De Nederlandse journaliste Esther Voet schrijft in een opiniestuk dat “emoties een slechte raadgever zijn om het vluchtelingenbeleid uit te stippelen”. Voet, een bekend lid van de Joodse gemeenschap in Nederland was tot voor kort directeur van het Centrum voor Documentatie en Informatie Israël. Ze roeit met haar opinie tegen de stroom van de gevoelens in en zegt hiermee het risico te nemen om in het extreemrechtse kamp geduwd te worden.

“Er is inmiddels moed voor nodig om op dit moment een tegengeluid te laten horen”, schrijft de journaliste die met haar artikel ongeveer hetzelfde standpunt  inneemt als N-VA voorzitter Bart De Wever bij ons.

Vorige week publiceerde het Vlaams Forum der Joodse Organisaties nog een oproep aan de regering om zoveel mogelijk vluchtelingen op te nemen. Een mening die blijkbaar op voorhand niet was afgetoetst bij de achterban en waarmee een aantal Joodse prominenten het niet mee eens bleek te zijn. Vooral de vrees dat de vele jonge Syrische mannen die naar hier komen uit een cultuur en achtergrond stammen die geïndoctrineerd en doordrenkt zijn van haat tegen Joden, homo’s, atheïsten enz. baart velen zorgen.

Hieronder het artikel van Esther Voet dat wij met toestemming mochten overnemen van de Nederlandse nieuwswebsite Jalta

Je kunt geen beleid maken op emotie

Advertentie

Na jaren de meest verschrikkelijke beelden over Syrië te hebben zien langstrekken, trok die ene foto van Aylan de doos van Pandora open. Ineens worden we wakker. Dat is hoog tijd. Maar vervolgens schieten we collectief in een Pavlov-reactie. Schadelijk. Voor iedereen.

Dat dramatische beeld van een verdronken jongetje op het strand van Bodrum, waar vele Nederlanders wel eens hun vakantie hebben doorgebracht… Wiens hart niet breekt, is harteloos zoals collega Bart Schut al eerder op deze site schreef.

Maar dat hart had natuurlijk al lang al gebroken moeten zijn. Ineens is de Syrische burgeroorlog hier, terwijl we al jaren wisten wat voor verschrikkelijke drama’s zich daar, op vijf uur vliegen van Schiphol, afspeelden. Duizenden foto’s passeerden de revue van vermoorde kinderen in Syrië. Honderdduizenden slachtoffers , and counting, zijn de afgelopen vier jaar gevallen. De VN stopte in 2014 met tellen. Geen haan die er naar kraaide want hoeveel demonstraties hebben we hier tegen het geweld daar gezien? 3, 2, 1… Juist.

Toen twee jaar geleden de gezamenlijke hulporganisaties een actie voor Syrië organiseerden, was de opbrengst bedroevend laag.

Hoe hartverscheurend ook, de vader, en niemand anders is verreweg het meest verantwoordelijk voor de dood van zijn zoon en de rest van zijn gezin

Er is inmiddels moed voor nodig om op dit moment een tegengeluid te laten horen; een stem die niet meegaat in de waan van de dag, die bij ieder welvoelend mens, ook bij ondergetekende, wordt getriggerd. Er is moed voor nodig om met deze lichte vorm van massahysterie te durven zeggen dat zeker de helft van de vluchtelingen die nu Europa binnenkomen een economische agenda heeft, dat alleenstaande jonge mannen op zoek naar een beter economisch leven de meerderheid van de vluchtelingenstroom vormen. Er is moed voor nodig om op te merken dat ondanks zijn traumatische ervaring in de handen van ISIS, zoals door een familielid werd verklaard, de vader van Aylan bewust de veiligheid van zijn familie op het spel zette en in een gammel bootje vanuit een veilig (!) Turkije de oversteek naar Europa riskeerde omdat hij zo graag in Canada zijn tanden wilde laten behandelen. Hoe hartverscheurend ook, hij en niemand anders dan hij is als eerste verantwoordelijk voor dit verschrikkelijke drama.

‘Nie Wieder’

Advertentie

Als je deze punten alleen maar durft te noemen, ben je voor velen geradicaliseerd en word je meteen in het PVV-kamp geframed. En ik ben me zeer bewust van het feit dat ik me op nog veel gladder ijs begeef, want “waren jullie Joden niet degenen die in de Jaren 30 ook opvang behoefden?” Ik maak die vergelijking bewust omdat de opstelling van Angela Merkel ten aanzien van de vluchtelingen duidelijk aantoont dat het Duitse trauma van WOII hier tot in de diepste spelonken van de Duitse ziel resoneert. Het ‘nie wieder’ wordt nog net niet gezegd, maar de ‘Wiedergutmachung’ weergalmt in de kreten van barmhartigheid. En dan heb ik het nog niet over het feit dat na de Tweede Wereldoorlog miljoenen Duitsers ook ontheemd raakten. Iedere Duitser kent wel een familielid dat gedurende die periode ook werd ontworteld. Dit is een Duitsland dat wil afrekenen met het verleden, en daarmee niet alleen zichzelf maar ook de rest van Europa dwingt een niet weloverwogen beslissing te nemen. Maar we mogen ons geen van allen laten gijzelen door de demonen uit het verleden.

