Opinie: André Gantman over het selectief wereldgeweten van viroloog Marc Van Ranst en 119 andere artsen
Viroloog Marc Van Ranst heeft met zijn oproep in De Standaard “ontegensprekelijk een dubbele rode lijn overschreden”, schrijft auteur en politicus André Gantman. “Het gaat hier om revisionisme van de bovenste plank waarbij de viroloog een grote morele verantwoordelijkheid en aansprakelijkheid draagt”.
De voorbije dagen hebben een aantal mensen zichzelf het label ‘wereldgeweten’ toegeëigend en via de media hun morele pijlen gericht op Israël. Zij zijn naar eigen zeggen verontwaardigd over het oorlogsgeweld waarvan Gaza het slachtoffer is.
Als democraat en humanist vind ik het niet meer dan normaal dat men principieel uiting geeft aan zijn afkeer voor oorlog. Het is echter merkwaardig dat ik van deze ‘verontwaardigden’ nooit heb gehoord – is het misschien aan mijn aandacht ontsnapt? – over onder meer: Darfoer: driehonderdduizend doden en twee miljoen vluchtelingen. Syrië: honderdvijftigduizend doden (duizenden Palestijnen werden gedood in Yarmoek) en zeven miljoen vluchtelingen. Oost-Congo: driehonderdtachtigduizend doden, duizenden meisjes en vrouwen verkracht. De massaslachtingen aangericht door ISIS-terroristen in Irak die de Christenen uit Mosul hebben vermoord en duizenden vrouwen willen onderwerpen aan genitale verminking in de gebieden onder hun controle: de VN hebben desbetreffend wel een luide alarmkreet geslagen.
Advertentie
Ik ga ervan uit dat zij de wereldactualiteit op de voet volgen daar zij blijken te weten wat er vandaag in het Midden-Oosten gebeurt en ik vraag mij af: ”waarom deze oorverdovende stilte?” Is het omdat daar geen joden, excuseer Israëli’s, bij betrokken zijn – ofschoon voor velen geen verschil is tussen beiden. Ik verwijs naar de tekst van dokter Van Ranst waar hij spreekt over Israëlieten of naar journalist Guy Van Vlierden in de krant Het laatste Nieuws van 18 juli 2014 met de tekst ‘de Joden trekken alle registers open tegen Gaza’.
Reageren op de zoveelste anti-Israëlpetitie ondertekend door ‘the usual suspects’ heeft weinig zin.
Maar wanneer één van de medeondertekenaars, in dit geval dr. Van Ranst, zijn mediatieke bekendheid gebruikt om te verklaren dat hij met betrekking tot de oorlog tussen Hamas en Israël geneigd is het woord ‘Gazacaust’ te gebruiken en er in één adem aan toevoegt dat Israël ‘zijn historische krediet heeft opgebruikt ‘ is er ontegensprekelijk een dubbele rode lijn overschreden.
1° Totale miskenning van de feitelijke realiteit.
Israël heeft zich uit Gaza teruggetrokken in 2005 en zodra Hamas aan de macht was werd Israël bestookt met raketten. In de loop der jaren heeft Israël heel veel middelen geïnvesteerd in passieve en actieve verdediging tegen deze aanvallen van Hamas die uitsluitend burgerdoelwitten viseren.
Weet prof. Van Ranst dat de kinderen van o.a. het stadje Sderot sedert jaren in schuilkelders slapen? Deze kinderen kunnen niet in alle rust in een zandbak spelen!
De acties van Hamas zijn louter terroristisch van aard en werden als dusdanig bestempeld in het VN-Goldstonerapport van 2009 (§1720-§1724). Voornoemd rapport (Hfdst XIX) laakt ook de bestuursvorm van Hamas dat zonder meer als dictatoriaal wordt gedefinieerd. Dat Hamas, geleid door Khaled Mashal vanuit zijn 5 sterren hotel in Doha, Qatar op oorlog zou aansturen stond in de sterren geschreven.
Advertentie
Hat handvest van deze terroristische organisatie stelt als hoogste principe de heilige oorlog tegen alle Joden (art.7) en de vernietiging van Israël (preambule) wat niets van doen heeft met de oprichting van een Palestijnse Staat naast Israël.
