Amnesty Vlaanderen dan toch ‘geobsedeerd’ door Israël
In de saga van de kritiek op – en de repliek van Amnesty International reageert de lezer van Joods Actueel die met zijn verslag aan de basis lag van deze polemiek. In deze nieuwe reactie neemt de briefschrijver (die gevraagd heeft anoniem te blijven) Amnesty grondig op de korrel na hun eerdere reactie die hier te lezen is. De brief volgt:
“Door omstandigheden kan ik nu pas antwoorden op de repliek van Amnesty International naar aanleiding van mijn verslag over hun desinformatie-avond in Sint-Niklaas op 10 maart 2010.
Hierbij wens ik vooreerst mijn waardering uit te spreken voor Joods Actueel dat niet aarzelt om Amnesty de kans te geven tot reactie. Zo kan een zinvol debat gevoerd worden met woord en wederwoord. Ik stel vast dat ondertussen ook Savasorda zijn steentje bijdraagt.
Op het einde van de bewuste informatieavond op 10 maart te Sint-Niklaas werd de mogelijkheid geboden om vragen te stellen. Ik maakte van de gelegenheid gebruik om de zeer eenzijdige en Israël-vijandige benadering aan te kaarten. Eén van de lokale organisatoren van de avond gaf mij volmondig gelijk. Ik citeer deze persoon letterlijk : “Ik vind dat meneer gelijk heeft…” Pieter Stockmans reageerde zeer ontstemd en er ontspon zich een discussie.
Tijdens deze discussie vroeg ik hem of hij ooit het door raketaanvallen geteisterde Sderot bezocht. Ik moest de vraag tot tweemaal toe herhalen omdat hij de plaatsnaam niet herkende. Pas na drie keer had hij door over welke stad ik het had en verklaarde hij furieus dat hij daar al was geweest. Noch op de website van Amnesty noch op blogs beheerd door Pieter Stockmans vond ik enig verslagje terug van dit ongetwijfeld leerrijke bezoek. Nochtans zou zo’n verslagje kunnen bijdragen aan een meer genuanceerde benadering van het Midden-Oosten conflict. Aangevuld met de bevinding van Savasorda “dat de woordvoerder van deze Israëlische stad NIET op de hoogte is van zijn eventueel bezoek noch van enige aanwezigheid van AIVL ter plaatste” vraag ik mij stillekensaan af bij wie het epitheton “leugenachtig” het best past.
Advertentie
Ik heb tijdens het debat tevens op het volgende gewezen:
wie op de website van Amnesty Internantional Vlaanderen (www.aivl.be) naar artikels over Saudi-Arabië zoekt krijgt vijf treffers. Even tussen haakjes: Saudi-Arabië is het land waar je als vrouw slechts buitenhuis kan komen als je volledige gesluierd bent en vergezeld van een man, waar het vrouwen absoluut verboden is met de auto te rijden, waar homo’s worden opgehangen, waar publieke lijfstraffen bij wijze van volksvermaak worden voltrokken, waar bij overspel gestenigd wordt, kortom voor Amnesty een parel aan de kroon van democratische, mensenrechten-respecterende landen,…sluit de haakjes. Vijf treffers op de website.
En Soedan, waar volgens de VN zelfs een genocide aan de gang is, daarover zijn er slechts elf artikels te vinden! Van alle 188 vermelde V.N.-landen scoren China (36 treffers), Iran (37 treffers) en de V.S.! (37 treffers) het hoogst. Of toch niet, er is nog één landje dat geen 37 of 40 of 50 of 60 of 70 of 80 of 90 doch maar liefst 94 treffers oplevert: een klein landje in het Midden-Oosten, grenzend aan de Middelandse Zee en internationaal sinds 1948 erkend nadat het op 14 mei van datzelfde jaar zijn onafhankelijkheid uitriep. Uiteraard zouden deze 94 treffers op de website van Amnesty allemaal kunnen verwijzen naar artikels met loftuitingen op dit landje maar na het aanklikken van slechts enkele artikels blijkt absoluut het tegendeel. Amnesty hanteert een dubbele standaard en demoniseert door zijn eenzijdige Israël-vijandige benadering.
Kritiek op Israël, zo stelt Amnesty in zijn reactie, wordt steeds meer automatisch als antisemitisme bestempeld. Allerminst. In mijn oorspronkelijke reactie komt het woord antisemitisme niet eens voor, precies omdat deze beschuldiging niet lichtzinnig mag geuit worden.
Amnesty stelt verder in zijn reactie: “Haatdragende antisemitische boodschappen zijn in strijd met de waarden waar Amnesty voor staat.” ’t Ware er verduiveld nog maar aan tekort! Het is hierbij bijzonder betreurenswaardig dat Amnesty wel zegt – en terecht – geen controle te hebben op, noch verantwoordelijk te zijn voor reacties die verschijnen op de kwestieuze internetpagina’s maar nalaat van de gelegenheid gebruik te maken om deze vulgaire antisemitische commentaren met de allergrootste klem te veroordelen. Zich niet krachtdadig en nadrukkelijk distantiëren van deze verwerpelijke uitlatingen is voor Amnesty International Vlaanderen een zoveelste gemiste kans om enige geloofwaardigheid te herwinnen.
Ten slotte citeer ik uit een artikel in de Israëlische (progressieve) krant Haaretz de jurist Alan Dershowitz waarin hij bij een zoveelste tendentieus rapport uit 2007, Amnesty International omschrijft als “a once respected organisation”.
Naam en adres bekend bij de redactie
