De Morgen publiceert Recht van Antwoord, Lucas Catherine ontmaskerd

“Als Catherine een journalist was dan was hij nu direct ontslagen, had hij een klacht aan zijn broek bij de Raad van Journalistiek en mocht hij nooit of nooit nog een artikel schrijven”

Lucas Catherine ontmaskerd

 

Lucas Catherine kreeg voor de zoveelste keer een open forum in de krant De Morgen (op 2 juli 2011), waarin hij de nieuwe koers van de N-VA hekelde, onze redactie bestempelde als de woordvoerder van Israël in Vlaanderen en over de flottielje van vorig jaar valse info verspreidde. Het origineel artikel kan u terugvinden op de site van De Morgen.

Hierbij alvast onze tegenreactie die vandaag in de krant De Morgen staat. Het tweede deel van onze repliek, waarin wij de pers bekritiseren voor het verlenen van een vrij forum aan Catherine  werd niet mee opgenomen, maar kunt u hier lezen.

 

Advertentie

Dat Lucas Catherine gefrustreerd is omdat de N-VA haar standpunten over het conflict Israël-Palestina herziet, daar kan ik inkomen. Dat hij Joods Actueel de woordvoerder van Israël in Vlaanderen noemt, is misschien een mooi compliment, maar het strookt niet met de waarheid. Want welke ‘woordvoerder’ kan zijn ‘werkgever’ zomaar een veeg uit de pan geven?

Hans Knoop was allesbehalve mals voor premier Netanyahu na diens bezoek aan de V.S. en schreef in Joods Actueel over het applaus dat de Israëlische premier in Washington ten deel viel: “Applaus krijg je als Israëlische premier daar overigens ook als je besluit om in plaats van je voorgenomen speech de telefoongids van Ramat Gan voor te lezen”.

Of wat te denken van een opiniestuk in Joods Actueel, dat trouwens werd overgenomen door Knack, waarin stond: “Wat het land [Israël] nu nodig heeft is een pragmatische leider die vrienden en bondgenoten kan aantrekken, niet enkel afstoten. En voorlopig is Netanyahu enkel in dat laatste geslaagd”. Dat artikel was van de hand van ondergetekende, jawel van Mister Pro-Israël-Lobby himself, Michael Freilich.

Ons voorstellen als blindelings pro-Israël past natuurlijk in het kraampje om ons ongeloofwaardig te doen lijken. Of zoals Catherine ooit (ook in De Morgen) schreef over Michael Freilich: “Wie gelooft die man nog?”, zonder ook maar één argument te geven om deze zin te staven. Geef mij dan liever Wouter De Vriendt van Groen! die onlangs zei: “Ik apprecieer dat Joods Actueel beide kanten van het verhaal brengt”.

Om terug te komen op Catherine: zijn frustraties zijn te begrijpen, maar dat geeft hem nog geen vrijgeleide om manifeste leugens te verspreiden. Catherine heeft het in zijn opiniestuk over journalistiek onderzoek na de vorige flottielje en schrijft over één van de deelnemers: “Het resultaat was ontluisterend. […] De man met het kromzwaard bleek na enig onderzoek een Jemenitisch parlementslid en de foto was genomen tijdens een persconferentie in Jemen”.

Dit is een regelrechte leugen. Het klopt dat ‘Kromzwaard’ een Jemenitisch parlementslid is, met name Muhammad Al-Hazmi, maar hij was wel degelijk aan boord en deze foto werd ook aan boord getrokken. Dat wordt bevestigd door videobeelden, door de cameraman die de foto maakte en door de heer Al-Hazmi zelf. Meer nog: Al-Hazmi was te gast in Gaza, waar hij op 22 oktober 2010 eenzelfde zwaard overhandigde aan Hamasleider Ismail Haniyeh: “Ik was met mijn broeders op de vrijheidsflottielje en droeg de jambiya bij me om te kunnen overhandigen aan Haniyeh, maar de zionistische vijand heeft mijn kromzwaard afgepakt, vandaar dat ik nu een nieuw exemplaar bij heb om te overhandigen aan Ismail Haniyeh”.