Blijkbaar heeft dokter Van Ranst wat moeite om de realiteit onder ogen te (willen ?) zien – meer bepaald dat Hamas als volwaardige terroristische organisatie zijn burgers als menselijk schild gebruikt en niet nalaat scholen, appartementen en ziekenhuizen te gebruiken als opslagplaats en lanceerbasis voor raketten. (zie het UNWRA-rapport)
Tot op heden hebben dokter Van Ranst en zijn wereldgewetenclub deze gang van zaken niet veroordeeld noch luidop de vraag gesteld waarom er zoveel geldelijke middelen aangewend worden in aanvalstuigen maar niets gedaan wordt om de burgers te beschermen of geld besteed wordt aan voedsel en medicijnen.
De vertegenwoordigers van het wereldgeweten zeggen en schrijven met een zekere graad van ergernis dat er weinig burgerdoden in Israël te betreuren zijn en ze maken dagdagelijks een boekhoudkundige balans op. Zullen zij zich beter voelen wanneer de ‘Iron Dome’ steken laat vallen en een raket neerploft in het centrum van Tel-Aviv?
De recente gebeurtenissen bewijzen dat Hamas zich aan het voorbereiden was op een grootscheeps offensief met tunnels richting Israël: de harde gevechten bewijzen dit. Meer dan 2000 raketten werden richting Israël afgevuurd: wellicht als teken van goodwill!
Prof. Van Ranst en de zijnen beweren dat Israël het recht heeft zich te verdedigen: een hele geruststelling! Maar de lanceringsplaatsen van de raketten en de tunnels vernietigen is voor hem en de zijnen een brug te ver; deze logica is mij totaal vreemd.
Ik betreur de ongewapende burgerslachtoffers die opzettelijk door Hamas in de steek werden gelaten bij gebrek aan passieve verdediging. Ondanks de oorlogsmiserie stel ik gelukkig vast dat Israël geen acties onderneemt zoals de geallieerden in Dresden (5 april 1943) of Tokyo (9 maart 1945)
2° Revisionisme
Wanneer Prof. Van Ranst het woord ‘Gazacaust’ in de mond neemt weet hij perfect wat hij doet. Hij neemt plaats in de langer wordende rij van zij die het Midden-Oosten conflict misbruiken om de nazimisdaden te relativeren; revisionisme van de bovenste plank!
Zij die een dergelijke retoriek hanteren dragen een grote morele verantwoordelijkheid en aansprakelijkheid omdat zij de objectieve bondgenoten zijn van diegenen die her en der ‘dood aan de joden’ scanderen.
De weg naar vrede kan slechts worden gebouwd op democratische principes en fundamentele mensenrechten. Voor Hamas, Hezbollah, e.a. en hun broodheren behoort democratie niet tot hun corebusiness.
Zijn de Arabische Palestijnen slachtoffers van de huidige toestand? Vanzelfsprekend, maar vooral te wijten aan een leiderschap dat heel dikwijls in hun naam verkeerde keuzes heeft gemaakt.
Tussen 1948 en 1967 kon op de Westbank (bezet door Jordanië) en in Gaza (bezet door Egypte) een Palestijnse staat worden opgericht. Het is niet gebeurd omdat Arafat en co. als principe huldigden: “Eerst Israël vernietigen en dan zal het beter gaan”.
Vandaag helpt een agressieve Hamas de Palestijnse zaak geen millimeter vooruit. Ik ben mij ervan bewust dat vrede per definitie met een voormalige vijand wordt gesloten. Onmogelijk in het Midden-Oosten? Zeker niet: Begin en Sadat hebben in 1979 een vredesverdrag gesloten dat laatstgenoemde helaas met zijn leven heeft moeten bekopen.
Eenieder zou de volgende uitspraak van Aristide Briand (1862-1932, Nobelprijs voor de Vrede 1926) moeten mediteren: “Om vrede te sluiten moet je met twee zijn; jezelf en je buur aan de overkant”
André Gantman is fractieleider van de N-VA in de Antwerpse gemeenteraad maar schrijft dit opiniestuk in eigen naam. Gantman is auteur van verschillende boeken over deze problematiek.
‘Jood zijn is een avontuur’(Pelckmans,2008)
‘Het Gespleten Geweten ,anti-antisemitisch pamflet’(Pelckmans, 2011)
Co-auteur met Ludo Abicht van ‘Israël-Palestina, tweespraak over oorzaken en oplossingen(Pelckmans,2009)
