Lucas Cathérine doet poging om in de Leeswolf Maimonides te ontjoodsen

Tot onze verbazing wist Luc Vereertbrugghen (alias Lucas Cathérine) recent het kwaliteitsblad De Leeswolf te infiltreren en een recensie over het boek Maimonides, een biografie van Sherwin Nuland om te toveren tot een pamflet dat alles te maken heeft met zijn eigen agenda en omgekeerd evenredig niets met het boek dat hij voorwendt te bespreken. In werkelijkheid exposeert de bedriegelijke recensent zijn obessies met betrekking tot  het Jodendom.

De Leeswolf is een maandelijks boekentijdschrift voor een kritisch publiek. Met een waaier van artikels, recensies, auteursportretten en thematische stukken biedt het een goed gestoffeerd zicht op wat er beweegt op het vlak van het geschreven woord. En het moet gezegd, het tijdschrift heeft klasse en fungeert vooral als vakblad voor bibliothecarissen.

En dat terwijl de auteur Sherwin B. Nuland over deze grootse rabbi, meest intrigerende Joodse filosoof en meest geëerde Joodse dokter aller tijden schrijft met de bedoeling diens leven, tijd en gedachten eindelijk toegankelijk te maken voor een groot publiek. Belangrijk, want achthonderd jaar na zijn dood wordt nog steeds een levendige discussie gevoerd over zijn ideeën over God, het geloof, het leven na de dood en de Messias.

Vereertbrugghen begint al met het insinueren van een andere titel voor het boek en schrijft “Een Joodse Arabier” waarna hij de naam van de auteur laat volgen. Maar blijkbaar kan Vereertbrugghen ook de woorden Mozes of Maimonides niet al te lang verdragen, want twee zinnen verderop heet het “vanaf nu noem ik hem bij zijn ‘echte’ naam Abu Imran Musa ibn Ubaidallah Maimun al Qurtubi. Voor alle duidelijkheid buiten Vereertbrugghen is er geen kat die deze naam gebruikt of kent maar des te meer Maimonides of zeker ook Rambam.

En dan volgen de hersenspinsels elkaar in snel tempo op. Dat Maimonides op de vlucht slaat voor een extremistische islamitische groep wordt bij de Leeswolfinfiltrant een “pelgrimsreis ondernemen” naar Palestina. Daar aangekomen treft Mozes Maimonides helemaal geen Joden volgens een fabulerende Vereertbrugghen, terwijl er in werkelijkheid honderd families hem bij aankomst staan op te wachten. Helemaal te gek wordt het als hij de ontjoodsing van de grootste Mozes na Mozes verder zet en de theorieën van Shlomo Sand boven haalt.

Advertentie

Sand is de bedenker van een theorie die erop neerkomt dat het Joodse volk niet bestaat en dus bijzonder geliefd bij Israëlhaters. Historici hebben Sand al lang grondig weerlegd en naar de woestijn verbannen, maar Vereertbrugghen scoort zijn punt, want als het Joodse volk niet bestaat dan ook geen individuele Jood en dus ook geen Maimonides of Rambam. Maar bovenal, dat de auteur van de briljante biografie met geen woord over Shlomo Sand rept, dat zal Vereertbrugghen een zorg wezen, de eigen agenda telt. En zo gaat dit onafgebroken verder, zonder dat het eigenlijke werk in de verste verte besproken wordt.

Maar de man is dan ook niet aan zijn proefstuk toe. In het verleden doorspekte Vereertbrugghen eigen werk met citaat en foto’s uit een naziwerk (nvdr, Le Régime Anglais en Palestine 1939) en bleek hij er geen probleem van te maken om een antisemitische spotprent op de achterflap van een boek te plaatsen. Toen hij zijn boek de vermeende Joodse Lobby in België publiceerde, vroeg De Groene Amsterdammer zich af: “Hoe is het mogelijk dat mensen die zichzelf als links beschouwen tot een dergelijk onverhuld antisemitisme vervallen?” En Vrij Nederland antwoordde dat dit soort elementen helemaal niet “links” is. De Epo-redactie trok de zevenmijlslaarzen aan om zich met grote spoed van de inhoud te distantiëren.

Wij adviseren hoofdredacteur Jen de Groeve van de Leeswolf en auteur Nuland, die op de hoogte is van de strapatsen van Vereertbrugghen in een volgend nummer een echte recensie te publiceren.