P-Magazine over chassidim met Taliban neigingen
Deze maand pakte P-magazine uit met een artikel over de ‘extremistische Joodse gemeenschap van Antwerpen’. Het blad bracht een interview met professor Henri Rosenberg. In de onvervalste P-magazine stijl publiceerde het weekblad deze tekst vooral met de bedoeling om de nodige sensatie te verwekken in plaats van over de echte feiten te berichten.
Zo werden de daadwerkelijke problemen in de chassidische gemeenschap vermengd met sensationele titels en verhalen die kant noch wal raakten. De argeloze lezer kreeg te horen dat de chassidim in Antwerpen binnenkort de Taliban voorbijsteken als het op extremisme aankomt, dat er niet alleen ‘privérechtbanken’ zijn maar ook een ‘kuisheidspolitie’ is. En er is sprake van ‘zweepslagen’ en van ‘pedofilieproblemen waar de Katholieke Kerk het schaamrood van op de wangen zou krijgen’.
Dat er problemen zijn met bepaalde chassidim die moeilijk doen rond integratie zal niemand ontkennen. Wij hebben dat trouwens al aan de kaak gesteld in opiniestukken in Joods Actueel en op onze website. Maar om deze lijn door te trekken tot in het oneindige is natuurlijk een stap te ver. Pedofilie in de gemeenschap zou steeds vaker voorkomen? Dat klopt natuurlijk niet. In de laatste dertig jaar is er één geval bekend geraakt van incest in een familie maar daarbij ontliep de dader zijn straf niet. Anders dan de vele priesters die niet vervolgd werden omdat hun misdrijf verjaard was en zij dus op vrije voeten blijven. Het verschil met de Kerk is natuurlijk dat Joodse geestelijken geen celibatair leven leiden en dat de natuurlijke en menselijke drang dus ook niet onderdrukt wordt. Kuisheidspolitie? Niets van aan. Ja, de schooldirectie ziet er op toe dat het reglement wordt toegepast. Dit gaat zowel op het verbod om GSM’s mee te brengen naar school als om het naleven van een afgesproken kledingcode. En wie het daar moeilijk mee heeft, die gaat dan wel elders op school.
En wat te zeggen over de privérechtbanken? Een joods tribunaal is een bemiddelingsoptie die over geen rechtsgeldigheid beschikt en aanzien moet worden als een verzoeningscommissie of een soort arbitrageprocedure waar Joodse mensen naar kunnen toestappen als beide partijen daarmee instemmen. En lijfstraffen? Dit is te absurd om onder woorden te brengen, die komen al meer dan duizend jaar NIET meer voor in de Joodse gemeenschap. Daar kunnen sommige strekkingen binnen een andere wereldreligie nog een punt aanzuigen…
Conclusie: de chassidische gemeenschap van Antwerpen groeit gestaag en dit ten koste van de minder orthodoxe strekkingen. Er zijn problemen met nieuwkomers uit Israël, dat vertaalt zich in een moeizame integratie. Verder dient het algemeen onderwijs in de chassidische scholen zeker extra aandacht te krijgen. Spijtig genoeg dreigen deze valabele punten verloren te gaan in het geheel van de zichzelf overtreffende en schokkende headlines en absolute nonsens in P-magazine. Dat een journalist een artikel publiceert zonder woord en wederwoord toont al voldoende de echte beweegredenen aan. Sensatie veroorzaken en grote headlines zoeken, daar was het vooral om te doen. Dat het stuk uitgerekend in P-magazine verschijnt, zegt al veel. Het artikel werd dan ook door de algemene pers totaal genegeerd.