Opinie: Logica van de VN Mensenrechtenraad ver te zoeken
De geaardheid van VN Mensenrechtenraad kan meer en meer in vraag gesteld worden na al wat er is gebeurd de voorbije 18 maanden. Het selectief gedrag van De Raad brengt meer en meer het lelijk politiek spelletje naar boven dat aan de gang is op onze kleine planeet. Wanneer dictatoriale verdrukkende regimes er de meerderheid van de stemmen hebben en dit gebruiken om hun politieke agenda te verkondigen onder de noemer van de VN, dan moet men misschien bedenkingen krijgen bij het nut en dus ook het bestaan van De Raad.
Toen vorig jaar 9 mensen stierven tijdens het flottielje incident in mei , duurde het nog geen vijf minuten voor de VN Mensenrechtenraad in een spoedvergadering een onderzoekscommissie instelde via een stemming. Een stemming waar slechts 4 landen uit de 47 leden tégen een onderzoek stemden. Het duurde dan ook niet lang voor een rapport op tafel lag die enkele malen met zware woorden zwaaide zoals “Internationaal Recht” en “De Conventie van Genève”. Eigenlijk zou hier geen enkel probleem mee zijn indien de Raad dezelfde reactievermogen zou tonen telkens 9 mensen op deze planeet sterven in een conflict.
In Nigeria, een land dat zetelt in de VN Mensenrechtenraad, zijn in maart 2010 (enkele weken voor het Gaza-flottielje incident) om en bij 500 Christenen vermoord door Moslims. Een incident waar vrouwen en kinderen het slachtoffer van waren en waar ook verkrachtingen voorvielen. De Mensenrechtenraad vond er niet veel van want daar was geen onderzoekscommissie voor nodig, net zo min toen er opnieuw ongeveer 500 Christenen stierven enkele weken geleden na de verkiezingen in april 2011.
In Bahrein, ook lid van de Raad, zijn zo’n 30 burgers omgekomen in volksprotesten, waarvan 4 tijdens hun gevangenschap, en dan spreken we niet over de +1000 gevangenen wiens locatie niet gekend is en dan spreken we ook niet over het berechten van burgers in militaire rechtbanken. De VN Mensenrechtenraad weet ervan, erkent het ook, maar een onderzoekscommissie is voorlopig niet aan de orde.
Saoedi-Arabië, ook lid van de Mensenrechtenraad, stuurde Jeeps en soldaten naar Bahrein om te helpen het volksprotest te onderdrukken. Er waren echter geen vrouwen die aan het stuur zaten in die Jeeps, want vrouwen mogen nog altijd niet met een auto rijden in Saoedi-Arabië. Maar de VN Mensenrechtenraad, die vrouwenrechten hoog in ’t vaandel draagt, vind er niet veel van, want daar is ook geen commissie voor nodig.
Advertentie
Kirgizië, ook lid van de Mensenrechtenraad, was een vroeg kindje in de golf van volksprotesten: haar dictator is buitengezet in april 2010, in het etnische geweld waarmee dit gepaard ging zijn tot 2000 doden gevallen en waren er meer dan 100,000 vluchtelingen. De Mensenrechtenraad weet ervan, heeft een persbericht de wereld ingestuurd, maar een onderzoek? Neen, niet nodig.
Libië, ook lid van de Mensenrechtenraad, want dat zijn ze nog altijd voor alle duidelijkheid ondanks de schorsing, is verwikkeld in een hevige burgeroorlog. Het toeval wil dat in januari 2011 voor het uitbreken van de burgeroorlog, waar tot dusver meer dan 10,000 doden vielen, de VN Mensenrechtenraad een redelijk lovend rapport schreef over Libië. Een klein citaat: “Meerdere delegaties bemerkten met dankbaarheid de inzet van het land (nvdr. Libië) in het onderhouden van de mensenrechten in het land.” Welke delegaties vraagt u loofden Libië voor haar goed werk in onderhoud van mensenrechten in voornoemde rapport, wel: Soedan, Syrië, Oman, Tunesië, Egypte, Qatar, Algerije, Noord-Korea, Bahrein, Irak, Saoedi-Arabië, Cuba, Oman, Iran, Marokko, Pakistan en enkele andere landen. Sta me toe met een cynisch lachje hier als commentaar op te geven: oops?!
Wat ons brengt bij Syrië. Tegen Syrië is ondertussen een resolutie gestemd om een onderzoekscommissie in te stellen. Echter, vreemd genoeg waren er veel meer landen die tegen een onderzoek stemden in Syrië dan tegen een onderzoek naar het flottielje incident. Op het flottielje werden 9 mensen gedood. Syrië is van de buitenwereld afgesloten, mogelijks 10000 mensen zijn gearresteerd, steden worden belegerd zonder elektriciteit of mogelijkheid om met de buitenwereld te communiceren en er vielen meer dan 750 burgerslachtoffers. Welke landen vonden dat Syrië niet onderzocht moet worden maar Israël wel: Bangladesh, China, Cuba, Ecuador, Gabon, Maleisië, Mauritanië, Pakistan, Rusland, Angola, Bahrein, Jordanië en Qatar. De vier laatst genoemden zijn zelfs niet komen opdagen voor de stemming over Syrië. Begint U het patroon te merken? Misschien zou iemand deze landen hun motivering moeten vragen over hoe men redeneert als men vóór een onderzoek van 9 doden stemt maar tegen een onderzoek van 750 doden, ongeveer10000 gearresteerden, belegering van steden en isolatie van een land?
Er moet iets aan de hand zijn als voormalig secretaris-generaal Kofi Annan zegt over de VN Mensenrechtenraad: “Ik ben ongerust over de disproportionele focus op schendingen van Israël. Niet dat Israël een vrije pas moet krijgen. Absoluut niet. Maar de Raad zou dezelfde aandacht moeten geven aan zware schendingen van andere landen.”
Of wat dacht U van een citaat van de woordvoerder van Ban Ki-Moon: “De secretaris-generaal is teleurgesteld in de beslissing van de Raad om zich te focussen op één specifiek regionaal onderwerp, gezien de draagwijdte en omvang van mensenrechtenschendingen over de hele wereld.”
Ik kan de pap niet verder in de mond steken, het is genoeg. Er is een punt waar men één plus één bij elkaar moet kunnen optellen. Het punt wanneer men een koe, een koe moet noemen. En als men dit na al het voornoemde nog niet kan, dan is dat waarschijnlijk omdat men dat niet wil. En als ik een beetje eerlijk ben met mezelf, en u met uzelf, dan moeten we gewoon concluderen dat de wereld dat punt al heeft bereikt, het punt van onwil. Wij Belgen hebben dat punt allang bereikt, want voor alle duidelijkheid, wij zetelen ook in de VN Mensenrechtenraad.
Adam Loratzionali voor Joods Actueel