Dat met de huidige ontwikkelingen de vrijheid en veiligheid van andere minderheidsgroeperingen wel eens op het spel kan worden gezet, wordt in alle emotie vergeten. En wie kan Merkel verwijten dat ze ook de groepen neonazi’s die de afgelopen maanden aanslag op aanslag hebben gepleegd op asielzoekerscentra wil tonen dat ze in een ander land leven dan de jaren 30; dat er in dit land geen plaats is voor dit soort terrorisme? Even los van het feit dat de vluchtelingen van toen, die al honderden jaren, volledig geïntegreerd in de West-Europese samenleving leefden en hun bijdrage aan de maatschappij leverden, op geen enkele manier te vergelijken zijn met die van nu.

Mislukte integratie

De vluchtelingenstromen zijn inmiddels zo groot dat behoorlijke registratie over het hoe en waarom van de individuen al niet eens meer mogelijk is. Het is chaos: in Griekenland, Macedonië, Boedapest, in Wenen en op de stations in Zuid-Duitsland. Laten we voor nu de goudzoekers even buiten beschouwing en ons beperken tot de vluchtelingen uit Syrië en Irak.

Wie denkt dat deze mensen, mocht het ooit zo ver komen dat het in Syrië veiliger wordt, terug gaan om hun land mede op te bouwen, zal het in 99 procent van de gevallen mis hebben. De brain drain van de middenklasse zal daar compleet zijn, en zonder middenklasse houd je een corrupte bovenlaag en straatarme onderlaag over. Daarop is het heel moeilijk een land weder opbouwen. En het einde is nog niet in zicht, in tegendeel: het opendeurenbeleid wakkert de stroom alleen maar aan. Premier Rutte heeft afspraken gemaakt voor de opname van 8.000 vluchtelingen dit jaar, maar politici als Sophie in ’t Veld  en Alexander Pechtold durven zich nu al niet aan een maximum quotum te wagen. Zo rommelen we de influx in.

Daarnaast zijn dit mensen die generaties lang hebben geleefd onder de dictaturen van Saddam Hoessein en Hafez al Assad, de vader van Bashar. Ze zijn sinds mensenheugenis gewend aan enorme corruptie en hebben alle mogelijke mensenrechtenschendingen in eigen land getolereerd.

Wat gaat er met die denkbeelden gebeuren, zodra ze veilig genoeg zijn om die in dit land van vrije meningsuiting te uiten?

Ze komen uit culturen waar de overgrote meerderheid zich niet kan vinden in gelijke rechten voor homoseksuelen, Joden, atheïsten en vrouwen, om een paar groepen te noemen (er zijn er veel meer). Ze zijn geïndoctrineerd en doordrenkt van haat tegen de Westerse normen, waarden en tolerantie en gunnen ook onderling het licht in elkaars ogen niet, kijk maar naar de essentie van dit conflict: de vijandigheid tussen soennieten en sjiieten. Wat gaat er met die denkbeelden gebeuren, zodra de aanhangers van die groepen zich veilig genoeg voelen om zich in dit Europa van de vrije meningsuiting te profileren? Hebben we niet gezien waartoe de mislukte integratie (een opmerking van Merkel zelf) de afgelopen jaren ook in eigen huis heeft geleid? Onze Europese denkbeelden staan binnenshuis ernstig onder druk en wat ons ook zorgen moet baren is dat de stemmen uit de eigen moslimgroepen die oproepen tot meer tolerantie binnen de eigen gelederen, letterlijk op vrijwel één hand te tellen zijn. Sommige van die liberale stemmen moeten zelfs worden bewaakt omdat ze uit eigen achterban bedreiging op bedreiging te verduren krijgen, net als moslims die het hebben gewaagd om hun geloof af te zweren.

Onverbeterlijke idealist

Zelf ben ik een onverbeterlijke idealist. In 1991, toen een Turkse familie omkwam bij een brandstichting in het Duitse Möln, besloot ik met vriend Hans Polak een stem van protest te laten horen. Het ‘Samen Verder’ project was geboren. We trommelden allerlei Bekende Nederlanders op, van Ramses Shaffy tot Willeke Alberti, en maakten een CD tegen racisme en discriminatie. De opbrengst zou gaan naar de Anne Frank Stichting, want tegen dit soort misdaden door extreemrechts moest je in opstand komen. Een paar weken later bleek de aanslag echter niet te zijn gepleegd door neonazi’s. Het was eerwraak geweest. Dat was een beetje jammer.

Zou het kunnen dat juist deze barmhartigheid het tegenovergestelde effect zal bereiken van wat het beoogt?

