Britse pers veegt Israëlisch videobewijsmateriaal onder de mat
“The Guardian en The Independent minimaliseren ernstig het videomateriaal dat het IDF (Israel Defence Forces) vrijgaf over de Mavi Maramara waarbij te zien is hoe de passagiers Israëlische commando’s aanvielen”, dat is de conclusie van Just Journalism, in een rapport over de verslaggeving omtrent het Gazavlootincident.
Het rapport dat gisteren (28/6) verscheen geeft een volledig overzicht van de verslaggeving hierover in de vijf grootste Britse kranten, The Guardian, The Independent, The Times, The Daily Telegraph en de Financial Times – in de week die volgde op de gebeurtenissen.
De studie toont een sterk contrast tussen die publicaties die wel aandacht besteden aan het filmmateriaal en de feiten ook incorporeren in hun duiding omtrent de gebeurtenissen en de artikels waarin het beeldmateriaal niet aan bod komt, geminimaliseerd werd of vaak als propagandamateriaal aan de kant werd geschoven.
De bevindingen van Just Journalism doen ernstige vragen rijzen over de bereidheid van de Guardian en de Independent om op een correcte manier met bewijzen om te gaan als die Israël’s visie op een gecontesteerd verhaal ondersteunen. Beide kranten gaven nadrukkelijk voorrang aan artikels waarin serieuze beschuldigingen aan het adres van Israël geuit werden, en dat is opmerkelijk.
Advertentie
De directeur van Just Journalism, Michael Weiss, zegt daarover: “Het belangrijkste bewijs dat een eind kon maken aan de hetze was het filmateriaal dat vrijkwam enkele uren na de dodelijke confrontatie en dat de passagiers aan de Mavi Marmara toont terwijl ze Israëlische commando’s aanvallen met primitieve maar effectieve wapens. Als je veronderstelt dat dit materiaal onmogelijk als forensisch bewijs van wat er echt gebeurde in de nacht van 31 mei zou kunnen genegeerd worden toch blijkt na analyse van alle artikels dat zowel de Guardian als de Independent hun uiterste best deden om deze veronderstelling als fout te bestempelen.”
De Times en de Daiy Telegraph behandelen het bewijsmateriaal in de rand van hun verslaggeving en als een vanzelfsprekende tegenargumentatie tegenover de getuigenissen van de passagiers. De Financial Times besteedt aandacht aan het beeldmateriaal maar spreekt erover als PR-materiaal.
Het volledige rapport kan u hier lezen