Wiesenthalcentrum bezorgd over verbod Joodse slachtwijze
Het rigoreuze wetsvoorstel dat Marianne Thieme (Partij voor de Dieren) in de Nederlandse Kamer indiende verontrust het Simon Wiesenthal Centrum uit Los Angeles. Rabbijn Abraham Cooper, beleidsmedewerker van het Wiesenthalcentrum deelde zijn grote bezorgdheid hierover met een brief ter attentie van de respectievelijke Nederlandse partijvoorzitters Alexander Pechtold (D66), EmileRoemer (SP), Jolande Sap (Groen Links) en Geert Wilders (PVV).
Ook Nederlands’s bekendste rabbijn Raphael Evers van het Nederlands Israëlitisch Kerkgenootschap heeft zijn bezwaren tegen een verbod op ritueel slachten in een artikel kenbaar gemaakt en spreekt van een breuk met de Nederlandse traditie om het grondwettelijk recht op godsdienstvrijheid te respecteren. Zowel de brief van het Wiesenthal Centrum als de reactie van het Nederlands-Israëlitisch Kerkgenootschap kan u hieronder lezen.
De brief van het Wiesenthal Centrum:
Geachte heer, ik ben medewerker van het Simon Wiesenthal Centrum, een leidinggevende Joodse Mensenrechtenorganisatie, die 400.000 families vertegenwoordigt. Ik heb vernomen dat een kleine politieke partij een wetsvoorstel indiende bij het Nederlands parlement die de effectieve verbanning van het Shechita, het Joodse rituele slachten beoogt. Het verbannen van de Shechita is aanstootgevend en uitermate kwetsend voor Joden over de ganse wereld. Historisch gezien werd een verbod op shechita dikwijls aangegrepen door antisemieten om hun haat te verspreiden en in het geval van nazi-Duitsland, om hun genocideplannen uit te voeren.
Terwijl onze democratieën al met zoveel moeilijke problemen worden geconfronteerd zal dit draconische voorstel enkel emoties doen oplaaien en erin slagen om controverse uitlokken. Namens al de leden die het Simon Wiesenthal Centrum vertegenwoordigt spreek ik dan ook de hoop uit dat u en uw partij zal aantonen tegen zo een voorstel oppositie te voeren.
Hoogachtend,
Rabbijn Abraham Cooper
Het standpunt van rabbijn Evers voor het Nederlands-Israëlitisch Kerkgenootschap luidt als volgt:
Binnen de Joodse gemeenschap is zeer grote bezorgdheid ontstaan over voornemens om de rituele slacht in te perken. Dit onderwerp raakt onze vrijheid van religie. De joodse rituele slacht – sjechita – vindt onverdoofd plaats. Maar dit betekent niet, dat joodse slacht door een halssnede dieronvriendelijk is. De joodse slacht voor binnenlandse consumptie is zeer beperkt (enkele tientallen runderen per week, en wat kleinvee).
Advertentie
Het Jodendom kent veel regels voor dierenwelzijn; dit zijn zeer oude regels, die al 3320 jaar geleden in Israël gepraktiseerd werden, lang voordat de Europese beschaving ontstond. Bijbelse mensenplichten en dierenrechten verbieden dieren pijn te doen en verplichten eerst dieren te voederen alvorens zelf aan tafel te gaan. Dieren moeten rust krijgen op de sabbat. Men moet een dier uit zijn lijden verlossen. Vanwege hun verschillende temperament mogen een os en een ezel niet samen voor een kar worden gespannen en tot slot: als een dier bezwijkt onder zijn last, is iedereen verplicht te assisteren bij het ontlasten van het dier.
Waar de discussie eigenlijk over zou moeten gaan is het algemene concept van dieren doden. Alleen insteken op de vraag van pijn en verdoving legitimeert het – zelfs massaal en automatisch – doden van dieren. Daar hoeft dan niet meer over nagedacht te worden. Met het toekomstperspectief van de varkensflats en geautomatiseerde slacht – vetgepest erin, als worst eruit – wordt het lot van de dieren totaal ontmenselijkt.
De joodse slacht wordt uitgevoerd door hoogopgeleide en gekwalificeerde slachters; niet door particulieren of onervaren personen. Hierop wordt scherp toegezien door het Nederlands-Israëlitisch Kerkgenootschap. De slacht gebeurt in het abattoir en niet thuis. Bij ieder dier wordt de slachter toch weer geconfronteerd met de vraag of hij wel wil, mag of kan slachten.
Bovendien is nog steeds niet aangetoond, dat de dieren door de slacht met een halssnede lijden. Joodse slacht is meer dan voorkomen dat bloed de hersenen bereikt. Bloed dat zich in de hersenen bevindt, verlaat direct na de insnijding het lichaam via de opengesneden bloedvaten, waardoor onmiddellijk verlies van druk in de hersenen ontstaat. Plotselinge verlaging in de druk van de cerebrospinale vloeistof veroorzaakt in minder dan twee seconden volledige bewusteloosheid. Professor H.H. Dukes (Cornell University, USA) en dierenarts dr. I. M. Levinger (Bazel, Zwitserland) bevestigen, dat het dier binnen twee seconden na insnijding buiten bewustzijn is.
Zijn de moderne verdovingsmethoden wel zo pijnloos? Britse dierenvrienden stellen, dat de elektroshock het dier inderdaad wel verlamt maar dat dit niet per se betekent, dat het ook buiten bewustzijn is. De shock kan tot interne verwondingen leiden waardoor het dier niet meer geschikt is voor joodse consumptie. Dergelijke verwondingen ontstaan niet bij het toepassen van de joodse slachtwijze. Bij gebruik van een schietmasker moet soms meer dan één schot worden gelost, wanneer het eerste niet accuraat is. Er bestaat bewijs dat het schot alleen paralyseert maar dat het dier bij bewustzijn blijft. De bloedtoevoer naar de hersens wordt immers niet onderbroken. Los hiervan bestaat het gevaar dat de verdovende kogel of pin contaminatie in het dier veroorzaakt, omdat de kogel/pin van dier op dier wordt toegepast.
Verdoving voor of na de slacht worden niet toegestaan door het Jodendom. De Conference of European Rabbis bevestigt, dat geen van haar aangesloten rabbijnen-leden uit alle Europese landen verdoving toestaan. Een parlementair voornemen om verdoving voor te schrijven is een rechtstreekse breuk met de Nederlandse traditie van tolerantie en godsdienstvrijheid, die al vele eeuwen oud is.
