Dode kinderen

Tot de dag van vandaag had ik nog nooit dode kinderen gezien. Vandaag in ‘De Standaard’ een close-up van drie kinderlijkjes. En het beeld is onthutsend.

Josef Ishran, een joodse jongen die door Palestijnse terroristen de schedel werd ingeslagen. Foto's van het dode lichaam zijn overbodig.

Maar waarom geen dode Israëlische kinderen getoond die in de voorbije jaren zijn omgekomen bij Hamas aanslagen?

Waarom geen beelden van dode kinderen uit ons land na een verkeersongeluk met een dronken bestuurder? Waarom geen dode kinderen uit Afghanistan of Irak (waar er veel meer zijn), Congo, Oeganda, Soedan, Georgië, Tsjetjenië of Nicaragua?

Beelden van dode kinderen choqueren zeker en vast. Meer dan dat, het maakt mensen boos, ja zelfs razend.

Door deze hyper gemediatiseerde oorlog vervagen de normen en leveren een vertekend beeld van de wereldproblemen op. En iedereen wijst steeds met een beschuldigende vinger naar Israël en nooit naar Hamas, die daar nochtans de grootste verantwoordelijkheid voor dragen.