Mus’ab Hassan Yousuf over de Islam – ongecensureerde versie

MEMRI brengt een onthullende clipvan Mus’ab Hassan Yousuf, de zoon van Hamas leider Yousuf. In de clip geeft Mus’ab ongebreideld zijn mening over de ‘religie van de vrede’ die volgens hem niets anders is dan een religie van ‘wrede daden’. Clip is hier te bekijken, transcriptie hier.

Volgende tekst verscheen in Joods Actueel van Maart 2010

Topman van Hamas verstoot zoon die voor Israël spioneerde

Mosab Hassan Yousef, de zoon van een Hamasleider die een aantal jaar geleden politiek asiel heeft gevraagd én gekregen in de VS heeft pas een nieuw boek voorgesteld. Daarin maakt hij onder meer bekend stiekem voor Israël te hebben gespioneerd en de autoriteiten te hebben geholpen met het vinden van leden van de islamitische terreurgroep Hamas.

Een paar dagen na de bekendmaking van dit nieuws verstootte zijn vader hem publiekelijk in een brief die op de website van Hamas gepubliceerd werd. De brief was uit een Israëlische gevangenis gesmokkeld waar de man een straf van zes jaar uitzit.

In de brief deelt Sheikh Hassen mee dat hij en zijn familie “zich volledig distantiëren van de jongen die ooit de oudste zoon was, genaamd Mosab”. De vader schreef dat hij de beslissing met spijt in het hart nam, maar dat hij geen andere keuze had aangezien zijn zoon “zich van God afgekeerd had… en samenwerkte met onze vijanden”.

Advertentie

Mosab Hassan Yousef werd bekend door zijn openlijke bekering tot het christendom en werkte al meer dan tien jaar met de Shin Bet veiligheidsdienst. Hij was een van de belangrijkste bronnen voor Israël in het hol van de leeuw, dichtbij de leiding van de terreurorganisatie. De informatie die hij aan Israël bezorgde leidde tot het blootleggen van verschillende terroristische cellen en zorgde ervoor dat tientallen zelfmoordenaars bij de kraag werden gevat en dat moordpogingen op bekende Israëli’s voorkomen werden. Yousef werd door de Shin Bet beschouwd als hun meest betrouwbare bron binnen Hamas en hij kreeg niet voor niets de bijnaam ‘de Groene Prins’ – die verwijst naar de kleur van de vlag van de islamitische groepering en naar zijn verwantschap met zijn vader, één van de stichters van de beweging.

Enkele van de namen die Yousef bezorgde zijn Ibrahim Hamid (een legercommandant van Hamas op de Westoever), Marwan Barghouti (stichter van de Tanzimmilitie, die banden heeft met Fatah) en Abdullah Barghouti (een bommenmaker van Hamas die nauw samenwerkte met Fatah). Yousef zorgde er wel steeds voor dat Israël zijn vader niet vermoordde.

“Ik wou dat ik nu in Gaza was”, zei Yousef tijdens een telefoongesprek vanuit Californië, ”ik zou meteen een legeruniform aantrekken en me aansluiten bij een speciale Israëlische gevechtseenheid om Gilad Shalit te helpen bevrijden. Als ik daar was, zou ik kunnen helpen. We hebben zo veel tijd verspild met onderzoeken en arrestaties om die terroristen op te pakken en ik vind het echt niet kunnen dat die kerels nu zouden vrijkomen in ruil voor Shalit”.

Het verhaal rond de geestelijke transformatie van Yousef verscheen al in Ha’aretz in augustus 2008, maar nu pas heeft hij zijn geheim, dat hij sinds 1996 zorgvuldig wist te bewaren, onthuld in een nieuw boek die hij zelf heeft uitgegeven. In dat jaar (1996) werd hij voor het eerst door de Shin Bet benaderd omdat die hem graag op hun lijst van infiltranten bij Hamas wilden. Hun poging bleek succes te hebben. Zijn vroegere verantwoordelijke, die in Yousefs boek de naam ‘Captain Loai’ meekreeg, en thans niet meer bij de veiligheidsdienst werkt, zegt dat Yousef met Israël collaboreerde omdat hij levens wou redden. “Er zijn zo veel mensen die hun leven aan hem te danken hebben en het niet eens weten. Mensen hebben voor minder de Israëlische Prijs voor de Veiligheid gekregen. Hij verdient die dubbel en dik”.

Loai maakt er geen geheim van dat hij grote bewondering heeft voor zijn vroegere bron. “Het wonderlijke is dat hij het niet omwille van het geld deed maar simpelweg omdat hij ervan overtuigd was op de manier juist te handelen. Hij wou levens redden. Hij was intelligent en wist hoe om te gaan met de geheime informatie, en zowel wat ideeën als wat inzicht betreft kwamen we merkwaardig goed overeen. Een idee van Yousef was evenveel waard als tientallen uur hard nadenken door onze topexperten”.

Loai herinnert zich nog dat Shin Bet op een keer informatie kreeg over een zelfmoordenaar die op het Manaraplein in Ramallah opgepikt zou worden en een bomgordel zou krijgen. “We kenden geen naam en wisten niet hoe hij eruit zag. Alleen dat hij rond de twintig was en een rood T-shirt zou dragen. We stuurden er onze ‘Groene Prins’ op af en dankzij zijn ongelofelijke talent hiervoor vond hij de bomterrorist binnen enkele minuten. Hij zag wie de man oppikte, volgde de wagen en maakte het mogelijk voor ons om de zelfmoordenaar en de man die hem zijn gordel moest bezorgen te arresteren. Weer een aanval vermeden, en niemand die er iets van wist. Er was niemand die de champagnekurken liet knallen en er was geen trompetgeschal of vreugdevuur. Voor de Prins waren dit soort acties dagelijks brood. Hij toonde veel moed, had een ongelofelijke neus voor gevaar en kon ook nog eens met dat gevaar leven. We wisten dat hij één van die mensen was die in elke situatie – bij regen, sneeuw of heet zomerweer – voor de volle honderd procent zou gaan”.

Yousef wil met zijn memoires een bericht van vrede naar de Israëli’s sturen. Maar hij geeft toe dat hij pessimistisch is over het vooruitzicht op een mogelijk vredesakkoord dat Israël met de Palestijnse overheid wil tekenen; om nog maar te zwijgen over een dergelijk akkoord met Hamas. “Hamas kan nooit vrede sluiten met de Israëli’s. Dat druist in tegen wat hun God hen influistert. Het is onmogelijk om vrede te sluiten met heidenen, alleen een wapenstilstand is soms mogelijk, niemand die dat beter weet dan ik. Het zijn de Hamasleiders die verantwoordelijk zijn voor de Palestijnse doden, niet de Israëli’s”, zegt hij. “Palestijnen! Ze zullen absoluut geen twee keer nadenken om mensen in een moskee te vermoorden of om iemand van de 15de verdieping van een gebouw naar beneden gooien, zoals tijdens de staatsgreep in Gaza gebeurd is. Israëli’s zouden zoiets nooit doen. Ik kan u met stelligheid zeggen dat de Israëli’s meer met de Palestijnen inzitten dan hun eigen Hamas- of Fatahkopstukken”.