Lezers reageren op verbodsaanvraag ritueel slachten in Nederland

“Het verbannen van de Shechita is aanstootgevend en uitermate kwetsend voor Joden over de ganse wereld. Historisch gezien werd een verbod op shechita dikwijls aangegrepen door antisemieten om hun haat te verspreiden en in het geval van nazi-Duitsland, om hun genocideplannen uit te voeren.”

Rabbijn Abraham Cooper

De redactie van Joods Actueel kreeg meerdere reacties op de brief van het Simon Wiesenthal Centrum dat protesteert tegen het verbieden van ritueel slachten in Nederland. We plaatsen hieronder een lezersreactie uit ons land en één die vanuit Nederland op onze redactiedesk belandde.

Een Godwin-point
Jos van Dijk uit Antwerpen schrijft daarover:
“Bovenstaand argument dat wordt aangehaald door Rabbijn Cooper is perfide omdat hij tegenstanders van onverdoofd slachten, en ik ben daar één van, er min of meer van verdenkt antisemitische sympathieën te hebben.  De termen ‘historisch gezien’ en ‘dikwijls’ zijn in deze immers slechts eufemismen.
Het kan echter niet zijn dat de periode ’33-’45 een universeel ijkpunt blijft voor alle meningen die mensen debiteren over zaken die hen niet welgevallig zijn.  En indien godsdienstvrijheid  een groter goed is dan respect voor dieren maakt men van mij trouwens tezelfdertijd een islamofoob”. En even verderop lezen we: ‘Het is niet omdat de Nazi’s in de vorige eeuw het Joodse volk de meest vreselijke dingen hebben doen ondergaan dat ik mij niet zou mogen verzetten tegen de consumptie van martelvlees’. Ik kan dan ook niet anders dan concluderen dat  de voorstelling door Rabbijn Cooper  slechts een Godwin-point scoort.”

Compassie met levende wezens
Ook mevrouw S.W Oskam uit Utrecht schrijft dat de  open brief van Rabbijn Abraham Cooper over het eventuele verbod op ritueel slachten haar als dierenvriend tegen de borst stoot:
“Deze man begint over antisemitisme, terwijl de Partij voor de Dieren alleen beoogt het dierenwelzijn in Nederland te verbeteren. Dit heeft niets met godsdienst te maken, maar eerder met compassie voor andere levende wezens dan de mens. De heer Cooper woont niet in Nederland, dus weet hij wellicht niet wat het doel is van de Partij voor de Dieren. Maar om deze partij, die juist van alle politieke partijen de meeste compassie heeft voor mens, dier, natuur en milieu, te betichten van antisemitisme gaat mij veel en veel te ver.”

Repliek van onze hoofdredacteur Michael Freilich:
In de Verenigde Staten, neemt men in tegenstelling tot in Europa,  het woord antisemitisme veel gemakkelijker in de mond. Alhoewel ik mij bewust ben dat dit ook cultureel bepaald is, zijn er toch verschillende redenen om dat net niet te doen. De Europese manier om te reageren, en men ziet dat goed in de repliek van het NIK,  gaat nuchter en zakelijk in op de feitelijkheden en analyseert de probleemstelling.

Advertentie

In zijn reactie brengt rabbijn Evers twee belangrijke punten naar voren: ten eerste stelt hij dat ritueel slachten niet pijnlijker is en hij draagt daarvoor ook de nodige argumenten aan en ten tweede wijst hij op een ander cruciaal  punt: er is geen ongebreidelde vleesproductie/consumptie in het Jodendom.

Dierenrechtenactivisten zijn veelal vegetariërs en hun pogingen om een minderheidsgroep hun eigen levensstijl op te leggen – want geen koosjer vlees betekent voor een religieuze Jood  gedwongen vegetarisme – zijn niet antisemitisch maar zijn in zekere zin wel discriminerend. Bovendien valt te verwachten dat een verbod illegaal slachten in de hand werkt. Die illegale slachtingen zijn in België nu al een bekend probleem, niet bij Joden.

Als de Partij van de Dieren daarop replikeert met te stellen dat het vlees dan maar moet ingevoerd worden dan vallen niet alleen hun argumenten weg maar valt ook  het diervriendelijke masker af. Ten slotte merk ik op dat nogal wat  reacties op internetfora zeker niet geïnspireerd zijn door respectvolle gevoelens voor Joden, volgens onze eigen screening van deze reacties zou rabbijn Cooper op die webpagina’s geen Godwin-point scooren.

UPDATE
Tijdens de stemming in de Nederlandse Kamer bleek er uiteindelijk geen meerderheid voor het voorstel van de Partij voor de Dieren.