UNRWA gaat voor de bijl

In volgend opiniestuk overloopt Jeroen Le Jeune het resultaat van jarenlange socialistische en marxistische steun aan de Palestijnen in Gaza. Wat leverde hen dat op? Enkel miserie en nog meer ellende.

De meeste landen hebben hun vrijwillige financiering van UNRWA gestaakt na overduidelijke bewijzen dat medewerkers van deze organisatie uitbundig hebben deelgenomen aan de pogrom tegen Israëli’s. UNRWA, een VN-organisatie, was verantwoordelijk voor de sociale voorzieningen in Palestijnse vluchtelingenkampen, gevestigd in Syrië, Libanon, Gaza, Jordanië en in de betwiste gebieden van Judea en Samaria.

Al bijna 80 jaar worden deze Palestijnen als ‘vluchtelingen’ beschouwd. In die tijd is het aantal vluchtelingen gegroeid van 876.000 tot een omvang van 5,3 miljoen. Er was geen herintegratie in de opvanglanden, en de status van vluchteling werd behouden om de aanspraak op het land Israël te versterken. Dit gold niet alleen voor de Gazastrook, Judea, Samaria en Oost-Jeruzalem, maar voor heel Israël.

De Palestijnse leiders, voornamelijk met een socialistische of marxistische achtergrond, eisten het hele land ‘from the river to the sea’. Het huidige Israël wordt door hen gezien als een kolonisator en agressor die verdreven of vernietigd moet worden. Deze oproep tot genocide van Israël vindt steun bij socialistische en marxistische groeperingen wereldwijd, waarbij het ANC in Zuid-Afrika en Sinn Féin in Ierland opvallend trouwe aanhangers zijn van de Palestijnse zaak.

Advertentie

Vredesbereidheid was er wel bij landen als Jordanië, Egypte, de VAE, Marokko en Bahrein, maar niet bij de verschillende Palestijnse leiders. Het handvest van Hamas is expliciet: de Joodse staat moet plaatsmaken voor een Arabische staat, waar ‘eventueel’ Joden mogen wonen. Op 7 oktober werden woorden in daden omgezet.

UNRWA, een VN-organisatie, zou in dit conflict een neutrale positie moeten innemen, maar de realiteit wijst anders uit. UNRWA is een verlengstuk geworden van het Palestijnse leiderschap. Maar liefst 12 medewerkers van UNRWA waren rechtstreeks betrokken bij de terreuraanval op 7 oktober. Op 29 januari onthulde de Wall Street Journal dat ongeveer 1200 UNRWA-medewerkers banden hebben met Hamas of andere terroristische organisaties. Andere bronnen spreken over een Telegram-groep van 3000 UNRWA-leraren die het bloedbad van Hamas op 7 oktober vierden. Dit is ongeveer 30% van alle UNRWA-medewerkers in Gaza.

Dit is geen kwestie van enkele medewerkers die de fout in gaan. Het lijkt er steeds meer op dat UNRWA en Hamas nauw samenwerken, gefinancierd door de internationale gemeenschap met als doel Israël te vernietigen. De meeste landen hebben de financiering on-hold gezet, maar Noorwegen, Ierland en België hebben expliciet aangegeven door te gaan met de financiering ervan.

Ondanks deze informatie blijft de Belgische minister van Ontwikkelingssamenwerking, Caroline Gennez, staatsmiddelen aan UNRWA toewijzen. Dit roept de vraag op welke rol zij in de geschiedenis inneemt. Het toont aan hoe vasthoudend socialistische en marxistische partijen zijn in hun overtuiging dat er geen plaats is voor een Joodse staat in het Midden-Oosten. De Palestijnse bevrijdingsorganisaties krijgen onvoorwaardelijke steun, ondanks dat zij bijna alle mensenrechten schenden.

Blinde steun

Deze blinde steun resulteert in groot verlies voor veel Palestijnen: ze raken hun huis kwijt, ze raken hun werk kwijt, werk dat nu zal worden gedaan door Indiase timmerlui en staalwerkers omdat Palestijnen uit Gaza Israël nooit meer binnen zullen mogen. Ze raken al hun sociale voorzieningen kwijt, ze raken zelfs hun leven kwijt, doordat veel van hen dienstdoen als menselijk schild. Voor alle socialistische en marxistische partijen is dit wel een resultaat dat kan tellen.

Hoe zou de wereld er hebben uitgezien indien Palestijnse leiders in Gaza al het geld dat ze hebben gekregen hadden geïnvesteerd in de ontwikkeling van een staat met een levensvatbare economie die sterk genoeg is om een sociaal weefsel uit te bouwen in plaats van bommen en granaten te gooien en betonnen aanvalstunnels te bouwen? Gaza was geen openluchtgevangenis, het is een gevangenis geworden omdat hun socialistische en marxistische vrienden hebben aangedrongen om heel het land te eisen ‘From the river to the sea’.