Verkiezingen ’09 – schizofrenie bij Lijst Dedecker

Hieronder twee artikels die eerder verschenen in Joods Actueel. Het eertse is een interview met Antwerps lijsttrekker van Lijst Dedecker, Jurgen Verstrepen, het tweede de antwoorden van Jean Marie Dedecker over ritueel slachten en het Midden-Oosten.
.

Jurgen Verstrepen

Terry Davids had een gesprek met Jurgen Verstrepen (LDD), vooral merkwaardig is dat zijn standpunten over Israël en de Joden vaak totaal anders zijn dan die van Jean Marie Dedecker. Terwijl die laatste de Joden steeds vaker omschrijft als ‘het uitverkoren volk dat gesterkt door een Bijbels recht de Palestijnen afmaken’, heeft Jurgen Verstrepen een heel andere visie over het Midden-Oosten. Verstrepen komt over als een oprecht en gevoelig man, hetgeen volgens hem zijn ‘groot probleem is’ in de politiek. Maar vanwaar zijn andere ideeën? Een gesprek.

 

“Ik ben al jarenlang bevriend met Avi, een Joodse Israëli die jarenlang in Antwerpen heeft gewoond. Avi was trouwens mijn getuige bij mijn huwelijk in de kerk. De pastoor groette hem toen met ‘shalom’, een speciaal moment toch voor mij.
Ik heb Israël in het verleden bezocht evenals de Palestijnse gebieden, dat is nu wel al vijftien jaar geleden. Wat me bijbleef van dat bezoek is de gastvrijheid van de Israëli’s en de betoverende atmosfeer van Jeruzalem. Vooral dan de Oude Stad met zoveel religies op één vierkante kilometer. Door de vele aanslagen lagen toen al de veiligheidsmaatregelen zeer hoog. Het was bevreemdend om in het stadsbeeld gewapende militairen aan te treffen.”

Over het conflict in het Midden-Oosten
“Ik wil niet de arrogantie tentoonspreiden om oplossingen aan te dragen voor een conflict waar wereldleiders hun tanden op stuk hebben gebeten, maar de eenzijdigheid waarmee vanuit Vlaanderen naar het conflict gekeken wordt is niet aan mij besteed. Ik heb begrip voor de Palestijnse situatie maar de gewone Palestijn wordt in mijn ogen misbruikt door Hamas. Het feit dat Hamas hulpgoederen verdeelt en een sociaal netwerk opzet kan elk politicus herkennen als ‘een mooie trukendoos’. Een organisatie die gefinancierd wordt door het totalitaire Iran waar het Islamofascisme hoogtij viert, boezemt mij geen enkel vertrouwen in. Ik spreek me niet uit over hoe hard je als staat militair moet terugslaan maar als je jarenlang raketten afschiet op het zuiden van Israël en dat land je herhaaldelijk vraagt om daarmee op te houden, dan moet je natuurlijk niet verwonderd zijn als Israël op den duur fors uithaalt.

Advertentie

De essentie is dat elke waarheid twee kanten heeft, ook al zal me dat niet door iedereen in dank worden afgenomen. Het voorgekauwd verhaal over dit conflict is gewoonweg waardeloos en zal zeker niet bijdragen aan een beter begrip. En ja ik weet dat Israël een enorm militair overwicht heeft. Het punt is eerder wat er zou gebeuren zonder dit overwicht met tegenstanders als Hamas, die de vernietiging van de Joodse staat als prioriteit op hun lijstje hebben staan?

We hebben de voorbije weken in het Vlaamse Parlement de ene resolutie na de andere rond onze oren zien vliegen over Gaza. Maar ik weiger het linkse kuddedenken te volgen die een problematiek herleidt tot een simplistisch standpunt. Ik ben zelfs niet ingegaan op de provocatie van Jan Rogiers (SPa) die in het Vlaamse parlement ostentatief een Palestijnse vlag op zijn bureau geplaatst had.”

Over vrije meningsuiting bij ons
“Alles mag volgens mij gezegd en geschreven worden, het stopt echter bij het oproepen tot geweld en ik denk dat bij de AEL betogingen in Antwerpen deze lijn overschreden werd.

Je kan onze democratie toch niet in gevaar brengen en onze samenleving ondergraven door extremisten alles toe te laten. De betogingen van de AEL geven uiting aan een vorm van antisemitisme dat gepaard gaat met rellen en vernielingen aanrichten. Het gaat om individuen die een bloedhekel hebben aan de Joodse gemeenschap. En dan zeg ik neen, vrije meningsuiting dwing je niet af met een molotovcocktail.

Als de reactie daarop is dat het om jongeren gaat die niet eens weten waar de Gazastrook ligt, zoals Patrick Janssens zegt, dan pik ik dat niet. Ze weten goed genoeg waar Gaza ligt en ze weten even goed waar de Joodse wijk in onze stad ligt. Daarom ook mijn tussenkomst op de gemeenteraad met de vraag dat Janssens ontslag neemt voor zijn fouten. Blijkbaar is het onderwijsproject van de stad ook al onvoldoende om kinderen van jongs af aan respect voor anderen bij te brengen.

