Israëlisch persoverzicht bij ontvoering joodse tieners
Lezing van artikels in de Israëlische media, maar ook de officiële verklaring van president Netanyahu tonen de schokgolf die door het land trekt na de ontvoering van drie tieners. De kidnapping wordt door alle kranten en politici omschreven als een onaanvaardbaare terreurdaad. Maar wie er achter deze terreur zit en welke stappen Israël dient te ondernemen? Daarover verschillen commentatoren en opiniemakers van mening. Wij vatten hieronder de belangrijkste standpunten samen die we in de Israëlische pers aantroffen.
Kranten houden vooral de verklaring van de Israëlische premier Netanyahu tegen het licht. Die stelt dat de Palestijnse Autoriteit (PA) onder leiding van president Abbas verantwoordelijk is voor de ontvoering van de drie tieners. “Het staat vast dat de ontvoerders de gebieden die gecontroleerd worden door de Palestijnen als uitvalsbasis gebruiken. In plaats dat de Palestijnse president Abbas zijn internationale verplichting om Hamas te ontwapenen nakomt omarmt hij ze en verleent op die manier legitimiteit aan de terreur” aldus Netanyahu. De Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken John Kerry is iets terughoudender en spreekt van meerdere feiten die in de richting van Hamas wijzen.
De linkse krant Ha’aretz reageerde daarop met de stelling dat Netanyahu toch ook niet Elio Di Rupo verantwoordelijk stelde voor de moordaanslag in het Joods Museum in Brussel. Maar Netanyahu gaat uit van de logica dat als een terreurdaad in Tel Aviv of in New York wordt gepleegd dat de verantwoordelijkheid ligt op de plaats waar de aanvallen werden geïnitieerd en “dat Abbas dus met geen mogelijkheid de verantwoordelijkheid daarvoor kan afwimpelen”.
Verschillende kranten, verschillende meningen
Uit de verschillende commentaren en opiniestukken blijkt dat de veroordeling van deze aanslag algemeen is maar dat dit lang niet het geval is met de inhoud van Netanyahu’s officiële mededeling.
Advertentie
Zo schrijft prof. Eyal Zisser in Israël Hayom, een krant die zich in het politieke centrum situeert, dat de aanslag niet werd opgeëist niet door Hamas en evenmin door de Islamitische Jihad. “Dat verklaart de aanname van velen in Israël dat de kidnapping het werk is van een lokale terreurgroep die losse banden heeft met een of andere grotere groep”. Zisser verwijst naar de Hamasterroristen die in de buurt van Hebron actief zijn, maar afgesneden werden van het leidinggevende Hamas in Gaza, en mogelijk achter deze daad zitten. Tenslotte sluit hij ook niet uit dat “de daders mogelijk te vinden zijn bij wraaknemende familieleden van Palestijnen die in Israël achter de tralies zitten”.
Ynetnews (Yedioth), nog een centrumpublicatie, is van oordeel dat zowel Fatah, Hamas als de Islamitische Jihad in het verleden betrokken waren bij pogingen om soldaten of burgers te kidnappen. De vrijlating van meer dan duizend Palestijnse gevangenen waaronder 470 moordenaars, in ruil voor de ontvoerde soldaat Gilad Shalit, zorgt voor een zeer sterke motivatie om het eerdere succes met een nieuwe ontvoering te herhalen. Die intentie krijgt de goedkeuring van alle Palestijnse fracties, ook bij de aanhang van president Abbas.
Het rechtse nieuwsmedium Arutz Sheva vindt dat Netanyhu net niet bij woorden alleen moet laten maar zeer hard moet terugslaan. “Sluit het hoofdkwartier van Abbas in Ramallah en neem alle documenten in beslag en publiceer de stukken waaruit blijkt dat hij de terreurgroepen financiert. “Abbas moet een duidelijk ultimatum gesteld worden dat als de jongens niet binnen 24 uur terug op vrije voeten zijn elke Hamas- of Fatahleider wordt gedood. “OOK ABBAS ZELF ” schrijft de krant in hoofdletters.
De bekende linkse blog 972 Magazine schrijft dat Netanyhu dit incident snel aangrijpt om niet verder te onderhandelen met een Palestijns leiderschap dat zich affilieert met Hamas. Maar ook klinkt het verder: “Netanyahu zwijgt over de langdurige veiligheidssamenwerking met de Palestijnse veiligheidsdiensten, in tegenstelling tot Israëlische regeringsambtenaren die lieten verstaan dat ze de afgelopen dagen blij zijn dat die samenwerking een feit is”. Toch concludeert ook de auteur van dit opiniestuk dat het signaal in de richting van president Abbas duidelijk is en de verzoening tussen Hamas en Abbas geen eenheid maar enkel meer terreur oplevert.
