Kwaadwillige lezing in La Libre Belgique van opiniestuk Louis Davids en Michael Freilich – recht van antwoord geëist

In de Franstalige krant La Libre Belgique treffen wij vandaag een kwaadwillige lezing aan van het opiniestuk dat gisteren in De Standaard verscheen van de hand van de erevoorzitter en hoofdredacteur van Joods Actueel.

Aanvankelijk dachten wij nog dat de auteur mogelijk een gebrekkige kennis van het Nederlands bezat maar toen we vaststelden dat het om Christian Laporte ging, wiens vlekkeloze kennis van het Nederlands in Vlaanderen bewondering opwekt, konden we onmogelijk tot een andere conclusie komen dan dat de journalist met dit schrijfsel opzettelijk een perfide intentieproces wenst te voeren.

Volgens Laporte “eisen” de opnieschrijvers dat de koning zich zou excuseren. Daar slaat hij de bal al direct twee keer mis. In onze brief eisen wij niets, wij hebben trouwens niets te “eisen”. Wat we schreven is dat “het geen slecht idee zou zijn indien…” Van het positief voorstel dat wij aanreiken maakt Laporte meteen een negatieve voorwaarde, en daarmee zet hij de toon.

Het tweede punt: de woorden “sorry, excuses en verontschuldigingen” komen niet één keer voor in ons opiniestuk. Louis Davids: “Ik heb mijn leven lang geworsteld met de trauma’s van de oorlog tijdens mijn jeugd, excuses, daar ben ik vet mee”. Wat wij stelden is dat de vorst de verantwoordelijkheid zou erkennen van het aandeel van de Staat, een nuance misschien maar geen onbelangrijke. Het eerste kan je interpreteren als iemand dwingen door het stof te kruipen, het tweede gaat om het erkennen van feitelijkheden op een volwassen manier.

Feiten mengen met opinie

Advertentie

Dat er iets schort aan het artikel van Laporte kunnen wij ook afleiden uit het feit dat hij de feiten mengt met zijn eigen opinie. Dat is een kwaliteitsjournalist als Laporte onwaardig. Dat Louis Davids als kind opgesloten zat in Kazerne Dossin en van daaruit gedeporteerd werd, toch een cruciaal element hier, werd door de journalist vakkundig verzwegen. Waarom?

En ten slotte, op onze suggestie dat een onafhankelijk onderzoek het verleden van het Koningshuis zou onderzoeken, stelt Laporte dat de vraag overbodig is omdat hierover reeds een boek is verschenen in 1994. Dat is een lachwekkend argument omdat het niet om een officieel onderzoek ging. Je zou anders met deze argumentatie ook het recent boek van Frédéric Deborsu over het koningshuis kunnen aanprijzen als standaardwerk. Of misschien vond Laporte dat zijn eigen biografie over de koning wel volstond! Want ja, Laporte publiceerde een biografie over de koning in 2003. Het is trouwens onbegrijpelijk dat La Libre dit niet vermeldde waardoor de opinies van Laporte, gezien zijn vertrouwensrelatie met het Hof, in een ander daglicht komen te staan.

Maar nu over de essentie van deze zaak: Laporte is drommels goed op de hoogte van het feit dat Liliane Baels de politieke archieven van haar echtgenoot Leopold III pas in 2004 ter beschikking stelde van de universiteit in Louvain-la-Neuve en dat het boek waarnaar hij refereert tien jaar eerder verscheen. En meer: Waarom worden de privé archieven van Leopold III niet publiekelijk gemaakt. En behoort zijn briefwisseling met Adolf Hitler en Mussolini tot het privé archief? En wie heeft dat als dusdanig geklassificeerd? Etc.

Christian Laporte is zich goed bewust van deze geschiedenis, waarom hij dan bewust foute informatie weergeeft? Misschien gaat het om bezorgdheid dat hier een communautair staartje aan zal komen. Mogelijk. Maar als een pro-Belgische houding betekent dat de waarheid hiervoor moet sneuvelen, dan botst dit frontaal met de journalistieke ethiek.

Louis Davids en Michael Freilich
Wij stuurden deze reactie als Recht van Antwoord naar de krant La Libre Belgique.