Het is jammer dat ik nog steeds wacht op de eerste veroordeling door de allochtone gemeenschap met de boodschap dat het inslaan van etalages en het roepen van slogans tegen Joden niet kan. Doe mij dan maar het initiatief waarbij uw hoofdredacteur Michael Freilich en Hicham El-Mzairh elkaar de hand gaven, dat was zo’n sterk beeld. Ik zag onmiddellijk in dat dit de juiste weg is. De vraag is nog maar hoe dit in het ‘plaatje’ van sommigen past. Maar ik moet er aan toevoegen dat een aantal allochtone politici mijn mening delen op dit punt, gelukkig maar.”

Over Jean-Marie Dedecker
“Het is onmiskenbaar dat Jean-Marie en ik van mening verschillen. Maar zoals gezegd heb ik geen probleem met andere standpunten, daarom ook dat ik kan leven met het feit dat Jean-Marie er anders over denkt. Dat betekent daarom nog niet dat er een conflict tussen ons zou zijn. Jean-Marie kent ook mijn ideeën over deze zaak. We respecteren elkaars mening en weten wel dat we de andere nooit zullen kunnen overtuigen.

Advertentie

Ik lees vandaag in de krant: ‘Verstrepen wijkt af van het partijstandpunt’. Fout, want er is geen partijstandpunt over het Midden-Oostenconflict. Maar ik denk wel dat we er in de toekomst eentje zullen moeten formuleren. Zeker als we mee in het bestuur zitten. En hoe we tot een partijstandpunt zullen komen? Door de geijkte procedures te volgen. Een denktank stelt ideeën voor, dat komt dan voor de partijraad en op onze inhoudscongressen kunnen alle leden zich daarover uitspreken. Mensen kunnen amendementen invoeren en voor of tegen stemmen. We zien wel wat er dan uit de bus zal komen.

Claude Marinower (OpenVLD) zei, na mijn tussenkomst op de gemeenteraad,  verrast te zijn door mijn standpunten. Hij nam daarna ook Jean-Marie op de korrel en vroeg hoe ik bij LDD kon blijven. Ik heb hem dan met enige stoutmoedigheid gewezen op de aanwezigheid van Vincent Van Quickenborne in zijn eigen partij. Want ook die heeft Hamas leider Yassin een hand gegeven en nooit één woord teruggetrokken van zijn anti-Israël standpunten. Misschien zijn onze partijen wel aan elkaar gewaagd, zei ik hem toen.

Trouwens mijn standpunten over de Joodse gemeenschap en Israël zijn niet nieuw. Mijn blog en deze standpunten gaan terug tot 2003. Ik trek de kaart van de Antwerpse bevolking, dat is mijn taak ook als Vlaams parlementslid. Bovendien erken ik de Joden als een groep die de stad mee heeft opgebouwd. De Joodse gemeenschap van Antwerpen heeft duidelijk een grote rol gespeeld in de geschiedenis van deze stad. Daarom zal ik me steeds voor hen blijven inzetten.”
———–

Jean Marie Dedecker

Vraag: De hedendaagse jeugd weet steeds minder over de Holocaust. Vindt u dit gevaarlijk? Wat kan er binnen Europa aan gedaan worden?
Antwoord: De Holocaust is de zwartste bladzijde uit de westerse geschiedenis. De herinnering aan gruwel uit het verleden levendig houden is een permanente opvoedkundige taak van de democratie. Ze mag echter geen vrijbrief zijn om gruwel van het heden zoals de recente oorlog in Gaza te verdoezelen. Het is verkeerd ons kritisch vermogen uit te schakelen uit latente angst voor verwijten van antisemitisme of racisme. Waar een opinie een delict wordt klopt de dictatuur aan de deur. Niemand bezit het monopolie op de absolute waarheid, en iedere heeft het recht om zijn visie te verdedigen. Dat recht geldt niet voor oproepen tot geweld of tot het plegen van misdrijven.

Vraag: Het koosjer slachten ligt momenteel onder vuur en wordt besproken in de EU. Er is sprake de “sjechita” te reglementeren. Hoe staat u hier tegen over? Blijft het ritueel slachten gegarandeerd? Of moet het gereglementeerd en/of afgeschaft worden?
Antwoord: In een moderne, industriële, verstedelijkte maatschappij hebben wetten van netheid, hygiëne, voedselcontrole en dierenwelzijn voorrang op religieuze rites. Lijst Dedecker is dan ook tegen het gedoogbeleid voor rituele slachtingen, zeker buiten slachthuizen. Voor de jaarlijkse consumptie van runderen door de joodse gemeenschap kunnen we net zoals in Zwitserland een invoergarantie uitwerken.

Vraag: Momenteel wordt door diverse politieke partijen en ngo’s opgeroepen om Israëlische producten te boycotten. Hoe staat u hier tegen over?
Blijft u het Europese associatieverdrag met Israël nu en in de toekomst steunen?
Antwoord: Het Israëlisch conflict gijzelt al meer dan een halve eeuw de ganse wereld op politiek en economisch vlak (met de ene petroleumcrisis na de andere), en het exporteert bovendien terreur. De onmacht van de Verenigde Naties en de laksheid van Europa en Amerika gedogen een kettingreactie van geweld. Een simpele economische boycot heeft Zuid-Afrika destijds op de knieën gekregen en zou voor Israël dezelfde weg naar vrede betekenen.