Opinie: Stop de anti-Israël hetze
Wij, mandatarissen van de N-VA, roepen op tot kalmte en sereniteit in het debat over het Midden-Oosten en vooral tot meer steun en begrip voor Israël.
23 maart, 2025
Met grote verbazing zien we hoe de pers klakkeloos de cijfers van Hamas voor waar neemt. Hamas is een gewetenloze terreurorganisatie. Zoals wijlen Yasser Arafat ooit zei: “Als ik bereid ben te moorden voor mijn doel, zou ik er dan niet voor liegen?”
Een duidelijk voorbeeld hiervan was de valse beschuldiging van Hamas aan het begin van de oorlog, toen Israël werd aangewezen als verantwoordelijke voor het bombardement op het Al-Ahli ziekenhuis met een zogenaamd dodental van 550. Later bleek uit analyses, onder andere van de Franse inlichtingendiensten, dat het ging om een Palestijnse raket en dat het werkelijke dodental op 30 à 40 lag.
Natuurlijk is elke burgerdode er één te veel, maar een oorlog zonder slachtoffers bestaat nu eenmaal niet. Toen de geallieerden vochten tegen nazi-Duitsland, kwamen er ook onschuldige Duitse burgers om. Niemand haalde het toen in zijn hoofd om de oorlog te stoppen om die reden.
Advertentie
Het fundamentele onderscheid tussen goed en kwaad moet steeds gemaakt worden: Hamas is een genocidale beweging die niet alleen Israël, maar ook haar eigen bevolking naar de afgrond sleurt. Het uitschakelen van Hamas is geen keuze, het is een noodzakelijkheid. Hamas heeft bovendien herhaaldelijk verklaard dat het de gruweldaden van 7 oktober zou willen herhalen, keer op keer.
Wat Hamas ook moge doen, het lijkt bij een groot deel van onze linkse elite en media door de vingers te worden gezien. Ze kunnen pronken met Israëlische gijzelaars en babylijkjes en toch wordt dat amper als schokkend ervaren. Zodra de gevechten losbarsten, verdwijnen de Hamas-uniformen en wordt elk slachtoffer plots een ‘burger’. Fake statistieken die beweren dat 70% van de doden vrouwen en kinderen zijn, blijven circuleren, ook al zijn ze al lang weerlegd. De circa 20.000 Hamas-terroristen die tijdens de oorlog zijn uitgeschakeld, worden nauwelijks vermeld.
Terreurtunnels
Ondertussen blijft Hamas miljarden euro’s ontvangen via de VN, de EU en tal van Ngo’s, zogenaamd voor humanitaire hulp aan de Palestijnse bevolking. In realiteit komt dit geld amper terecht bij de modale Palestijn. Anders zou Gaza een bloeiende regio zijn. In plaats daarvan investeert Hamas dit geld in terreurtunnels, wapens en propaganda. Waarom laten wij dit toe? Waar is de verontwaardiging hierover?
Dat Israël een existentiële oorlog voert en geen andere optie heeft, wordt te vaak genegeerd door commentatoren die vanuit hun comfortabele Vlaamse zetel een oordeel vellen. Van Israël wordt verwacht dat het een oorlog voert met de handen op de rug gebonden. Terwijl burgers in oorlogstijden elders een veilig heenkomen kunnen zoeken, wordt dat de Gazanen ontzegd door Egypte en andere Arabische landen. Israël heeft nochtans toegezegd dat elke tijdelijke evacuatie wordt gevolgd door een gegarandeerde terugkeer.
Europese militaire experts die de situatie ter plaatse analyseren, bevestigen dat Israël zich houdt aan de regels van oorlogsvoering. Volgens het internationaal recht verliezen civiele doelen hun bescherming zodra ze voor militaire doeleinden worden gebruikt. Dat is een harde realiteit, maar het is de wet. Dat beaamde ook de Britste generaal Sir John McColl, voormalig vice-commandant van de NAVO.
