Claude Marinower: ‘A.E.L. – Alles Komt Terug 2002 – 2008/9’

Op de laatste dag van het jaar, enkele uren voor de overgang van oud naar nieuw is Antwerpen andermaal getuige geweest van een, als vreedzaam aangekondigde, betoging die in rellen is geëindigd waarbij materiële schade werd aangericht en een aantal gewonden zijn gevallen. Het zou volgens Burgemeester Janssens gaan om een “inschattingsfout van de politie bij de begeleiding en omkadering van de betoging” , gekoppeld aan het niet opnemen van enige verantwoordelijkheid door de organisatoren.

Foto: John Moussiaux
Een en ander roept bij mij een bijzonder kwalijk “déjà vu “ en “ déjà entendu “ gevoel op. Op 3 april 2002, ter gelegenheid van de allereerste betoging waartoe door het AEL was opgeroepen, deden er zich ook rellen voor, weliswaar van een andere omvang dan vorige woensdag, en toen ook was het een vreedzame betoging waartoe opgeroepen was.

Toen werden voor het eerst vlaggen verbrand met een davidsster. Enkele dagen later werd een pop, met pijpekrullen, keppel en een baard, die de figuur van Ariel Sharon moest uitbeelden in brand gestoken bij het einde van de betoging. Nu weerklonken duidelijk de kreten “JODEN BUITEN“ en trachtte men die wijken te bereiken met een grote joodse aanwezigheid.

Toen werden Antwerpse burgers die op een zonnige namiddag op de Meir en Teniersplaats rondwandelden verrast, door een ongecontroleerde bende die er duidelijk op uit was schade aan te richten, op welke manier dan ook. Ook nu was een dergelijke situatie ontstaan en het is een geluk te noemen dat het niet tot hevigere confrontaties is kunnen komen.

Toen zei de leider van het AEL: “ wanneer niet spoedig maatregelen worden genomen, zal de Europese samenleving bewust worden gemaakt van de aanwezigheid van 16 miljoen leden van de islamitische gemeenschap in West Europa en de straten van Londen, Barcelona en andere West Europese landen zullen wellicht spoedig kunnen vaststellen wat een en ander met zich meebrengt…”

Advertentie

Toen werd de aangebrachte schade het werk van een aantal bij de politie gekende amokmakers genoemd. Vandaag is het niet anders. De vraag stelt zich of die amokmakers bij de politie niet voldoende bekend zijn zodat wanneer hun aanwezigheid wordt vastgesteld de hoogste alarmfase wordt ingeschakeld zonder verdere ongeregeldheden welke dan ook af te wachten.

Het woordgebruik is niet veranderd. De stijl, de gevolgen en het afwijzen van de verantwoordelijkheden evenmin. Het klinkt allemaal toch zo bekend in de oren. Toen werden er op de ochtend van de betoging een aantal Molotovcocktails door de ramen van een synagoge gegooid. Die daad werd toen toegeschreven aan een aantal “hooligans die niet zouden weten wat zij in werkelijkheid aan het doen zijn “.

Thans wordt het veroorzaken van de schade toegeschreven aan een aantal amokmakers die “ zelfs niet zouden weten waar de Gazastrook ligt en het op een kaart zelfs niet zouden kunnen aanduiden “

Toen kwam er nauwelijks reactie vanuit de hoek van zij die de organiserende AEL beweging een verfrissende adem in de allochtone gemeenschap noemden. Nu ook ontbreekt de eerste reactie van zij die niet zo lang geleden publiekelijk een manifest onderschreven waarin men zich uitte als deel uitmakend van de AEL generatie, en waarbij men zich het gedachtegoed eigen maakte.

Treffende gelijkenissen toch… Blijkbaar is er op dat vlak niets veranderd ?

Er moet zorg gedragen worden voor een stad waarin geen enkele burger van welke afkomst ook, angst moet hebben voor welke aanval ook, of deze racistisch of antisemitisch is, of het amokmakerij betreft of het eenvoudig creëren van onveiligheid in onze straten … Het kan niet zijn dat onze stad door een beperkte groep wat de samenstelling ervan ook moge wezen verder beschadigd wordt.

Claude MARINOWER
Gemeenteraadslid Open VLD