MO* magazine heeft het moeilijk met de feiten (zoveelste bis)
In het jongste magazine van MO* magazine (februari 09) lazen we een artikel “Hallo Satelliet”, van Samira Bendadi, waarbij de TV- zender Al- Manar voorgesteld werd. “Deze zender heeft”, volgens Bendadi “veel aanhangers bij de Arabisch sprekenden in België omdat de zender “harde taal” spreekt tegen Israël. Om die reden is die zender ook ongewenst in een aantal Westerse landen”. Er werd niet vermeld dat de zender niets meer is dan een verlengstuk van Hezbollah, ja, de terroristische organisatie, en verboden is in Europa voor het verspreiden van haat tegen Joden en antisemitisme.
In het boek “Undercover in klein Marokko. Achter de gesloten deuren van de radicale islam” beschrijft journaliste Hind Fraihi wat ze op Al-Manar zoal zag: “foto’s van een jongeman tegen een zacht blauwe achtergrond. Naast de foto een gestileerde witte bloem. Dauwdruppels moesten voor melancholie zorgen want naast de foto van de jongeman stond een brief te lezen. Een zachte mannenstem las voor: “rouw niet om mij, ik heb gekozen voor zelfopoffering. De weg naar het paradijs…”(…) maar het echte kijkcijferkanon was de Egyptische serie Ruiter zonder Paard, een soap die gebaseerd is op de “Protocollen van de geheimen van Zion” (een door de Russische geheime dienst vervalst document over een vermeende joodse wereldsamenzwering). Dit alles met één duidelijke boodschap: de vernietiging van Israël/ het zionisme/ het jodendom! Dit gaat toch duidelijk verder dan “wat harde taal tegen Israël”, zoals MO* ons te melden heeft.
MO* krijgt van zowel de Belgische als de Vlaamse overheid handenvol geld om meer en betere informatie over de wereld en de mondialisering te brengen aan een zo ruim mogelijk publiek in Vlaanderen. Wij zien niet hoe de berichtgeving over Israël die MO* de lezer aanbiedt aan deze eisen kan voldoen.
Op de website van MO* is het al niet veel beter gesteld, volgens een opiniestuk op de site zijn zowat alle Israëlische partijen extreem rechts te noemen. Likoed, Kadima en zelfs Avoda , de partij van de arbeid van Ehud Barak kan volgens Ludo De Brabander “bezwaarlijk tot het centrumlinkse kamp worden gerekend”. Het is natuurlijk het volste recht van hem om de politieke situatie in een onvervalste marxistisch- leninistische stijl te analyseren en om gematigde politieke stromingen extreem- rechts te noemen, maar in welke mate krijgt de lezer hierdoor inzicht in de politieke realiteit?
(meer over MO*, dossier Savasorda, Joods Actueel, mei 2008.)