuren.

Joods Actueel: Je kreeg veel reacties. Heeft Costello zelf ook gereageerd? Of andere muzikanten over je Facebook-gebeurtenis?

Eric Grossman: Ja ik was verrast om zoveel positieve berichten te ontvangen en slechts enkele boze reacties. Het was ook niet mijn bedoeling om reacties uit te lokken. Van andere muzikanten kreeg ik meestal positieve kritiek. Van Elvis zelf heb ik niets vernomen, maar dat verwacht ik ook niet. Als iemand het niet met me eens is dan kan ik dat trouwens best begrijpen, het gaat per slot van rekening alleen maar om mijn persoonlijke mening in deze zaak.

Grossman heeft ook een nuchtere kant en aan het einde van het interview relativeert hij het ganse gebeuren in een onvertaald zinnetje. Dat doet hij met een nieuwjaarswens aan het adres van de lezers van Joods Actueel, die komt er op neer dat hij hoopt dat elke lezer een vredig en liefdevol jaar tegemoet gaat en hij besluit met een oproep ”Doe verder met een open en ontvankelijk hart en verspreidt een beetje goodwill. That’s what it’s all about“.