Opinie: Over mediaverkrachting en disproportionaliteit
Lezer Moti Schnitzer stuurde ons volgende reactie: De oorlog in Gaza is niet enkel een oorlog op het slagveld maar ook eentje die in de media fel wordt uitgevochten. Nogmaals is gebleken dat Israël door de Internationale Gemeenschap en de media met een ander bril wordt bekeken. Terwijl elke democratische Staat het wettelijk recht heeft om zichzelf te verdedigen wordt hetzelfde recht voor Israël weerhouden door hun acties als disproportioneel te bestempelen. Vraag is echter of het niet de wereld is die elke vorm van proportionaliteit uit het oog heeft verloren.
De media hebben deze oorlog herleidt tot een cynisch en ongenuanceerd verhaal van ‘goed’ tegen ‘kwaad’. De tragiek van de situatie wordt in de media gereduceerd tot cijfers. Het is dan ook begrijpelijk dat veel mensen voor de zwakkere partij, de ‘underdog’ kiezen.
Toen Israël zich midden 2005 volledig heeft terugtrokken uit de Gazastrook hadden de Palestijnen dé kans om aan de wereld te bewijzen dat ze in staat waren een economische en culturele bloeiende maatschappij te kunnen opbouwen.
Ze hebben deze historische kans gemist.
In plaats van de wereld te verbluffen hebben ze weeral de weg van destructie gekozen. In 2006 werd Hamas door een grote meerderheid ( 65 % ) van de bewoners van Gaza verkozen waarna ze via een gewapende staatsgreep autoritair de macht hebben gegrepen.
Hamas is de Palestijnse afdeling van de Moslim Broederschap en wordt beïnvloedt door schurkenstaten als Syrië en Iran. Net als alle andere terroristische organisaties zoals Hezbollah, Jihad en Al-Qaeda, wenst ze een Islamitische maatschappij waar de Sharia de norm is. Vrouwen, andersdenkenden en al diegene die vrijheid van meningsuiting hoog in het vaandel houden zullen hiervan het slachtoffer worden. Bovendien ijvert Hamas, zoals ze het zo ‘mooi’ in hun charter beschrijven, niets meer of niet minder dan de vernietiging van Israël.
Advertentie
Gedurende al deze jaren hebben ze tientallen miljoenen euro’s, van de EU, die bestemd waren voor ontwikkelingshulp gebruikt om hun raketarsenaal verder uit te bouwen. Blijkbaar was het uitbouwen van de economie in Gaza, het aankopen van voedsel en het vermijden van een humanitaire crisis nooit een prioriteit.
Hamas heeft sinds 2005 meer dan 7200 raketten op Israël afgevuurd met de duidelijke intentie zoveel mogelijk burgers te doden. Men kan van veel geluk spreken dat er ‘maar’ een tiental doden zijn gevallen. In tegenstelling tot wat de meeste media en politici beweren gaat het niet om het ‘resultaat’ (aantal doden) maar wel om de intentie. Israël heeft gedurende 4 jaar op een zeer terughoudende manier gereageerd. Zelfs gedurende deze operatie, in het meest dichtstbevolkte gebied ter wereld, heeft Israël de intentie om burgerslachtoffers te vermijden. In dit geval draagt Hamas een loodzware verantwoordelijkheid. Hun strijders verbergen zich op een laffe manier tussen de burgers. Ze gebruiken symbolische plekken, zoals moskeeën, als opslagplaatsen voor hun munitie. Verbergen, zonder enige scrupules, hun raketten en springtuig in woningen waar vaak vrouw(en) en kinderen wonen. Als deze legitieme doelwitten geraakt worden schreeuwen ze dan hun consternatie uit en kruipen ze in hun geliefde rol van slachtoffers en onderdrukten. Spijtig genoeg, horen we heel zelden strenge veroordelingen, van Europese politici of media, tegen dergelijke wansmakelijke praktijken. Nochtans is het gebruik maken van menselijke schilden een oorlogsmisdaad.
Er is wel degelijk een duidelijke disproportionaliteit! Een disproportionaliteit in morele standaarden en waarden! Een disproportionaliteit tussen een legitiem leger van een democratisch, soeverein land en een terroristische groep zeloten die zowel Israëlische als Palestijnse burgers terroriseren om zo de macht, ten alle koste, te kunnen behouden.
Zolang de Europese verantwoordelijken een struisvogelpolitiek zullen blijven aanhouden en deze wandaden niet krachtig zullen bestrijden zullen ze een zeer zware verantwoordelijkheid dragen!
Motti Schnitzer