Schnitzer in Israël(III): Yom Hashoah
We blijven Joods Actueel lezer, Motti Schnitzer, in Israël volgen met een nieuwe verhaal op zijn weblog, ‘mijn Aliyah ervaring’. Ziehier zijn ervaringen over Yom Hashoah.Vandaag was een speciale dag voor mij. Ik ‘vierde’ mijn eerste Yom Hashoah. Op deze dag wordt het startschot van een belangrijke drieluik (Yom Hashoah, Yom Hazikaron en Yom Haätsmaoet) gegeven. Het is een emotioneel beladen dag. Alle kranten en televisiestations wijden artikels en programma’s aan deze herdenkingsdag. De twee minuten stilte die om 10 uur ’s morgens in heel het land wordt ingeluid door de alarmsirene is indrukwekkend. In Israël waar de meeste mensen nog geen seconde kunnen zwijgen hebben die 2 minuten stilte een extra dimensie.
Net als veel andere Israëli’s nam ik deel aan verschillende herdenkingsplechtigheden. Ik heb de eer gehad om een deel van de herdenkingsceremonie in onze Ulpan te mogen leiden. Het voordragen van Psalmen voor de 6.000.000 slachtoffers was een heel speciaal ogenblik voor mij. Het gaat echter niet om cijfers maar om namen. 6.000.000 mannen, vrouwen, kinderen, baby’s. Elk met hun eigen naam. Elk met hun eigen geschiedenis die ze niet kunnen doorvertellen. Zes miljoen levensverhalen die op een gruwelijke manier abrupt ten einde kwamen.
Alle studenten waarvan familieleden tijdens de Shoah zijn omgekomen mochten een kaars aansteken. Iedereen mocht de namen voorlezen van hun naasten die door de Nazi’s werden vermoord. Voor mij was het voorlezen van mijn 20 familieleden die tijdens de Shoah werden vermoord een eerbetoon aan hen. Een ode en teken aan de wereld dat ze niet voor niets gestorven zijn. We hebben nu ons eigen land. We zullen, net als zij, blijven vechten voor onze waarden, onze normen en onze identiteit.
Door de internationale politieke situatie heeft Yom Hashoah dit jaar nog meer gewicht dan gewoonlijk. Aan de vooravond van Yom Hashoah en op Hitler’s verjaarsdag ( kan dit toeval zijn ?? ) heeft Ahmedinejad nog maar eens zijn plannen voor een internationale tribune mogen uitleggen en duidelijk herhalen. Zoals in het verleden blijven de overgrote meerderheid van de democratische naties doof en passief. Zijn speech kreeg veel bijval. Sommigen misbruiken hun ‘neutraliteit’ om hun wansmakelijke gedrag goed te praten.
We herinneren de Holocaust niet om, zoals velen beweren, ons in een slachtofferrol te wentelen. Wij proberen echter voorbeeld te nemen aan al deze, vaak naamloze, helden die gedurende WO II voor hun idealen en identiteit hebben gevochten. Israël is dan ook de grootste historische revanche. De Nazi’s hebben ons niet kunnen uitroeien. Meer nog, vandaag kunnen we ons verdedigen tegen eenieder die met dergelijke plannen rondlopen. We zijn fier op hetgeen we in 60 jaar hebben kunnen verwezenlijken. Am Israël Chai !!!