Vandaag is het Jeruzalemdag – Yom Yerusjala’jim

Terwijl we in België Hemelvaart vieren is het in Israël Yom Yerusjala’jim. Wie Israël zegt, zegt Jeruzalem. En wie Jeruzalem zegt, zegt Israël. Onlosmakelijk horen Jeruzalem en Israël bij elkaar. Niet minder dan achthonderd keer wordt Jeruzalem in de Bijbel genoemd. Begrijpelijk dat de vreugde zo overweldigend groot was op die dag in juni 1967 toen het door Jordanië bezette deel van de stad werd bevrijd en de Klaagmuur en heilige plaatsen opnieuw toegankelijk werden voor Joden. Het is de hoop van velen dat wijken in het Oosten van deze stad later ook deel zullen maken van de hoofdstad van een Palestijnst staat.

JERUZALEM DE AFGELOPEN 40 JAAR

1967 – 7 juni: Op de derde dag van de Zesdaagse Oorlog (5-10 juni 1967), wordt het oude stadsdeel van Jeruzalem door het Israëlische leger bevrijd: Joodse soldaten huilen voor de Klaagmuur. De Israëlische regering geeft de volgende formele verklaring uit: de verenigde stad Jeruzalem zal de ondeelbare hoofdstad van de Joodse Staat Israël zijn.
1977 – 19 november: President Anwar Sadat van Egypte bezoekt de stad Jeruzalem, uitgenodigd door premier Menachem Begin, die in juni 1977 de premier van Israël was geworden.
1988 – 15 november: Het Palestijns Nationaal Congres in Tunesië roept de ‘onafhankelijke’ Palestijnse staat met Jeruzalem als hoofdstad uit.
1990 – De senaat van de VS en het Huis van Afgevaardigden nemen een resolutie aan die verklaart dat Jeruzalem de hoofdstad van Israël is.
1993 – 13 september: Staande voor het Witte Huis, verklaart premier Rabin Jeruzalem als de “historische en eeuwige hoofdstad van het Joodse volk”.
1994 – 26 januari: Israëls premier Rabin bevestigt op een parlementsbijeenkomst van de Europese Unie te Straatsburg het recht van christenen en moslims om in vrijheid hun godsdienst uit te oefenen op hun heilige plaatsen in Jeruzalem.
1995 – 8 mei: De voorzitters van de beide Huizen van Afgevaardigden in de VS nemen een wet aan om de ambassade van de Verenigde Staten van Tel Aviv naar Jeruzalem te verplaatsen.
11 augustus: De EU verklaart dat ze de feestelijkheden vanwege het 3000-jarig bestaan van Jeruzalem zal boycotten.
1996 – september: Een 2000 jaar oude tunnel, aangelegd door de Hasmoneeën rond 150 voor de jaartelling, die als vluchtroute diende van de westelijke muur van de Tempelberg naar het centrum van de stad, wordt voor het publiek geopend. Palestijnse rellen volgen.
1997 – PLO-!eider Arafat verklaart: “Er zal geen vrede in de regio komen voordat Jeruzalem aan haar rechtmatige eigenaren teruggegeven zal zijn geworden en de hoofdstad van Palestina zal zijn. Jeruzalem is de sleutel tot vrede en oorlog in de regio.” Door zelfmoordcommando’s worden tijdens twee aanslagen 21 mensen in Jeruzalem gedood.
2000 – maart: Bij vredesbesprekingen met de Palestijnen biedt premier Ehud Barak de Palestijnen autonomie in een deel van Oost-Jeruzalem. Het is de eerste maal dat een Israelische regeringsleider zo’n offer doet. Er ontstaat groot protest in Israel. Yasser Arafat wijst het aanbod af.
28 september: De partijleider van de Likoed, Ariel Sharon, brengt een bezoek aan de Tempelberg, gaat op geen enkele wijze de moskeeën binnen en toch ontstaat er een botsing tussen stenengooiende Palestijnen en Israëlische troepen. De Palestijnse Autoriteit gebruikt het incident om de ‘Al Aqsa-intifada’ te ontketenen, een terroristische oorlog die al gepland was in de vroege zomer van 2000.
September: De islamitische Waqf, verantwoordelijk voor de islamitische plekken in Jeruzalem, sluit de Tempelberg af en, om de nieuwbouw van ondergrondse moskeeën op deze plek te kunnen voltooien, begint ze met de verwijdering van ongeveer 13.000 ton puin van de Tempelberg. De bedoeling is om het hele terrein van de Tempelberg te veranderen in een exclusieve moslimplek door elk teken, overblijfsel en herinnering aan haar Joodse verleden uit te wissen, met inbegrip van de archeologische vondsten die het bewijs van dit verleden zijn. Archeologen reageren verbolgen op deze gang van zaken
2001 – 17 oktober: De Israëlische minister van Toerisme, Rechavam Ze’evi, wordt met twee schoten door het hoofd in het Jeruzalem Hyatt hotel vermoord. Het is de eerste liquidatie van een Israëlische minister. Het Popular Front for the Liberation of Palestine (een afdeling van Arafats PLO) eist de verantwoordelijkheid voor de aanslag op. Ze’evi werd in 1926 in Jeruzalem geboren.
2002 – 19 juli: Negentien Israëli’s worden gedood als een Arabische zelfmoordterrorist zich opblaast in een bus die net uit de buurt van Gilo bij Jeruzalem vertrokken was. De Israëlische hoofdstad is het hoofddoel van islamitische zelfmoordterroristen. Twee dagen voor de aanslag begint Israël met de bouw van wat een 350 kilometer lang hek moet worden, ontworpen om de zelfmoordterroristen buiten Israël te houden. Die muur zal later een ongeëvenaard succes blijken.
2003 – 19 Augustus: Een zelfmoordterrorist doodt 19 mensen in een stadsbus in de drukke, grotendeels door orthodoxe Joden bewoonde buurt van Mea Shearim in de Oude Stad van Jeruzalem. Onder de slachtoffers waren veel kinderen.
2004 – 11 november: PLO-leider Yasser Arafat sterft op 75-jarige leeftijd in een Frans militair hospitaal. Hij wordt in Ramallah begraven en voor het graf wordt grond gebruikt, afkomstig van de Tempelberg in Jeruzalem in de hoop dat Arafats doodskist later daar herbegraven zal kunnen worden.