Hartverwarmend, Joodse en Arabische studenten dansen samen in Israëlische universiteitscampus

Wij kregen volgende brief die wij onze lezers niet wensen te onthouden.

Waarde redactie,

In deze barre tijden waar de recente aanslagen velen nog doen sidderen, wou ik toch even een positieve noot plaatsen.

Ik kreeg vandaag twee korte filmpjes van mijn dochter op mijn smartphone. Zij studeert in Israël aan de Bar Ilan universiteit, de enige universiteit in Israël met een religieus karakter, zijnde dat bijna alle docenten religieus zijn (de mannen dragen er een keppeltje) en op de campus vinden er ook geregeld religiegebonden activiteiten plaats.

Toen ik de campus een paar maanden geleden bezocht viel mij op dat er heel wat Arabische studenten rondliepen. Dit had ik helemaal niet verwacht aangezien er in Israël zeer links georiënteerde universiteiten bestaan zoals Tel Aviv University en vooral ook in Haifa waar Arabische studenten in belangrijke mate vertegenwoordigd zijn.

Advertentie


Ik knoopte toen afzonderlijk een gesprek aan met een drietal Arabische studentes die blijk gaven van een grote studiemotivatie en ze vertelden mij dat hun keuze lag aan de goede naam van Bar Ilan voor hun specifieke studiekeuze of het feit dat ze die specifieke studies in het Engels konden volgen of de geografische nabijheid tot het Arabische dorp waar ze woonden.

Geen van hen ondervond enige discriminatie op de universiteit, noch door de docenten noch door de joodse medestudenten, wel waren er soms onderhuidse spanningen voelbaar nadat er een aanslag gepleegd was of het conflict weer hoog oplaaide.

Het deed deugd vast te stellen dat ze er met hun hoofddoeken zelfverzekerd en zeer relaxed bijliepen.

En nu dus dit eerste filmpje waarbij Arabische studenten op de campus spontaan aan het dansen gaan. Mijn dochter vroeg één van hen of het een Arabische feestdag was en het antwoord was neen. Niets aan de hand. Het tweede filmpje is nog beter. Meer en meer Arabische, maar ook Joodse studenten, hebben het groepje inmiddels vervoegd en een joodse student met keppeltje mengt zich tussen de dansende menigte.

Hartverwarmend.


Een toonbeeld van tolerantie en ware democratie waar de linkse westerse pers uiteraard nooit aandacht aan zal besteden.

Eerder fanatiek blijven hameren op de desastreuze situatie in Gaza zonder erbij te vermelden wie dit allemaal heeft uitgelokt en hoe de westerse gelden voor de heropbouw gebruikt worden voor het graven van nieuwe tunnels ter voorbereiding van weer nieuwe terreurdaden. Of, zoals VRT reporter Rudi Vranckx een reportage maken zonder de minste duiding en vooral geen intellectuele respons geven wanneer een Palestijn hem zegt dat de Israëli’s handelen zoals de nazi’s…

Advertentie

Nochtans zou vrede voor de deur kunnen staan.

In de nogal optimistische hypothese dat de Palestijnen (Westoever en Gaza) zouden zeggen: we aanvaarden nu de joodse staat en willen land in ruil voor vrede, dan hebben ze morgen een Palestijnse staat met op termijn een corridor tussen de Westoever en Gaza en nog financiële steun er bovenop.

Zolang ze echter vanuit Gaza raketten blijven afvuren op de Israëlische burgerbevolking, oproepen tot haat en terreur, op straat rondlopen en willekeurig onschuldige burgers in het wilde weg messteken toedienen en hun kinderen met slogans opvoeden (gefinancierd door o.a. Belgische NGO’s) dat Israël niet bestaat, dat zelfmoordenaar zijn het hoogst bereikbare is en men de joden moet vermoorden, mogen ze zich verwachten aan een harde aanpak van het Israëlische leger met alle betreurenswaardige en onvermijdelijke excessen eigen aan een oorlog.

De realiteit rammelt aan mijn positieve noot. Net voor ik dit stukje schreef, ging ik nog even tanken aan een benzinestation. Toen ik er binnenging om vooraf te betalen, stonden vier allochtone late twintigers aan een tafel iets te eten. Het leken mij geen lokale allochtonen, eerder op de doorreis en misschien niet gewoon om iemand met een keppeltje te zien.

Hun blikken sabelden mij neer. Je kon de haat die in de lucht hing bijna fysiek aanraken. Terug onderweg naar buiten overwoog ik even om mijn smartphone boven te halen, naar hen toe te stappen en zeggen: Kijk eens.

Maar hun luid Arabisch klonk almaar bitsiger en het was alsof Herman Brusselmans mij toesneerde: Pel die geitenwollensok van je smartphone af!

Het zal niet voor morgen zijn.

Silvain Salamon
Antwerpen