Achtergrond: De Joodse gemeenschap in Groot-Brittannië

De Britse 'Chief Rabbi' Jonathan Sacks met de aardsbisschop van Canteburry (links)
De Britse 'Chief Rabbi' Jonathan Sacks met de Aartsbisschop van Canterburry (links)

Joden werden in 1290 door Edward I de toegang ontzegd tot het Britse koninkrijk. Daar kwam pas iets meer dan 350 jaar geleden terug verandering in. Vandaag leven er een driehonderduizend joden in Engeland die terug te vinden zijn in drie groepen.

De grootste groep behoort tot de United Synagogue en telt 30.000 families. Ter rechterzijde is er dan de Union of Orthodox Hebrew Congregations waar vooral de Chasidim hun thuishaven hebben en de Federation of Synagogues waarvan de meeste leden een Poolse of Russische achtergrond hebben. Links in het spectrum is er dan The Reform Synagogues of Great Britain en de Union of Liberal and Progressive Synagogues.

Het Joodse ‘Board of Deputies’ is samengesteld uit een vertegenwoordiging van alle synagoges en alle Joodse verenigingen en werd als officiële Joodse vertegenwoordiging door het Britse Parlement erkend. Bijna zeventig procent  van de Britse Joden leven in Londen.   Sommige van de oudste maar kleinere  Joodse gemeenschappen buiten Londen worden in hun bestaan bedreigd doordat jongeren vaak naar Londen trekken omwille van de betere tewerkstellingsmogelijkheden in de hoofdstad.

Na Londen heeft Manchester de tweede grootste joodse aanwezigheid maar er zijn ook belangrijke Joodse gemeenschappen in Leeds, Glasgow, Birmingham en Brighton.

Het aantal Joden in Engeland loopt wel sterk achteruit. De oorzaak daarvan is te vinden in het grote aantal gemengde huwelijken dat er bijna 50% bedraagt. Dit is eveneens een probleem in andere Westerse landen, vooral de VS.