De videoclip van dit treffen kan u terugvinden (met ondertiteling) op http://www.memritv.org/clip/en/2674.htm. Ik citeer nogmaals Catherine: “Ontluisterend, ‘Kromzwaard’ bleek een Jemenitisch parlementslid, de foto was genomen in Jemen”. Dit is dus pertinent onjuist!

Advertentie

Catherine vervolgt door te zeggen dat de stem die te horen was op de radio van het schip – “Ga terug naar Auschwitz en vergeet 11 september niet!”- een vervalsing is. Catherine: “De fameuze stem zou volgens het leger die van Huwaida Arraf zijn, een Amerikaanse Palestijn, maar uit alle getuigenissen bleek dat de man nooit op de boot was geweest”.

Ook hier fabuleert Catherine, want Huwaida Arraf is géén man maar een vrouw (één Googlesearch volstaat om dit te achterhalen) en was wel degelijk aan boord. Ze ontkent dat ook niet en gaf verscheidene interviews over haar wedervaren aan boord zoals bijvoorbeeld aan Newsnight op 2 juni 2010 op de BBC http://www.youtube.com/watch?v=tjHoUyy-rwA.

Verder verzwijgt Catherine de veelvuldig bewezen banden tussen de flottielje en de Turkse terreurorganisatie IHH, én hij verzwijgt het overdonderende feit dat er aan boord van het bewuste schip (de Mavi Marmara) géén hulpgoederen werden aangetroffen, enkel messen, staven en andere wapens.

Leugenmachine

We kunnen niet anders dan concluderen dat we hier met een pathologische leugenaar te maken hebben. Catherine noemt zichzelf graag een ‘feitenmachine’ en zegt dat die term hem door Wim van Rooy werd toegemeten (Van Rooy ontkende dit ten stelligste in een reactie aan Joods Actueel). De enige titel die Catherine eer aan zou doen is hem een leugenmachine te noemen.

De gevaarlijkste soort leugenaars zijn dat soort pathologische serieleugenaars, die er niet voor terugdeinzen om de grootste leugens uit hun duim te zuigen. Hierdoor zou je als buitenstaander er nooit bij kunnen stilstaan dat alles eigenlijk verzonnen is. Kortom, het tart de verbeelding. Wie dacht dat het monteren van geweergeluid bij een beeldverslag van het VRT-journaal al erg was, moet nu wel echt van zijn stoel vallen.

Indien Catherine een journalist was, dan was hij stante pede ontslagen, had hij een klacht aan zijn been bij de Raad van Journalistiek en mocht hij nooit meer een artikel schrijven.

Ik denk dat alle journalisten die deze man nog een forum geven eens de hand in eigen boezem moeten steken en zich moeten afvragen of ze Catherine niet ‘blindelings’ in zijn discours zijn gevolgd. Heeft er nog nooit iemand bij De Morgen, Humo of Radio1 (allemaal media waar Catherine onlangs dezelfde en nog andere leugens vertelde) de moeite genomen om de spectaculaire beweringen van die kerel na te trekken? Wat is er gebeurd met de eerste les tijdens de opleiding  journalistiek, die ons leert om “steeds twee verschillende bronnen te zoeken als er een nieuw en merkwaardig ‘feit’ opduikt”?!

Excuses of een rechtzetting verwacht ik niet van Catherine, die zullen er ook nooit komen. Maar ik denk toch wel dat de redactie van deze krant zijn lezers excuses moet aanbieden omdat ze Catherine blindelings een forum boden, omdat dit allicht in de politieke lijn van de krant past. Ik heb geen probleem met kritiek, ook niet met harde kritiek aan het adres van Israël, maar het doel heiligt nooit de middelen en zeker en vast niet als je daarvoor de waarheid overboord gooit. Ik richt derhalve in de eerste plaats een oproep aan de eind- en hoofdredacteuren van deze krant om dringend enige introspectie te verrichten.

MICHAEL FREILICH
HOOFDREDACTEUR, JOODS ACTUEEL