Israëlische artsen redden Ieven van Iraaks kind
Een Irakees meisje zou niet overleven van haar hartaandoening maar dat was gerekend buiten het ingrijpen van Israëlische ziekenhuisartsen. ‘Soms denk ik dat we bruggenbouwers voor vrede zijn’ zei chirurg Meital Yasur Beit-Or. Als je de achtjarige Alla Hassain ziet spelen op haar bed op de afdeling intensieve zorgen van het ziekenhuis in Tel Aviv is het moeilijk te geloven dat dit meisje twee maanden geleden op de rand van de dood was en moest gereanimeerd worden nadat haar ademhaling stopte.
Alla, haar naam betekent ‘symbool’ in het Koerdisch had een lange reis achter de rug alvorens in een Israëlisch hospitaal te arriveren. Ze reisde van aan de Turkse grens in het noorden van Irak via Jordanië naar Israël. Alla had meerdere hartkwalen, in Israël zou een zwangerschap beëindigd zijn als dergelijke hartafwijkingen bij een foetus werden vastgesteld. In die gevallen waar de defecten niet ontdekt werden, worden de pasgeborenen al na één maand na de geboorte geopereerd. ‘Ze had een stadium bereikt waarin ze geen enkele levensverwachting meer had’ zei Dr. Dudi Mushali directeur van de hartchirurgieafdeling in het Sheba Medisch Centrum. ‘In andere ziekenhuizen waren de doktoren van oordeel dat de conditie van haar longen zo erbarmelijk was dat ze niet meer kon gered worden. Maar ik wist dat we niets te verliezen hadden, ze had hooguit nog een maand of wellicht nog twee weken te leven als we ze niet zouden opereren onmiddellijk na haar aankomst hier in het ziekenhuis’.
Alla’s moeder, Todi, is er nog niet helemaal gerust in. ‘Toen ze geboren werd, zag ik onmiddellijk dat er iets niet in orde was. Haar lippen en haar nagels werden blauw en ook borstvoeding geven was een probleem. De dokters in het ziekenhuis zagen dat ze verschillende hartafwijkingen had en vertelden me dat ze haar eerste verjaardag niet zou halen’. Haar familie bracht haar naar verschillende Iraakse ziekenhuizen en stuurde het kind zijn medisch dossier naar Syrië, Duitsland en Italië maar omwille van hun Iraaks burgerschap en financiële problemen moesten ze de behandeling staken. Alla bracht al de tijd thuis door en bleef in bed. ‘Ik moest voor haar zorgen zoals voor een zuigeling. Ik moest haar altijd en overal dragen, ze kon niet naar buiten, laat staan naar school. Meestal bleef ze in bed. Ik was zelfs bang om haar in bad te stoppen omdat dat al uitputtend voor haar was. Tijdens een van de vele bezoeken in het ziekenhuis stelden ze daar voor om haar in Israël te laten behandelen. Ik ging niet akkoord omdat ik niemand nog vertrouwde en we al zoveel ontgoochelingen waren tegengekomen. Maar Alla’s oom bleef bij me aandringen’ zei de moeder die ook liet weten dat ze niet bang was voor de reis naar een “vijandig” land.
‘Toen ik hier aankwam was ik enkel bezorgd om Alla omdat ik te horen kreeg dat het om een ingewikkelde operatie ging en dat ze kon sterven. Ik wist niets van de mensen hier af en nog minder van Israël. Het was dan ook verrassend voor me om te zien hoe de dokters met alle kinderen spelen en hen zo liefdevol behandelen, ongeacht waar ze vandaan komen. Ik ben echt ontroerd en verrukt tegelijkertijd om dit mee te maken’.
Het is een wonder om haar te zien lachen.
Advertentie
Volgens haar chirurg verbleef Alla tweeënhalve maand op de intensieve afdeling, verschillende lichaamsfuncties vielen volledig uit. Dr. Amit Vardi afdelingshoofd zei: ‘Ze zag er verschrikkelijk slecht uit, zo mager als een geraamte, haar huid bloedde en liet zelfs los en aan het einde van de operatie was ze zo ziek dat ze bijna stierf. De chirurg moest alles in het werk stellen om haar in het leven te houden, het was een gevecht tegen de tijd. Een tweede operatie bracht beterschap en binnen het uur zagen we al resultaat. Net zoals een verdroogd bloempje dat water krijgt en zich herpakt. Het is verbazend om haar nu elke morgen lachend aan te treffen en te horen praten met de dokters’ Het Iraakse meisje dat enkel nog kon eten en ademen met de hulp van medische apparatuur kijkt nu naar Israëlische TV-shows al kan ze er geen woord van verstaan. Ze eet graag frietjes en fruit, meestal granaatappels en ze houdt van snoepjes met citroensmaak. Ze lacht veel en vraagt vaak aan haar moeder om haar mee naar buiten te nemen. ‘Ze is een slim wicht en ze vraagt veel en praat over alles als een volwassene’ zei haar moeder.
Dokters in Sheba behandelen veel Palestijnse kinderen en onlangs ook nog een Iraans kindje.
Dr Vardi: ‘Dit is een bijzondere ervaring, vooral ook omwille van de verschillen in cultuurachtergrond en taal. Omdat de familie enkel Koerdisch spreekt is het niet zo eenvoudig om met hen te praten. Toch voel ik dat we hier een grondslag leggen voor vrede en dat Alla wanneer ze zal opgegroeien samen met haar vrienden een en ander kan ondernemen in die richting’.
Alla is het derde Iraakse kind dat in het Sheba ziekenhuis werd geopereerd. De liefdadigheidsorganisatie die haar naar Israël bracht gaf ook hulp aan tachtig andere Irakese kinderen in de voorbije jaren. Ondertussen liet Prof. Ze’ev Rotstein weten dat het ziekenhuis zelf de rekening voor haar hospitalisatie en revalidatie voor een maand zal betalen.