Kamerresolutie over Gaza: een kritische doorlichting

Deze week bereikten de vijf partijen van de Arizonacoalitie een akkoord over een resolutie over het conflict in het Midden-Oosten en de militaire operatie tegen Hamas in Gaza. Een eerste lezing leert dat er opvallend weinig concrete elementen in de tekst staan en dat sommige partijen een aantal zaken in de markt zetten terwijl die niet in de tekst staan. Een overzicht.

Guido Joris

Symboliek, geen wetgeving
Vooreerst: een resolutie is geen wet en dus niet bindend. Het gaat om een politiek signaal, een verzoek aan de regering om met bepaalde standpunten rekening te houden — meer niet.

Arrestatiebevel Netanyahu? Niet zo snel
CD&V-voorzitter Sammy Mahdi verklaarde dat “Netanyahu zeker gearresteerd zou worden” mocht hij ons land bezoeken. Die uitspraak wordt allerminst gedragen door de resolutietekst. Integendeel: daaruit blijkt enkel dat het om een juridische aangelegenheid gaat die aan de Belgische justitie toebehoort. Aangezien Israël het Statuut van Rome niet heeft ondertekend, Israël  beschikt over een onafhankelijk rechtsstelsel én premiers genieten diplomatieke immuniteit. Dat maakt een arrestatie juridisch onwaarschijnlijk — zoals ook premier Bart De Wever aangaf.

Advertentie

Sancties? Geen sprake van
Linkse partijen stellen dat er opgeroepen wordt tot sancties tegen Israël. In realiteit vraagt de resolutie enkel om “een Europese consensus” te zoeken over dat onderwerp — een formulering die perfect binnen het kader van het regeerakkoord past, waarin Europa steeds de leidende rol krijgt.

Geen ‘genocide’ in de tekst
Hoewel Vooruit en CD&V het woord “genocide” blijven gebruiken in hun communicatie, komt dat woord in de resolutie zelf nergens voor.

Associatieverdrag niet op de helling
De samenwerking tussen de EU en Israël opschorten? Ook dat staat niet in de tekst. Er wordt enkel gevraagd dat Europa toelichting geeft over het lopende onderzoek naar de naleving van artikel 2 (respect voor mensenrechten) van het associatieverdrag.

Palestijnse staat? Enkel onder voorwaarden.
De resolutie stelt nergens dat België “nu snel” de Palestijnse staat zal erkennen. Er wordt wel steun uitgesproken voor het plan van de Franse president Macron. Maar dat plan is aan strikte voorwaarden gekoppeld: ontmanteling van Hamas, installatie van een nieuw democratisch Palestijns bestuur, het vastleggen van de grenzen én erkenning van Israël door de Arabische wereld. Vooral die laatste drie vereisten lijken op korte termijn weinig haalbaar.

Unieke passage over haatpropaganda
Opvallend is wél dat er voor het eerst expliciet in een Belgische resolutie staat dat de Palestijnse Autoriteit haar lesmateriaal, media en religieuze retoriek moet hervormen — op straffe van het verlies van Europese en Belgische subsidies. De haatprediking op tv, in scholen en moskeeën moet stoppen. Ook terreurgroepen in plaatsen zoals Jenin en Nabloes moeten worden ontmanteld, en het gebruik van vlaggen en symbolen die Israël volledig uitwissen, moet stoppen.

Tegengaan van antisemitisme in België
Tot slot roept de resolutie op tot streng optreden tegen de import van het conflict in België en tegen antisemitisme. Radicale organisaties zoals Samidoun worden expliciet genoemd als doelwit van een verbod.

Conclusie
De MR en N-VA wisten dus duidelijk de scherpste kantjes uit de tekst te halen en tegelijk waardevolle toevoegingen kunnen doen. De tekst zelf blijft eerder gematigd. Het zijn vooral CD&V en Vooruit die nu overselling plegen richting de eigen achterban. Zoals voldoende werd aangetoond poneren ze daarvoor beweringen die niet in de resolutie terug te vinden zijn. Het politieke spel om de perceptie is dus volop bezig. Maar wie de tekst zelf leest kan er niet naast kijken: “veel geblaat, weinig wol’.

Advertentie