Opinie: Openbaring

Louis Davids

Ik heb het reeds meermaals geschreven: de schabouwelijke en fictieve statistieken van het aantal in België levende Joden zijn volledig uit de lucht gegrepen. Ze staan volkomen haaks op de realiteit. Ten eerste omdat niemand verplicht is lid te worden van een Joodse gemeente – gelukkig maar – en ten tweede omdat er ook Joden wonen verspreid over het ganse land.

Het zoveelste bewijs daarvan kreeg ik van ‘Gerardimontium’, een tweemaandelijks tijdschrift van Geraardsbergen. In het eindejaarsnummer van deze publicatie werd hulde gebracht aan de inmiddels overleden stadsgenote, mevrouw Fernande De Smet, die tijdens de nazi-bezetting van ons land, gedreven door een gevoel van naastenliefde en medemenselijkheid, Joodse kinderen heeft gered en daarvoor onderscheiden werd door ‘Yad Vashem’ als ’Rechtvaardige onder de Volkeren’. Haar reddingsactie wordt uitvoerig en op ontroerende wijze beschreven. In een uitgave daarvoor verscheen de bijdrage ’De Geraadsbergse die verdwenen in Auschwitz: Isabelle Fischlowitz, Roza Jacoby-Coster, Rebecca en Rosine Jacoby’. Bitter weinigen wisten dat daar Joden woonden (en wellicht nog wonen).

Waarom ik dat neerpen? Niet enkel en alleen maar om te bewijzen dat ik gelijk heb dat de statistieken over de in ons land wonende Joden naar de scheurmand verwezen kunnen worden, maar ook en vooral om mijn waardering te betuigen aan de uitgevers van ‘Gerardimontium’, dat ze hulde brengen aan de stadsgenoten die op gevaar voor eigen leven een helpende hand hebben uitgestoken om Joodse medeburgers te redden.