Israëlische jazzfans in de wolken met “Belgian Guitar Hero” Philip Catherine


De Belgische jazzgitarist  Philip Catherine (69) speelde gisteren 14 september in de Reading 3 Club in Tel Aviv. Hoezeer ook anti-Israëlactivisten hun best deden om onze levende gitaarlegende op andere gedachten te brengen, de geniale Catherine liet het niet aan zijn hart komen en hield woord. Zijn uitleg daarvoor was simpel maar helder: “Ik doe niet aan politiek, ik speel muziek”

De Israëlische jazzfans waren opgetogen met zijn optreden. Ben Shalev schreef in Ha’aretz dat hij Catherine 10 jaar geleden als eens hoorde in Tel Aviv in The Camelot’s basement, een jazzclub, en voegde er aan toe  “ Wie hem niet kent denkt dat er een boer op het podium stapt maar vanaf de eerste noot die hij speelt is het duidelijk dat hij een der groten is en dat hij een bijzonder lieve man is en dat hoor je in zijn muziek, ook nu”.

Wat de Belgische jazzliefhebbers al lang weten is natuurlijk ook niet aan de aandacht van het Israëlische publiek ontsnapt, namelijk de ongelofelijke intensiviteit waarmee Catherine musiceert en waardoor hij zijn toehoorders verplicht om met ingehouden adem naar hem te luisteren en hen van de ene muzikale inval na de andere laat genieten.Gitaristen staan bekend, ook bij collega-muzikanten, als de grootste egotrippers onder de instrumentalisten maar Catherine vormt daarop de spreekwoordelijke uitzondering en iedereen komt snel onder de indruk van zijn beminnelijkheid. Interviews zijn niet zijn ding: “Ik ben een dummy, ik heb nog nooit één enkel boek over de geschiedenis van de jazz gelezen, het enige wat ik wel weet is hoe ik moet luisteren naar anderen” luidt het bij  Catherine. In werkelijkheid is hij één van de weinige gitaristen die niet alleen traditionele jazz maar ook alle andere jazzstijlen beheerst en hij speelt met een enorm gevoel voor timing en steeds blijven zijn licks naar zijn grote voorbeeld Django Reinhardt refereren.

Ha’aretz schreef na het optreden: “Hij is ongelofelijk, sommige gitaristen doen simpele dingen moeilijk klinken maar Philip Catherine speelt de meest complexe zaken zo intens dat ze simpel lijken te zijn”.

Advertentie


Muziek verzacht de zeden maar niet bij geobsedeerden

Zaterdag 10 september was er een jazztreffen op het gemeentehuis van Waterloo naar aanleiding van de zestigste verjaardag van pianist Charles Loos, het andere Belgische jazzfenomeen. Catherine was aanwezig op het huldeconcert van zijn vriend en dat was voldoende aanleiding voor een vijftiental anti-Israëlactivisten om te demonstreren voor het gemeentehuis in Waterloo. De politie greep in en voerde de demonstranten af omdat ze geen toestemming voor hun betoging hadden gevraagd.

“Dit begint wel echt ziekelijk vormen aan te nemen, nu vallen ze al mensen lastig omdat ze vrienden van elkaar zijn en omdat ze in België spelen” zei een concertganger achteraf tegen Joods Actueel en hij voegde eraan toe, “mij niet gelaten want daarmee tonen ze hun werkelijke motieven en mensen zijn echt niet zo dom dat ze dat niet door krijgen en dat verklaart volgens mij ook waarom deze bedenkelijke acties op steeds minder bijval van de publieke opinie kunnen rekenen”.