Shimon Peres, voormalig Israëlische premier en president overleden op 93-jarige leeftijd

GPODSC_8914
Peres werd 93 jaar

De voormalige Israëlische president, Shimon Peres, is vandaag overleden in Tel Aviv. Zijn zoon Chemi maakte het nieuws bekend. Peres lag al enkele weken op intensieve zorgen na een beroerte gevolgd door een hersenbloeding. De man had een rijkgevulde carrière als leider van de Arbeiderspartij, bekleedde verschillende ministerposten en was tot slot ook premier en president van Israël. In 1993 kreeg hij de Nobelprijs voor de vrede samen met Yitzhak Rabin en Yasser Arafat. Israël is in rouw ondergedompeld na de bekendmaking van het nieuws.

“Onmeetbaar verlies”
Ook in ons land is de verslagenheid naar aanleiding van het overlijden van de Israëlische staatsman groot. “Hij blijft een inspiratiebron voor alle burgers in het Beloofde Land en velen in de diaspora”, zei hoofdredacteur Michael Freilich in een geschreven reactie bezorgd aan de Israëlische ambassadeur in ons land. Daarin schrijft hij verder:

“De Joodse gemeenschap in Antwerpen rouwt in verbondenheid met alle Israëli’s en samen met de internationale Joodse gemeenschap over het verlies van deze markante politicus en Nobelprijswinnaar. President Peres wist immers als niemand anders zijn stempel te drukken op zijn samenleving waarbij hij nooit de hoop opgaf om een vredevolle samenleving te bereiken. Die boodschap heeft hij tot het allerlaatste moment met kracht uitgedragen en dat blijft ons en velen met ons tot voorbeeld strekken”.

Bezoek aan België

In maart 2013 kwam Peres op bezoek voor een meerdaags bezoek aan de EU en ons land. Hij maakte ook zijn opwachting in de Koninklijke Academie waar hij een publiek ontmoette bestaande uit 350 gasten van de Belgische Joodse koepelverenigingen, het Forum der Joodse Organisaties en het CCOJB. Ook tal van hoge functionarissen, ambassadeurs en ministers waren present. We hernemen hierbij het artikel hierover gepubliceerd in Joods Actueel.

Advertentie

Kritische vragen

Peres tijdens zijn bezoek aan ons land in 2013
Peres tijdens zijn bezoek aan ons land in 2013

Didier Viviers, de rector van de ULB mocht de president enkele vragen stellen. Het lange betoog van de rector kwam er in het kort op neer dat Peres en de Israëlische regering misschien wel over vrede praten maar in feite er alles aan doen om het vredesproces te dwarsbomen. Hij verwees specifiek naar de Israëlische bouwprojecten in Jeruzalem.

De kritische oprispingen vormde voor de 89-jarige ‘politicus voor het leven’ geen enkel probleem. In een klare en duidelijke uiteenzetting maakte president Peres de complexiteit van de situatie voor de buitenstaander bijzonder duidelijk en hij kruidde daarbij zijn betoog met verschillende persoonlijke anekdotes en verhalen. De president gaf interessante randinformatie over de reeks aanslagen van Hamas in Israël na de moord op premier Rabin. Peres lag toen voorop in de verkiezingspeilingen.

Hij vertelde hoe hij na een aanslag in Jeruzalem naar de plaats des onheils kwam: “Er waren honderden mensen aanwezig, het plein zag rood van het bloed. Toen de menigte mij zag aankomen, schreeuwde de massa moordenaar, verrader, kijk wat je ons hebt aangedaan. Wat kon ik toen antwoorden? En de volgende dag gebeurde net hetzelfde in Tel Aviv. Ik verloor de verkiezingen. Het is gemakkelijk om dan woorden te gebruiken zoals ‘strategie’, ‘planning’, maar wie had dit voorzien?”, aldus een van zelfvertrouwen blakende Peres.

Bestookt met raketten

Alternatieve tekst voor de afbeelding, bijvoorbeeld “De nachtwacht” Onderschrift: Beschrijving US President Barack Obama awards Israeli President Shimon Peres with the medal of freedom at the White House in Washington. Photo: Amos Ben Gershom GPO
Peres kreeg een onderscheiding voor zijn inzet van president Obama

De Israëlische president liet er geen twijfel over bestaan dat zijn land wel degelijk vrede wil en dat had aangetoond door een akkoord te sluiten met Egypte en Jordanië. “Wij aanvaardden de tweestatenoplossing, ook al was dat voor de rechterflank erg moeilijk toch werd dat geaccepteerd. Ariel Sharon, heeft ondanks zijn reputatie van hardliner, Gaza volledig ontruimd, zelfs zonder één enkele preconditie. De Palestijnen hadden vervolgens de geschikte gelegenheid om er een eigen staat uit te bouwen. Maar kijk wat er daarna gebeurd is. Hamas heeft de macht overgenomen en bestookt ons nu met raketten. Gaan we nu ook de Westbank teruggeven zodat ze ons van daaruit onder vuur kunnen nemen? Die vraag stellen velen zich. Met andere woorden, het is te simplistisch om enkel Israël te beschuldigen met deze oude verhalen”.

Over de situatie in en rond Jeruzalem gaf Peres het volgende mee: “Wij hebben de oorlog van 1967 gewonnen en ondanks dat waren we alsnog akkoord om over Jeruzalem te onderhandelen. Dat betekent niet dat we ondertussen instemmen om dit gebied volledig terug te geven. We zijn echter natuurlijk steeds bereid om daarover te praten, maar er is nog geen fait accompli. In afwachting bouwen niet alleen wij in Jeruzalem, maar ook de Arabische gemeenschap bouwt volop in hun wijken van de stad”.

Advertentie

Onderwijs

De jeugdige president was altijd dol op kinderen
De jeugdige president was altijd dol op kinderen

Je kon in de zaal een speld horen vallen, terwijl de president zijn antwoord formuleerde. Zijn repliek blies de vragensteller zowaar van zijn stoel en het krasse Israëlische staatshoofd werd onthaald op een spontaan en langdurig applaus vanuit de zaal.

De tweede vraag van Viviers focuste op het onderwijs in de Palestijnse gebieden. De rector van de ULB wilde weten of Peres van mening was of het hoger onderwijs stimuleren, de Palestijnen kon helpen. “Natuurlijk moeten we de Palestijnen helpen”, luidde het antwoord. “Maar er is meer nodig. In Egypte zijn er veel leerlingen die aan de universiteit afstuderen maar die daarna geen kant opkunnen met hun diploma. Het noodzakelijke framework om die talenten in de maatschappij te kunnen inschakelen, ontbreekt.

Het probleem met ontwikkelingsgeld is ook het volgende: je neemt in rijke landen het geld van de armen om het in de arme landen aan de rijken te geven. Er is zoveel corruptie. We moeten vooral werken om de democratische waarden in te voeren. Toen president Obama mij vroeg wie er in het Midden-Oosten tegen democratie was, dan was mijn antwoord ‘de echtgenoten in de Arabische wereld’. Als vrouwen niet mogen gaan studeren dan kom je nergens met het ondersteunen van het onderwijs. Zolang vrouwen worden gediscrimineerd en dom gehouden, zal er geen democratie zijn. Want het zijn uitgerekend de vrouwen die de kinderen opvoeden en hen de nodige waarden meegeven”.