Opinie – “Bouw van 3000 wooneenheden nabij Jeruzalem is essentieel voor Israël”

Naar aanleiding van het kritisch artikel van Hans Knoop vorige maand in Joods Actueel kregen wij volgende repliek van de bekende Joodse Vlaming, Aron Malinsky. Hans Knoop haalde toen fel uit naar de verdere bouw van nederzettingen door premier Netanyahu en noemde dit een “enorme vergissing”. 

Laat ik eerst poneren veel respect te hebben voor Hans Knoop. Hij levert gedegen werk voor het Forum der Joodse Organisaties in Vlaanderen en schrijft uitstekende artikels voor Joods Actueel, waar ik het meestal volmondig mee eens ben.

Aron Malinsky

Advertentie

Ik vind het ook respectabel dat een zionistische analist het ook eens over een andere boeg gooit en kritiek levert op het gevolgde beleid – dat doe ik ook en zelfs meer dan eens. Samengevat zonder nuances, spijt het Hans Knoop dat de regering Netanyahu, uitgerekend nu, meerdere westerse regeringen tegen zich in het harnas jaagt door deze fel omstreden bouwprojecten toe te laten.

Mensen die mij kennen, weten dat ik, net zoals Knoop, evenmin tot het ultrarechtse kamp behoor  en wat de lokale Antwerpse context betreft, heb ik zelfs gekende centrumlinkse nuances. Als Belgisch-Vlaamse Jood heb ik vooral opinies over wat er bij ons gebeurt, maar mocht ik gevraagd zijn om mij te verwoorden over het Midden-Oosten, dan ben ik consequent voor een tweestatenoplossing. En daarvoor zijn pijnlijke territoriale concessies nodig.

Ik ben het echter grondig oneens met Knoops analyse over deze 3000 nieuwe wooneenheden. Ik heb zeven jaar in Jeroesjalajim gewoond, ik ken de streek, ik heb er gediend, gewandeld, gekampeerd en gestudeerd. Bibi Netanyahu heeft overschot van gelijk om de nieuwe bouw toe te laten en wel om velerlei redenen. Om te beginnen is er nu een historische opportuniteit, de Palestijnse Autoriteit heeft een enorme zet gedaan door de eenzijdige erkenning als non-member state bij de VN aan te vragen en dat in volle overtreding met de Oslo-akkoorden. Israël verloor door die beslissing natuurlijk veel punten en dat heeft een prijskaartje, maar ik geloof toch dat dit uiteindelijk een politiek slimme zet was, ja zelfs een buitenkans, want een veroordeling door de VN is de volgende weken wel zeer onwaarschijnlijk nadat ze de Palestijnen al een upgrade van status gunden.

Punt twee, de Palestijnen storen zich evenmin aan de wereldwijde publieke opinie en de politieke tribunes van Washington. Ze bouwen erop los en doen dat al sinds de akkoorden van Wye Plantation, zelfs sinds Oslo II. Rond Aboe-Dis krioelt het van hun geel-groen-witte vlaggen, de hele streek van Matte Binjamin vertoont hetzelfde scenario, het was echter bijna onbewoond tien jaar geleden. Het feit dat er nog geen finale status aan deze gebieden toebedeeld werd, laat hen koud: voor elk huis dat Israël over de groene demarcatielijn neer zet, bouwen zij er vijf, maar geen haan die daar naar kraait.

Mensen, er is een onderhuids gevecht bezig om Judea en Samaria en het is helemaal niet duidelijk of Israël die aan het winnen is. Ik stel dan ook dat Israël moét bouwen om aan de onderhandelingstafel iets te kunnen voorleggen en te kunnen afdwingen.

Trouwens, de internationale opinie is vandaag met andere zaken bezig. Denkt u echt dat de Europeanen hun gedachten naar die nederzettingen uitgaan? Op de agenda zijn nu belangrijkere aangelegenheden, zoals het finaal uittreden van Engeland uit de EU, de crisis in Griekenland, het risico dat een grote economie zoals Italië of Spanje in elkaar stuikt, de samenlevingsproblematiek en de immigratie. Dàt is waar de gemiddelde Europeaan nu van wakker ligt. Zelfs een Europese moslim weet niet waar Ma’ale Adumim ligt, hij weet niet eens waar Abu Gosh of Kalandia liggen, laat staan Silwan.

Gelooft Knoop ook werkelijk dat Jeruzalem voldoende beschermd kan blijven indien het geen omringende buffers heeft zoals de E1 nederzetting? De vrede is nu eenmaal ver weg en kijk naar de frontgebieden rond Gaza, zoals Sderot bijvoorbeeld, de stad krijgt de volle laag net omdat ze bijna grenst aan de Palestijnse gebieden.

Advertentie

En tenslotte op vlak van PR. Laten we niet vergeten, Israël vernietigt hier geen huizen van Palestijnen, het bouwt huizen voor Israëli’s. Dat is een hemelsbreed verschil qua morele equivalentie met het imago van Israël tijdens het Gazaconflict twee maanden geleden.

Iedereen die zichzelf respecteert, moet ook respect hebben voor een regering die zijn burgers beveiligt. Deze beslissing is niet politiek getint, het is principieel. Ik zei het reeds voordien en zal het hier herhalen: mochten we twee Jeruzalems hebben, dan gaf ik er met plezier ééntje af om de buren te plezieren. Het Joodse volk heeft echter maar één hoofdstad. De moslims hebben er een stuk of vijftig.

Arik Sharon zei: Din Neve Dekalim ke’din Tel Aviv, vrij vertaald: het opgeven van de nederzettingen in de Gazastrook is zoals het opgeven van Tel Aviv. Hij had in mijn ogen ongelijk en bewees het later zelf met de unilaterale teruggave van de hele Gazastrook in 2005. Misschien een historische fout, misschien ook niet, maar Jeruzalem is een geval apart en zal dat altijd blijven. Gilo, Mevasseret Tsion, Pisgat Ze’ev, Ma’ale Adumim: al deze buitensteden rondom Jeruzalem beschermen de heilige stad en zijn broodnodig voor de toekomst van het land. Ik betwijfel of nederzettingen zoals Karné Shomron Bet/Gimel of Vered Yericho de finale akkoorden zullen overleven, maar Ma’ale Adumim moet blijven!

De regering heeft gelijk want het waarborgen van ’s lands toekomst en veiligheid staan centraal in deze beslissing. Het is trouwens niet de veiligheid van Israël die ervoor zorgt dat er geen oplossing voor het conflict zou zijn. Het is het ontbreken ervan.