Kern van het conflict
Advertentie
De kern van het conflict blijft dat radicale Palestijnse stemmen geen eigen staat naast Israël, maar in plaats van Israël willen. Gaza had jarenlang open grenzen, tot Hamas het gebied gebruikte als uitvalsbasis voor terroristische aanslagen. Ook deze context wordt door onze media stelselmatig genegeerd. Ook de behandeling van minderheden in Arabische landen is geen thema waard, net zomin als de verdrijving van 800.000 Joden uit de Arabische wereld sinds de jaren ’50. Men spreekt er gewoon niet over.
In Israël woont ook een Arabische minderheid die bijna 20% van de bevolking uitmaakt. Zij werken in het land als artsen, rechters, docenten en zelfs politieagenten. Honderden moskeeën worden vrijelijk gebruikt, tienduizenden Arabieren studeren aan Israëlische universiteiten. Onze pers is selectief blind voor deze realiteit en wil het conflict als een zwart-witverhaal brengen. Maar dat is het niet.
Vrede
De meeste Israëli’s willen ook vrede met hun Arabische buren, zoals de recent ondertekende Abrahamakkoorden aantonen. Toch zien we een radicalisering binnen Israël, gedreven door de permanente existentiële dreiging. Dat het land steeds rechtser wordt, is geen toeval, maar een direct gevolg van de voortdurende haatcampagnes en de dagelijkse oproepen tot vernietiging van Israël. Is dat zo verwonderlijk? Ook in Europa zien we dat extremen aan terrein winnen naarmate de samenleving zich bedreigd voelt.
Ondertussen blijven bepaalde bekende gezichten in de media zich moreel superieur opstellen, maar hun verontwaardiging is opvallend selectief. Waar zijn hun protesten tegen de onderdrukking van vrouwen in Afghanistan, of tegen de Iraanse ayatollahs die sedert 1979 terreur zaaien en sponsoren; minderjarigen die worden opgehangen, vrouwenrechten die worden geschonden. En wat met de oorlogsdoden in Jemen, Soedan en Congo? Waarom krijgen ze enkel een ethische opstoot als het over Israël gaat?
En dan is er nog de rol van onze media, met de VRT op kop, die avond na avond een eenzijdig narratief brengt. Vier anti-Israëlische stemmen krijgen systematisch een podium op De Afspraak, terwijl slechts sporadisch een tegengeluid wordt toegelaten – en dan nog als een doekje voor het bloeden. Dat de Palestijnse Autoriteit premies uitdeelt aan terroristen die Israëli’s vermoorden? Daarover hoor je in de mainstream media nauwelijks iets. Geen wonder dat de Vlaming, die dagelijks met dit eenzijdige verhaal wordt bestookt, zich tegen Israël keert.
Onze oproep: evenwicht en een eerlijke kijk op het conflict
In een democratie is kritiek geven geen probleem, toch roepen wij op tot meer begrip voor Israël en vooral ook om die stem gelijke aandacht te geven in de berichtgeven. Israël heeft nooit gevraagd om keer op keer te worden aangevallen en heeft al bewezen dat het land vrede wil en land voor vrede wil afstaan.
Maar die vrede zal er niet komen zolang terreurorganisaties aan de macht blijven of erger nog, door ons worden vergoelijkt. De eenzijdige berichtgeving en demonisering van Israël moet stoppen.
Tegelijkertijd willen wij met deze oproep duidelijk maken dat wij geen afstand nemen van het regeerakkoord en het partijstandpunt van de N-VA.
Wij geven Israël geen carte blanche, steunen geen specifieke politieke partijen en blijven geloven dat een duurzame oplossing enkel mogelijk is met vrede en veiligheid voor zowel Israëli’s als Palestijnen. Ook wij laten tranen voor de vele onschuldige slachtoffers langs beide kanten. Oorlog is verschrikkelijk.
Wij hopen dan ook dat een tweestatenoplossing ooit haalbaar wordt, in een klimaat waarin terreur en extremisme plaatsmaken voor wederzijds respect en diplomatie.
Joël Gemeiner, gemeenteraadslid
mede ondertekend door:
Samuel Markowitz, districtsschepen
Ludo Van Campenhout, ere-volksvertegenwoordiger en districtsschepen
André Gantman, provincieraadslid
Michael Freilich, Kamerlid en gemeenteraadslid