Anti-Israëlpropaganda: hoe de geschiedenis herschreven wordt

Voor Charlotte Gutman, public relations specialiste en vice-voorzitster van het Coordinatiecomité van de joodse organisaties van België, is de situatie in het Midden Oosten moeilijk te begrijpen voor buitenstaanders omwille van de karikaturale wijze waarop Israëli’s en Joden afgeschilderd worden.

Charlotte Gutman
Charlotte Gutman

In Europa is er een sterke toename van antisemitische uitingen.  En wanneer het geweld weer oplaait in het Midden Oosten, maken alle amalgamen het nog moeilijker om de feiten te begrijpen. Deze informaties zijn het gevolg van vertekende beelden en karikaturen in het bijzonder over de Joden en de Israëli’s. Hoe zijn we in deze situatie verzeild geraakt? Ik zal dit trachten uit te leggen aan de hand van ethische public relations tools die helaas gemanipuleerd worden in wat meer en meer lijkt op een duivelse strategie van verdraaide berichtgeving over het Midden Oosten conflict.

Case study: de enorme kloof tussen de werkelijkheid en het vertekend beeld van Israël

Advertentie

Omwille van de karikaturale wijze waarop de Israëli’s de laatste jaren werden afgeschilderd, wordt Israël door vele Europeanen als “de Jood onder de naties” beschouwd. Sinds de oorlog van 1967, hebben wij een evolutie kunnen waarnemen in de manier waarop de nieuwsberichten over het Midden Oosten worden weergegeven, de feiten worden op tendentieuze wijze verdraaid, wat aanleiding geeft tot de volgende binaire vergelijkingen: het goede vs. het uiterst kwade, slachtoffer vs. aanvaller, het leven verheerlijken vs. de dood verheerlijken, democratie vs. dictatuur, vrede vs. oorlog en conflict vs. oorlog, bouwers vs. vernielers, waarheden vs. leugens, enz.

Onze Europese geest heeft de werkelijke situatie van dit klein gebied, dat op slechts 4.000 km van Brussel ligt, niet goed begrepen. Met een oppervlakte van 23.000km², dus ongeveer even groot als Wallonië, heeft Israël steeds gedacht dat het voldoet om een goed geweten te hebben. De Israëli’s hebben weinig belang gehecht aan hun internationaal imago in de publieke opinie. Sinds de Oslo akkoorden hebben ze niet gecommuniceerd daar ze beschouwden dat dit niet meer noodzakelijk was, dat de hele wereld hen lief zou hebben. Zij hebben niet beseft dat hun stilte in de media plaats heeft gemaakt voor de ideeën van hun vijanden. Ondertussen heeft het anti-joodse/Israël virus zich op een doeltreffende wijze over het internet verspreid via de digitale tools. Deze haatprotesten hebben het net overspoeld en een te groot aantal personen bereikt die niet over de nodige kennis beschikten om dit conflict op een objectieve manier te beoordelen.

En de geschiedenis wordt herschreven

De ernstige en vertekende woorden die gebruikt worden om de situatie in het Midden Oosten te beschrijven, hebben aanleiding gegeven tot verkeerde interpretaties en beelden. Bijvoorbeeld, het gebruik van het woord “oorlog” wanneer het om een ” conflict van geringe intensiteit” gaat, of van de term vrede ondanks het dreigend gevaar van de islamitische Jihad, bezette gebieden in plaats van betwiste gebieden, koloniën vs. nederzettingen, ” muur ” in plaats van veiligheidsbarrière (die veel levens gered heeft), apartheid vs. democratie, zonder het overdreven gebruik van “turnspeech” te vergeten : een belangrijk en verdorven propaganda-instrument dat reeds door de Nazi’s gebruikt werd en waarbij de vijand beschuldigd wordt van de daden die de aanklager zelf heeft gepleegd.

Het San Remo verdrag dat in 1920 ondertekend werd en dat unaniem bekrachtigd werd door de Volkenbond (de voorloper van de Verenigde Naties) heeft de grenzen van de joodse staat vastgelegd in het oorspronkelijke land Israël. Dit verdrag evenals talrijke werkelijke aspecten van de joodse geschiedenis in die regio werden volledig uit het oog verloren.

Het blijkt ook dat de vertaling van het Engels naar het Frans en naar andere talen van resolutie 242 van de Verenigde Naties – al dan niet bewust – aanleiding heeft gegeven tot een foutieve interpretatie van sleutelwoorden, hetgeen de positie van Israël heeft verzwakt. In termen van onderhandelingen, hebben de woorden “gebieden” teruggeven een andere betekenis dan ”de gebieden” teruggeven. De eerste lezing is eerder gunstig voor Israël, de tweede voor de Palestijnen.

De proactieve strategie achter de anti-Israël propaganda

Advertentie

De Iraanse president heeft verklaard : “Israël moet van de kaart worden geveegd”. Waarom een dergelijke verklaring en waarom juist op dat moment ? Waarschijnlijk omdat de publieke opinie rijp genoeg was om dit te horen dankzij de hersenspoelende propaganda die al jarenlang tendentieuze en verdraaide nieuwsberichten weergeeft. Sommige interpretaties hebben de Israëli’s voorgesteld als aanvallers daar ze slechts reageerden op provocaties. De gebeurtenissen van deze laatste dagen bevestigen dit juist. Sinds het begin van dit jaar werden meer dans 1500 raketten en mortiergranaten afgevuurd op het zuiden van Israël. Op 15 november 2012 werden op één enkele dag meer dan 150 raketten op Israël afgevuurd. Deze raketaanvallen gunnen de inwoners slechts enkele seconden tijd om naar de schuilplaatsen te lopen.

