Over negationisme en fouten in historisch onderzoek
Het staat buiten kijf dat de Shoah zijn gelijke niet kent. Maar… we moeten kunnen erkennen dat bij het primair historisch onderzoek er nogal wat slordigheden en zelfs ronduit missers werden gemaakt. Negationisten hebben daar altijd handig op ingespeeld en die ‘missers’ die tijdens de eerste jaren na de Tweede Wereldoorlog werden gemaakt, worden door hen tot op heden schaamteloos ‘uitgebuit’.
Een voorbeeld van zo’n ‘misser’ is het bord aan de inkom van KZ Auschwitz dat sprak over vier miljoen vermoorde Joden in het kamp en dat pas in de jaren zeventig door een meer bescheiden realistisch aantal werd vervangen. Uiteraard verkneukelden de negationisten zich, want volgens hen ‘bewees’ dit dat er minder of zelfs helemaal geen Joden werden vermoord dan de gekende Zes Miljoen. Onzin natuurlijk, ruim de helft van de Joden werden niet in de kampen vermoord maar ‘op het veld’ (door de Einsatzgruppen bv.), daar is in de huidige wetenschappelijke stand van zaken elke historicus het nagenoeg unaniem over eens.
Een ander gekend voorbeeld is de gaskamer in KZ Dachau waar veel getuigen naar verwezen en lang controverse over bestond. Er bestond inderdaad een gaskamer, maar die werd pas op het einde van de oorlog gebouwd en er werd waarschijnlijk nooit iemand in vergast. Ook de ‘Jodenzeep’ (zeep die gemaakt zou zijn van menselijk vet afkomstig van vermoorde Joden) moet wellicht naar het rijk der fabels worden verwezen. Meer recent nog stond de populaire Geert Mak, met zijn serie ‘Europa’ nog onder vuur omwille van het herhalen van een aantal klassiek geworden historische ‘missers’. Een voorbeeld is de Conferentie van Wannsee waarvan Geert Mak in zijn serie zegt dat dààr tot de Endlösung werd besloten, maar elke tegenwoordige historicus weet dat dit onjuist is. Op het ogenblik dat die Conferentie werd gehouden, waren er al twee miljoen Joden vermoord.
En zo zijn er nog wel meer van die zaken die controverse blijven oproepen. Negationisten verwijzen aldoor naar die ‘missers’, “.. en al de rest over de Shoah zal dan ook wel fout zijn”, concluderen ze met boosaardig venijn. Vandaar ook dat zij zich bij voorkeur ‘revisionisten’ noemen, want zij zouden dan wel de echte waarheid brengen. Aldus geven wij hen, door zelf die missers te blijven herhalen en/of ze niet tijdig te corrigeren, onnodig brandstof en munitie om hun werkelijke doel – racisme, discriminatie en Jodenhaat opnieuw acceptabel te maken. Hoe dan ook, blijven negationisten hardleerse feitenontkenners. Zelfs als je ze met hun neus op de feiten drukt, blijven ze ontkennen wat ze zien. Het zijn en blijven leugenaars en om hun leugens te staven gebruiken ze dan weer de leugens van andere negationisten. Misdadig.
Intussen werd de afgelopen decennia zoveel intensief wetenschappelijk onderzoek verricht dat, als we al deze ‘missers’ (of hoax) die werden gemaakt en herhaald werden tot diep in de jaren zeventig, tot ernstige onderzoekers er hun tanden in zetten, als we die allemaal even opzij schuiven, dan blijkt dat de waarheid zo mogelijk nog veel gruwelijker is dan dat ze aanvankelijk reeds leek. Ik verwijs hier bv. naar het werk van priester Patrick Desbois en ‘La Shoah par Balles’, over de onbeschrijfelijke slachtpartijen in de Oekraïne. Zo komt het dat ik er helemaal geen probleem mee heb om toe te geven dat er in Auschwitz ‘maar’ tussen 1,1 en 1,5 miljoen Joden werden vermoord in plaats van vier miljoen. Maar het totale dodental van de Zes Miljoen zou wel eens in de loop van het onderzoek, dat de komende decennia nog moet gevoerd worden in de voormalige bezette gebieden in het Oosten, verder moeten opgetrokken naar zeven miljoen of misschien meer. Het zal echter geen eenvoudige zaak worden om dat nog te bewijzen na zoveel jaren. Zeker als je de onwilligheid en soms ronduit tegenwerking vaststelt van de locale autoriteiten om hulp te verlenen in dat onderzoek. (Wat me bijzonder choqueerde in de reportage is hoe de mensen en autoriteiten ter plaatse tegenwoordig met die erfenis omgaan….).
Advertentie
Het boek ‘Uitbuiting van de Holocaust’ van Gie van den Berghe is een tweeslachtig werk en de titel op zich is reeds voor velen kwetsend en beledigend. Ik ben daar in correspondentie met Gie van den Berghe over geweest en heb geen bevredigend antwoord gekregen op mijn vragen. Al bij al, begrijp ik de ergernis van Gie van den Berghe om al deze vroege ‘missers’ maar ik had daar een heel andere duiding en verklaring aan gegeven dan hij heeft gedaan. Dat zal hem zowel door Joden als niet-Joden eeuwig kwalijk worden genomen en werpt een blijvende schaduw op al zijn ander zeer verdienstelijk werk.
Aldus moeten wij ervoor waken dat hetgeen we beweren ook werkelijk strookt met de feiten, ook al is het resultaat van dat onderzoek niet dat wat we hebben gemeend dat het altijd is geweest. En… we moeten het ook allemaal nog eens kunnen bewijzen. Alleen dàn wordt de geschiedenis van de Shoah een niet meer te negeren eeuwige waarschuwing voor de toekomst en doen we daarnaast écht recht aan al die Joden (en andere minderheden zoals zigeuners bv.) die vermoord en/of verminkt werden voor het leven tijdens de Hitlerperiode.
Tekst: Hugo Van Minnebruggen, directeur van www.verzet.org
Eerder verschenen in Joods Actueel Magazine