Linkse hypocrisie over Gaza: No Jews, no news
“Wij zijn geen antisemieten, maar wat Israël doet is genocide…”
Dit is de zoveelste woordenwas waarmee links haar obsessie met Israël probeert te vergoelijken. Maar hoe je het ook draait of keert: aan het eind van de rit steunen ze de terreurbeweging Hamas – een mix van nazi-ideologie en ISIS-methodes – die het Joodse volk wil uitroeien tot Israël ‘Judenrein’ is. Punt.
Door Elli Kopter
Geen woord van medeleven over de duizenden Israëlische slachtoffers doorheen de decennia, laat staan over de barbaarse slachting van 7 oktober – het grootste bloedbad op Joden sinds de Holocaust. Geen woord over de gijzelaars die al maanden wegrotten in tunnels, zonder enige humanitaire hulp. Links is selectief blind. Dat heet: fascisme én antisemitisme.
Ook over de talloze conflicten in Afrika en Azië – zoals de miljoen doden in Syrië of de dagelijkse slachtingen in Somalië, Mali en Nigeria – blijft het stil. Geen betogingen, geen verontwaardiging. Zelfs toen vorige week meer dan duizend Druzen werden afgeslacht in Syrië, bleef het stil aan het linkse front. Ironisch genoeg was het Israël dat hen in veiligheid bracht – in datzelfde ‘apartheidsland’ waar Druzen en 2 miljoen moslims gelijke rechten genieten.
Kortom: No Jews, no news.
De obsessie met Israël – dat, ondanks alles, het minst bloedige conflict voert van al deze oorlogen – is onverklaarbaar… tenzij je het door de bril van eeuwenoud antisemitisme bekijkt. Onder het mom van ‘bezorgdheid om de Palestijnen’ wordt oude haat gerecycleerd.
En dan die andere mantra’s: “onderdrukking”, “genocide”…
Lees eerst wat geschiedenis. Israël sloot vrede met Egypte en Jordanië. Het ontruimde Gaza volledig in 2005 in de hoop op een nieuw begin. Wat volgde? Meer raketten. Meer terreur. Meer haat. Israël wil vrede – de Palestijnse leiders willen de vernietiging van Israël.
Dit conflict begon al voor 1948, zelfs voor de eerste Joodse kolonist voet aan wal zette in het Ottomaanse Palestina. De Mufti van Jeruzalem werkte samen met Hitler aan ‘de oplossing van de Joodse kwestie’. Toch blijven naïeve linkse zielen zich laten misbruiken door propaganda die hun goed hart manipuleert.
Er is nooit een Palestijnse staat geweest. Wel een Joodse – historisch en bijbels gedocumenteerd. Tussen de Romeinse vernietiging en de Britse mandaatperiode werd het gebied bestuurd door buitenlandse machten, maar nooit was er een Palestijnse soevereine entiteit. De term “Palestijns volk” is een moderne constructie.
Israël is daarentegen een moderne democratie: vrije pers, onafhankelijke rechtspraak, gelijke rechten voor vrouwen en minderheden, een bloeiende economie, 2 miljoen moslims met volledige burgerrechten – zelfs in topfuncties. Geen enkel Arabisch land komt daarbij in de buurt.
Israël werd sinds 1948 zes keer aangevallen, kreeg duizenden terreuraanslagen te verduren, en kende op 7 oktober een absoluut dieptepunt. Het geduld is op. Hamas moet worden ontmanteld – volledig. Israël voert geen willekeurige oorlog, maar een gerechtvaardigde strijd om zijn burgers en zijn toekomst te beschermen.
Geen enkel land zou minder doen. Israël voert deze strijd namens de hele vrije wereld. Want als Israël valt, is Europa de volgende. Hamas is onderdeel van de Moslimbroederschap – een ideologie die de hele wereld wil onderwerpen.
Israël vernietigde recent delen van het Iraanse nucleaire programma. Daarmee werd de wereld veiliger gemaakt. In plaats van dankbaarheid krijgt het enkel hoon. Wie verdient hier echt onze steun?
Sterke Joden, ongewenst?
Tijdens de Holocaust hadden de Joden geen leger. Vandaag wel. En dat kunnen sommigen moeilijk verkroppen. Liever dode Joden waar men bloemen bij kan leggen, dan weerbare Joden die zichzelf verdedigen.
Israël is geen agressor, maar een verdediger. Het waarschuwt burgers vóór een aanval – met pamfletten, sms’en, zelfs telefoontjes. Geen enkel leger in de wereld doet dat. Toch wordt Israël als moreel schuldig bestempeld, terwijl Hamas burgers als menselijk schild misbruikt, ziekenhuizen als wapenopslag gebruikt en humanitaire hulp steelt.
Iedere burgerslachtoffer in Gaza is het gevolg van Hamas. Wie werkelijk om mensenlevens geeft, zou tegen Hamas protesteren.
Zijn het wel allemaal ‘onschuldige burgers’?
In nazi-Duitsland hielpen sommige burgers Joden onderduiken. In Gaza heeft tot op vandaag niemand info gegeven over de gijzelaars – zelfs niet voor miljoenen dollars beloning.
De terreur van 7 oktober werd niet verborgen – integendeel: met bodycams trots gedeeld. En velen deden mee: gewone burgers, geen ‘strijders’. Dit was geen geïsoleerde actie van een elite, maar breed gedragen barbarij.
Hamas werd bovendien democratisch verkozen – en wie het niet eens was, werd van de daken gegooid.
En hier in Europa?
Wie pleegde de aanslagen in Zaventem, Maelbeek, het Joods Museum? Wie radicaliseerde wijken in Frankrijk, België, Duitsland? Niet de Joodse gemeenschap. En toch wordt zij vaak verdacht gemaakt.
Wie zorgde voor de reputatie van Antwerpen als ‘cocaïnehoofdstad’?
Deze analyse spreekt een groot, zwijgend deel van de bevolking aan – de mensen die wél stemden voor Israël tijdens het Eurovisiesongfestival. Maar rechts durft zelden publiek zijn stem te verheffen in dit klimaat.
Laten we hopen dat dat verandert.