Goebbels is erin geslaagd de Jodenhaat over te brengen

Men kan parallellen trekken tussen de georganiseerde propaganda campagne die nu gevoerd wordt en sommige aspecten van een almachtige propaganda waarvan de rampzalige doeltreffendheid reeds bewezen werd. Dr. Josef Goebbels was Minister van Openbare Voorlichting en Propaganda. Hans Fritzsche, een eminente nazi-commentator verheerlijkte hem :

“Door een hogere vorm van artistieke vrijheid te bevorderen, heeft het zojuist opgerichte Reich Ministerie, getracht kunst te oriënteren door te beweren  : “er zijn twee manieren om een revolutie te ontketenen : Men kan op de tegenstander vuren totdat hij de superioriteit van de aanvaller aanvaardt. Dit is de eenvoudige manier. Men kan een volk ook omvormen via een revolutie van de geest, zonder de tegenstander te vernietigen maar door hem van binnenin te overwinnen.

Dr. Goebbels heeft de hand gelegd op alle machten die in het verleden front hadden gevormd tegen hem en tegen het idee van Adolf Hitler dat hij vertegenwoordigde: de radio, de pers, de literatuur, het theater, de films,….

De journalistieke ethiek

De journalist draagt grote verantwoordelijkheid voor het beeld dat via de nieuwsberichten wordt weergegeven. Wij horen dikwijls tendentieuze vragen of commentaren van journalisten die hun anti-Israëlische positie duidelijk tot uitdrukking brengen. In naam van de persvrijheid verliezen de journalisten soms weliswaar hun journalistieke ethiek uit het oog, die hen verplicht alle feiten die ze weergeven te onderzoeken, een onderscheid te maken tussen nieuws en commentaren, de mening van anderen en de menselijke waardigheid te respecteren, geweld niet te verheerlijken, verkeerde informatie recht te zetten, hun bronnen te beschermen,  vertrouwelijkheid na te leven, de mensenrechten en hun eigen onafhankelijkheid te respecteren. De journalist moet neutraal blijven en juiste informaties weergeven die hij eerst kritisch heeft onderzocht. Hij moet ook aanvaarden om verkeerde berichtgevingen recht te zetten en deze rectificaties te publiceren in een gelijksoortige mediaruimte als deze waarin de betwiste informaties gepubliceerd werden. Helaas zal de antwoordtekst van de lezer die een recht van antwoord krijgt nooit dezelfde impact hebben als de eerste berichtgeving die de geesten op een overdreven manier heeft bekoord. De politieke journalist wordt soms een actievoerende journalist.

 

Een gevoel van “déjà vu” 

In het verleden waren de propaganda campagnes institutioneel gericht, de manipulatie gebeurde van de hogere tot de lagere lagen van de maatschappij. Vandaag, verplaatsen de anti-Joodse uitingen  zich van de massa naar de politieke beslissers.

Hoe kunnen wij deze enorme kloof tussen de werkelijkheid en het vertekend beeld dat weergegeven wordt, en dat de waardigheid van de Israëli’s en van de Joden wereldwijd verdraait, helpen verkleinen? Om een ander beeld te krijgen van de werkelijke situatie, is een bezoek aan Israël aanbevolen. Inderdaad, iemand die voor de eerste keer  in Israël aankomt, zal geconfronteerd worden met de « cultuurschok ». In november 2001, bijvoorbeeld, in het begin van de tweede intifada, bezocht een Waalse burgemeester de oude stad van Jerusalem. Hij zag daar orthodoxe joden, christenen en moslims, zowel volwassenen als kinderen, vreedzaam naast elkaar wonen, zoals dit sinds eeuwen het geval is. Hij ontdekte daar deze unieke, multiculturele en veeltalige sfeer. Hij is in Israël aangekomen vol vooroordelen die door de westerse media weergegeven werden en heeft dan uitgeroepen : ” dit is volledig surrealistisch “.

Dit gevoel wordt gewoonlijk gedeeld door iedereen die Israël voor de eerste keer bezoekt. Talrijke getuigenissen kunnen dit gevoel bevestigen zoals deze groep bezoekers die Israëlische joodse en Arabische dokters aan het werk zagen. Deze dokters, van alle religies, verzorgden tegelijkertijd slachtoffers van terreuraanslagen en terroristen die dodelijke aanslagen op burgers hadden gepleegd, en die soms zij aan zij naast elkaar lagen in de Israëlische ziekenhuizen.

Enkel tijdens de week dat operatie « Pillar of Defense » aan de gang was, heeft het Israëlisch Defensieleger 64 trucks met voeding en 16 trucks met medicijnen in Gaza toegelaten. 26 patiënten uit Gaza werden in Israël verzorgd. Maar waar hebben wij die nieuwsberichten in België kunnen lezen ?

Het jarenlang onophoudend zwartmaken van Israël is langzamerhand in de geesten doorgedrongen met als gevolg dat vandaag een groot deel van de Belgische en internationale publieke opinie een totaal onevenwichtig en verdraaid beeld van deze democratische staat heeft.

In de geschiedenis van de mensheid heeft de manipulatie van de geest sterk toegedragen tot de oorlogsmachine tegen de joden. Zou de dreiging die op Israël weegt zo groot zijn geweest als dit vandaag het geval is zonder de internationale propaganda die sinds meer dans veertig jaar aan de gang is?

Charlotte Gutman, Persattaché

Gediplomeerd aan het Instituut voor Journalistiek in België, heeft Charlotte Gutman haar eigen public relations bedrijf opgericht dat vooral op Europees niveau werkt (CGP Europe SA). Zij is ook een pro-Israël actievoerster en een zeer actief lid van joodse organisaties zoals het CCOJB waarvan zij vice-voorzitster is en ORT waarvan zijn de Belgische voorzitster is.