Alan Dershowitz: “Als je echt van Israël houdt, is het tijd om compromissen te sluiten”

“Demonstranten hebben het mis als ze beweren dat deze gerechtelijke hervorming het einde zal betekenen van de Israëlische democratie, schrijft de bekende Amerikaans-joodse advocaat en rechtsgeleerde Alan Dershowitz in onderstaand opiniestuk.

De Knesset heeft een wet aangenomen die het Hooggerechtshof verbiedt om wetgevende en administratieve beslissingen te verwerpen op grond van het feit dat ze “onredelijk” zijn. In geen enkel ander land ter wereld heeft het Hooggerechtshof zo’n ruime bevoegdheid.

De meeste landen vereisen een schending van de grondwet om wetten of acties van de wetgevende of uitvoerende macht nietig te verklaren, maar Israël heeft geen geschreven grondwet, dus heeft het Hooggerechtshof in dat land zichzelf deze ongebruikelijke macht toegeëigend.

Redelijke mensen kunnen van mening verschillen over de vraag of ongekozen rechters wel of niet de bevoegdheid moeten hebben om de acties van de wetgever te verwerpen op basis van een open criterium zoals “redelijk of onredelijkheid”. In het algemeen zou ik denken dat rechtbanken niet over zo’n ongebreidelde bevoegdheid zouden moeten beschikken.

Advertentie

Israël is misschien anders omdat het een éénkamerwetgever heeft (geen senaat of Hogerhuis, nvdr.) én geen geschreven grondwet. Dan zou het Hooggerechtshof kunnen dienen als de enige echte institutionele controle op excessen van de andere machten.

Natuurlijk zijn verkiezingen de ultieme controle in Israël, zoals in elke democratie. Israël heeft er veel, misschien wel te veel, zoals blijkt uit het handjevol dat het in evenveel jaren heeft gehad. Maar zelfs verkiezingen kunnen de samenstelling van het Hooggerechtshof niet veranderen.

Reservisten

Dit debat over het begrip redelijkheid is een geschikt onderwerp voor discussie en vreedzaam protest. Het is in mijn ogen geen rechtvaardiging voor de weigering van militaire reservisten om hun dienst uit te voeren, voor artsen om te staken of voor demonstranten om burgerlijke ongehoorzaamheid te plegen. Dergelijke extreme maatregelen zijn echter niet alleen een reactie op de recente wet; ze vloeien voort uit de angst dat dit slechts de eerste stap is op een hellend vlak – een hellend vlak dat zal eindigen met een aanzienlijke verzwakking van de rechterlijke macht, en in het bijzonder van het controversiële Hooggerechtshof.

Op een breder niveau is het ook een protest tegen de hele huidige Israëlische regering onder leiding van premier Benjamin Netanyahu, waarin verschillende reactionaire extremisten van religieus en nationalistisch en extreemrechts zetelen. Maar, deze regering is gekozen door het volk, zij het in een uiterst nipte stemming, gevolgd door het bijeenbrengen van Israëls eerste coalitie die dergelijke extremistische elementen bevat.

Einde democratie

Demonstranten beweren dat deze justitiële hervorming, vooral als die gevolgd wordt door een verdere verzwakking van het Hooggerechtshof, het einde zal betekenen van de Israëlische democratie. Ze hebben het helemaal mis. Zoals president Isaac Herzog zei voor een zitting van het Amerikaanse Congres, zit democratie in het DNA van Israël en dat zal altijd zo blijven. Het beste bewijs dat dit zo is, is zowel de frequentie van de Israëlische verkiezingen als de intensiteit van de recente protesten aan beide kanten. Dit zijn geen symptomen van een verzwakking van de democratie; het zijn bewijzen van een sterke democratie aan het werk.

Advertentie

Zelfs als alle zogenaamde hervormingen zouden worden doorgevoerd – waar ik sterk tegen gekant ben – zou Israël meer op Groot-Brittannië en de Verenigde Staten gaan lijken dan op Hongarije of Polen. Sterker nog, sommige Europese democratieën hebben weinig of geen rechterlijke toetsing van de besluiten en acties van de democratisch gekozen machten, en ze blijven levendige democratieën.

Het meest verontrustende aspect van deze controverse is dat ze geïnternationaliseerd worden. Justitiële hervorming is een binnenlandse aangelegenheid, of het nu in de Verenigde Staten, India of Israël is. Andere landen zouden zich niet moeten bemoeien met deze volledig binnenlandse kwestie. Het heeft geen invloed op de Verenigde Staten, Groot-Brittannië, de Europese Unie of de Verenigde Naties.

Dubbele Standaarden

Maar Israël is altijd onderworpen geweest aan een dubbele standaard van supercontrole met betrekking tot zijn binnenlandse aangelegenheden. Deze internationalisering van een puur binnenlandse kwestie is deels een gevolg van die dubbele standaard, maar het is ook de verantwoordelijkheid van sommige Israëlische demonstranten die hulp hebben gezocht buiten de landsgrenzen. Door dit te doen verzwakken ze opzettelijk de Israëlische economie, net zoals de weigering van soldaten om dienst te nemen de militaire capaciteit van Israël verzwakt.

De extremen aan beide kanten van dit debat overdrijven en schaden Israël in dit proces. De controverse over de justitiële hervorming vereist gematigde compromissen van beide kanten. Dit gebeurt niet omdat extremisten profiteren van de controverse door hun achterban te paaien en de implicaties van het al dan niet doorvoeren van gerechtelijke hervormingen te overdrijven.

Zij die van Israël houden, binnen of buiten de natiestaat van het Joodse volk, moeten zich terugtrekken van extreme maatregelen en pleidooien en het voorbeeld van president Herzog volgen door te zoeken naar een compromis dat aanvaardbaar is, zo niet de voorkeur geniet, van de meerderheid van de Israëli’s die een middenweg verkiezen.