Redactie Joods Actueel herenigt verloren jeugdvriend

redactie (Copy)

Enkele weken geleden kreeg onze redactie een mailtje toegestuurd van een zekere Patrick Ryckaert. Hij sprak ons aan in dehoop dat wij hem konden helpen in zijn jarenlange zoektocht naar zijn Joodse jeugdvriend Charlie.

Wij waren al snel geraakt door zijn emotionele brief waarin hij ons meedeelde dat hij zijn vriend, Charles Landsman (roepnaam Charlie), op vakantie in Blankenberge had leren kennen. Tijdens hun vakantiedagen aan zee waren zij de beste maatjes en daarbuiten schreven ze elkaar ook gedurende het jaar brieven voor verjaar- en feestdagen. Maar plots stopte de briefwisseling abrupt.

“Charlie was ernstig ziek en moest ook tijdens zijn verblijf aan de kust twee tot drie maal per week naar het plaatselijke ziekenhuis”, schreef Patrick ons. Hij mocht bijvoorbeeld door zijn ziekte nooit aan direct zonlicht worden blootgesteld en moest daarom steeds een hoofddeksel dragen. Charlie kon je al van veraf goed herkennen aan zijn eeuwige kapiteinskepie.

Zijn ouders hadden erg geleden tijden de Tweede Wereldoorlog en dat verklaarde ook hun teruggetrokken houding. “Buiten ons had de familie Landsman dus wellicht weinig sociale contacten”, volgens Patrick.

Advertentie

Toch was Patrick na al die jaren zijn jeugdvriend niet vergeten. En had hij de hoop niet verloren om hem op een dag terug te vinden.

Patrick begon een zoektocht waarin hij naar alle kranten schreef maar telkens zonder resultaat. Hij beschikte ook over weinig gegevens van Charlie. Buiten het feit dat zijn vriend uit Brussel kwam en zijn ouders daar destijds een kledingzaak hadden, wist hij verder niet veel. “Aangezien wij dagelijks met elkaar optrokken, zijn er jammer genoeg geen foto’s van hem. Het enige wat ik nog van hem heb, is een kartonnen doosje in de vorm van een hart volledig beplakt met schelpjes. Dagelijks kijk ik er naar en vraag me steeds af: wat is er toch met jou gebeurd.”

Hij contacteerde ook het VTM-programma dat op zoek gaat naar verdwenen vrienden, kennissen en familieleden en die tipten hem om eens contact op te nemen met de Joodse gemeenschap van Antwerpen, die nauwe banden heeft met de Brusselse gemeenschap. Zo kwam Patrick Ryckaert bij ons terecht. In zijn mailtje liet hij weten dat hij ook voorbereid op slecht nieuws want Charlie was reeds toen heel ziek.

Maar na een beetje speurwerk bezorgde onze redactie hem een nummer en niet zoveel later kregen we dit mailtje terug van Patrick. “Er is een wonder gebeurd! Voor het eerst in jaren heb ik de stem van Charlie weer gehoord.” Het door ons opgeven telefoonnummer bleek een schot in de roos te zijn. Patrick was heel verheugd en liet ons weten dat hij reeds een uitgebreide brief met foto’s voor Charlie aan het opstellen is.