Viviane Teitelbaum’s nieuwste boek: “Salomon, vous êtes Juif?
De intrigerende titel van dit boek “Salomon, vous êtes Juif?” werd ontleend aan een filmscène uit de avonturen van Rabbi Jacob. In deze scène stelt de Franse komiek Louis de Funès precies deze vraag aan zijn bediende op het ogenblik dat hij zich realiseert dat die Joods is. Viviane Teitelbaum koos voor deze titel omdat de filmkomedie vooral ook een geslaagd pleidooi is tegen het antisemitisme, afgezien nog van het feit dat de prent een flinke portie schitterende Franse humor bevat. De ondertitel van het boek luidt: “Het antisemitisme in België van in de middeleeuwen tot op het internet”.
Teiltelbaum is een BJ (Bekende Joodse) en reeds jaren actief in de Brusselse joodse gemeenschap, ze was zelfs gedurende een korte periode voorzitster van de CCOJB Deze licentiate journalistiek en sociale communicatie, is houdster van een masterdiploma Internationale Relaties en publiceerde reeds een tiental boeken. De laatste jaren is ze vooral actief in de politiek. Ze zetelt in het parlement van het Brussels Hoofdstedelijk gewest, is fractieleidster van de MR in de gemeenteraad van Elsene en ook nog voorzitster van de MRLB sinds 2007.
Het is natuurlijk niet het eerste boek over dit onderwerp maar de grote verdienste van dit werk ligt in het feit dat vooral de recenste evolutie van het antisemitisme in België wordt beschreven. Na een historisch overzicht over de aanwezigheid van Joden in onze contreiën (en het soms onvermijdelijk antisemitisme dat daar mee gepaard ging) brengt de auteur de huidige toestand sinds 2001 in beeld. Het antisemitisme dat nooit uit het Belgisch landschap verdween kwam met het conflict in het Midden-Oosten terug opzetten. Teitelbaum legt uit dat het antisemitisme al terug opdook in 1970 maar dat het sinds de tweede intifada opnieuw en “onbeschaamd” in het volle daglicht wil treden. Ze geeft een belangrijke “bloemlezing” van de feiten, van het hoe en waarom en doet dat bovendien ook goed gedocumenteerd. Omdat het onmogelijk is alle problemen te behandelen, zonder een lijvig boek te schrijven, heeft ze de belangrijkste elementen behandeld die deze tendenzen in beeld brengen. Ze neemt geen doekje voor haar mond want niet alleen extreem-rechts antisemitisme wordt aangekaart, het grootste aantal pagina’s besteedt ze aan het groeiend antisemitisme bij allochtonen, extreemlinks, links en zelfs bij personen uit haar eigen politieke partij, de MR. Daarbij ontsnappen de NGO’s en andere organisaties, die het Midden-Oostenconflict in België importeren en zo de jodenhaat aanwakkeren, niet aan haar aandacht . Ook gaat ze gedetailleerd in op de beruchte Belgische aanklacht tegen Ariel Sharon.