Het is een groot gevaar nu te gaan generaliseren. Maar aantoonbaar zien we hoe nuchter denken het de afgelopen dagen aflegt bij mensen die over het algemeen hun beste vrienden niet langer dan drie dagen (de spreekwoordelijke vis) in huis kunnen verdragen. Ze melden zich bij de duizenden aan om getraumatiseerde mensen op te vangen. Mag ik vraagtekens zetten bij de emotie van het moment waarin zo’n beslissing is genomen? Deze vluchtelingen zijn niet zo maar een zielige kitten of puppy die je vanuit een ‘Oh gossie’-ingeving meeneemt uit de dierenwinkel.
Zou het kunnen dat juist deze barmhartigheid het tegenovergestelde effect zal bereiken van wat het beoogt? Want wat als na een week blijkt dat de uitdagingen waarvoor ieder gezin met prachtig idealistische motieven komt te staan niet te overwinnen zijn? Als persoonlijke communicatie tussen de opnemers en de opgenomenen gaat leiden tot irritatie en zelfs agressie? Iedere expert op het gebied van vluchtelingenhulpverlening is daar immers mee in aanraking geweest en het eist al het uiterste van de professional, laat staan wat het eist van de goed bedoelende leek.

Golfstaten

Terug naar het grotere plaatje, want wat dan wel te doen? Allereerst zal de registratie van vluchtelingen goed moeten worden georganiseerd. Wie is precies wat? En hoe? En hoewel het Australische model onuitvoerbaar is in Europa, is het wel een optie om te kijken naar eigenschappen in die module die voor dit werelddeel wel werkbaar kunnen zijn. Daarnaast zullen de Verenigde Naties, desnoods door middel van massaprotesten, moeten worden opgeroepen om de puissant rijke (dunbevolkte) golfstaten, waaronder Oman, Saoedi-Arabië, Qatar, Bahrein, en de Verenigde Arabische Emiraten (Dubai) te bewegen hun steentje bij te dragen.

Dwing de VN om de tafel te gaan zitten met de leiders van De Golf, die nu al jaren hun proxi-oorlog vanuit hun luie stoel uitvechten en het wel best vinden dat hun Arabische broeders, om wie ze niets geven zo is de laatste jaren gebleken, Europa een nieuwe crisis in helpen.

Laat ze medeverantwoordelijkheid nemen door middel van vluchtelingennederzettingen, onder beheer van de VN, waar onder meer de mensenrechten zullen worden geëerbiedigd. Wellicht dat die staten daar zelf ook nog iets van opsteken. Want dat het daar volledig ontbreekt aan enige vrijheid bewijst ook de uitermate interessante documentaire Onder Ongelovigen van Boris van der Ham die deze week op de NPO werd uitgezonden.

Was het niet minister Lodewijk Asscher die met een voorstel kwam om iedere vluchteling die in Nederland asiel kreeg, een verklaring te laten ondertekenen?

Voor de vluchtelingen die Europa wel toelaat, en dat moet met mate wel degelijk gebeuren, moeten er goede afspraken worden gemaakt. Was het niet Lodewijk Asscher die twee jaar geleden met een voorstel kwam om iedere vluchteling die in Nederland asiel kreeg, een verklaring te laten ondertekenen waarin diegene zou stellen vrouwenrechten en homorechten te accepteren en antisemitisme en intolerantie tegen on- of anders gelovigen niet te tolereren? Hij werd toen om dat idee uitgelachen, maar in het licht van de huidige ontwikkelingen is dat helemaal zo’n slechte gedachte niet. Daar moeten echter wel duidelijke consequenties aan worden verbonden: als de ondertekening geweigerd wordt of later wordt aangetoond dat de immigrant zich niet aan de regels houdt, onherroepelijk een enkeltje richting contreien waar die mentaliteit beter past.

Langetermijnvisie

Juist in deze tijd is het belangrijk om het hoofd koel te houden en ons niet te laten verleiden door emoties en de waan van de dag. We weten allemaal dat als de eerste puber wordt verkracht door een nu toegelaten immigrant of zo iemand uit teleurstelling dat Europa niet het land van de gouden bergen blijkt en ervoor kiest geradicaliseerd terug te keren naar het land van herkomst, de publieke opinie, lees: de waan van de dag, als een blad aan een boom zal omslaan. Prachtig als je nu als al dan niet BN’er ‘iets’ wenst te doen voor deze stroom onfortuinlijke mensen. Zamel kleding in, help mee aan medische verzorging, stort op de rekening van Stichting Vluchteling (dat laatste vooral). Maar voor politici is het veel belangrijker om de langetermijnvisie in de gaten te houden, zodat onze kinderen en kleinkinderen ons over een paar generaties niet verwijten met een samenleving opgescheept te zitten die zich eerder achteruit heeft ontwikkeld, dan vooruit. Of dat andere minderheidsgroeperingen het land verlaten omdat de intolerantie een intolerabel niveau heeft bereikt, alleen omdat wij het vanuit een kortstondig ‘feel good-gevoel’ zo nodig vonden om ons hart te laten spreken.