Cartoonist vraagt vergeving aan Belgische Joden – de merkwaardige bekering van een anti-Israëlactivist

Niet alledaags nieuws, fervent anti-Israëlactivist Ben Heine maakt een bocht van 180 graden en excuseert zich bij de Joodse gemeenschap hier ten lande en bij Israël voor zijn bedenkelijke antisemitische cartoons.

Heine studeerde in Brussel grafische kunsten en behaalde een master journalistiek. Hij was jarenlang door het Midden-Oostenconflict geobsedeerd en tekende ontelbare racistische cartoons, waarin Israëli’s steevast als bloeddorstige kindermoordenaars werden opgevoerd. Een ander kenmerk van zijn cartoons waren de vermenging van Joodse symbolen als de kandelaar en davidsster met nazisymbolen.

Dat leverde hem ook een uitnodiging op om in Iran mee te dingen naar de prijs voor beste cartoon naar aanleiding van de beruchte Holocaust ‘onderzoeksconferentie’. Voor zijn ‘prijzenswaardig’ werk was er zelfs een ontmoeting met de Iraanse president Ahmadinejad op het programma. Maar de wonderen zijn de wereld niet uit want de kunstenaar komt nu op al deze stappen terug. Verhaal van een opmerkelijke bekering.

Ben Heine heeft zijn Israëlhaat opgeruimd en stelt nu tegen Joods Actueel dat “Ahmadinejad een gevaarlijk en provocatieve kerel is”. Heine stuurde enige tijd geleden een brief naar het Brusselse parlementslid Viviane Teitelbaum (MR) waarin hij zijn deelname aan de Iraanse cartoonwedstrijd de grootste vergissing van zijn leven noemt en die hij nu “bitter betreurt”. Heine had Teitelbaums boek Salomon, vous êtes juif!? gelezen; in dat boek kwam ook zijn aanwezigheid op het antisemietentreffen in Teheran ter sprake en blijkbaar bracht dat hem tot inkeer.

Heine verwijst naar die brief aan Teitelbaum en zegt ons: “Ik zou blij zijn als je mijn standpunten overmaakt aan de Joden in Vlaanderen”. In die brief luidt het bondig samengevat: “Ik vraag vergiffenis aan de Joodse gemeenschap en ik hoop dat ze begrijpen dat ik gedurende mijn journalistieke studies in België op een bepaalde manier geconfronteerd werd met de Palestijns-Israëlische kwestie. Ik wil daarmee mijn eigen verantwoordelijkheid en beoordelingsfouten zeker niet wegmoffelen maar die onderwijscontext had een grote impact op mijn ontwikkeling en ik wou kost wat kost choqueren en provoceren. Ik heb me niet gerealiseerd welk een onrecht ik daarmee de Joodse gemeenschap in België en in de rest van de wereld aandeed”.

Advertentie

Op onze vraag wie dan die sterke negatieve invloed op hem heeft uitgeoefend, antwoordt Heine: “Nogmaals, ik wil in geen geval de schuld op anderen schuiven. Ik kwam in een revolutionaire atmosfeer terecht tijdens mijn opleiding –  op zich is dat niet ongebruikelijk in een studentenmilieu – maar ik werd al snel lid van verschillende pro-Palestinagroepen. Waar in de middelbare school nog alles peis en vree was, veranderde dat toen ik ging verder studeren aan de ULB en aan het IHECS (Institut des Hautes Etudes des Communications Sociales). Aan beide universiteiten heerst een uitgesproken pro-Palestijns klimaat en daar raakte ik onder de invloed van verschillende Belgische personaliteiten die over deze kwestie geen enkele nuance aan de dag legden en die neutraliteit niet in hun woordenboek hebben staan”.

Heine heeft naar eigen zeggen vele weken gespendeerd om de meest choquerende cartoons van zijn eigen websites te verwijderen, dat gaf hem een groot gevoel van bevrijding. Vervolgens is hij maandenlang bezig geweest om bij allerlei radicale organisaties te eisen dat ze zijn tekeningen van hun websites zouden halen. Maar veel van deze groepen namen zijn spotprenten over zonder zijn toestemming en daardoor is hij natuurlijk de controle over de situatie niet meer meester. Als ik vraag hoehet nu verder moet, zegt de Brusselse kunstenaar dat hij zich in geen enkel geval nog met politiek wil inlaten maar des te meer wil werken aan kunstprojecten om daarmee mensen aan het dromen brengen. “Ik heb gezien dat journalistiek niet mijn ding is en dat ik verder moet met wat ik het beste kan en dat is tekenen en fotograferen”. Het nieuwe werk van Ben Heine is gemakkelijk terug te vinden op het internet, gewoon zijn naam intikken in Google en je kan zelf vaststellen dat in zijn actuele kunstprojecten de ommekeer niet te miskennen valt.

Guido Joris
(dit artikel verscheen in Joods Actueel van 01/08/11)