CODIP, Leugens, desinformatie en oneerlijkheid troef

Het actieplatform Palestina bestaat uit een bont gezelschap verenigingen dat zich uitstrekt van extreem links tot de christelijke arbeidersbeweging en de ‘klassieke’, ruim gesubsidieerde NGO’s. Organisaties van uiteenlopende pluimage verenigen zich in de ‘strijd tegen Israël’, … een heuse ‘anti-Israëllobby’ dus. Savasorda neemt deze maand CODIP onder de loep.

Binnen het actieplatform Palestina zijn twee organisaties steeds uitdrukkelijk aanwezig en actief: het Vlaams Palestina Komitee en Codip. Beide verenigingen hebben dezelfde voorzitter: Myriam Vandecan, een regioverpleegkundige uit Landen die getrouwd is met een uitgeweken Palestijn.

Codip is niet zomaar een actiegroep. De organisatie, ontstaan in 1989 als het Limburgs Palestina Komitee, werd in 1995 omgevormd tot vzw. In december 1998 werd de naam veranderd in CODIP, Centrum voor Ontwikkeling, Documentatie en Informatie Palestijnen, waarvan het LPK een lokale afdeling blijft. De naam lijkt wel gekopieerd van het CIDI, het Nederlandse centrum voor informatie en documentatie over Israël, dat sinds 1974 actief is. Op de algemene vergadering van 2 december 2004 werden de statuten aangepast en ingediend door vijf personen onder wie de uitgeweken Palestijn Numan Othman en Myriam Vandecan. Op hetzelfde adres bevindt zich ook de sociale zetel van de VZW. Het echtpaar Othman-Vandecan zetelt ook in de raad van bestuur van het Vlaams Palestina Komitee samen met o.a. Luc Vereertbrugghen (alias Lucas Catherine), de onlangs overleden Wim De Neuter en Ludo De Brabander, ook actief bij ‘Vrede vzw’. Mensen dus die heel regelmatig in de ‘kwaliteitspers’ (De Morgen of De Standaard) een vrije tribune worden aangereikt om hun bekende standpunten te ventileren.

Sinds 12 april 2008 is ook Leen Laenens van Oxfam Wereldwinkels, Actie Platform Palestina en activiste bij Groen! in het bestuur van het Vlaams Palestina Komitee opgenomen. De sociale zetel van dit comité is trouwens gevestigd in de lokalen van Oxfam. Regionale vrijwilligersgroepen in Gent, Leuven, Brugge, Antwerpen, Brussel en Limburg dragen de werking op het lokale vlak in samenwerking met de plaatselijke actiegroepen van 11.11.11. Kortom, een bonte mengeling van politiek activisme, partijpolitiek, georganiseerde liefdadigheid (met dank aan de milde schenkers) met een ruime weerklank in de pers.

Missie

Officieel heet het dat “CODIP strijdt voor de legitieme rechten van het Palestijnse volk, op basis van de VN-resoluties, het Internationaal Recht, respect voor de mensenrechten en democratie.” Dit moet echter met een grove korrel zout worden genomen. Zo worden VN resoluties maar gedeeltelijk geciteerd, het internationaal recht selectief aangewend en nu en dan ook directe leugens verspreid.

Advertentie

Het schenden van fundamentele mensenrechten door het Palestijns bestuur wordt nooit aan de kaak gesteld, het openlijke racisme van de officiële Hamas nieuwszenders wordt evenmin aangeklaagd. Bovendien zwijgt CODIP over het onrecht tegen de Palestijnen in kampen binnen de Arabische landen: over de slachtpartijen onder de Palestijnen in het vluchtelingenkamp Nahr El Bared in Noord-Libanon bijvoorbeeld is in het documentatiecentrum niets terug te vinden.

Als klap op de vuurpijl omschrijft CODIP het zionisme, het Joods streven naar een eigen staat, als racisme. Letterlijk: ‘Het zionisme, waarop de staat Israël is gebouwd, is een racistische theorie.’ Voor wie het niet weet, in de jaren ’70, na de Arabische nederlagen tegen Israël, stemden de Arabische landen in de VN een gelijknamige resolutie goed (alle Westerse landen stemden uiteraard tegen). “Het laagste punt in de geschiedenis van de VN” omschreef Kofi Annan dit jaren later. De resolutie werd bijna twintig jaar geleden, in 1990, al tenietgedaan. En toch omschrijft CODIP zionisme als racisme. Het moge wel duidelijk zijn hoe lachwekkend het is wanneer CODIP zegt te strijden voor recht ‘op basis van VN-resoluties’.

Flirten met antisemitisme

Onderzoek van de inhoud en stijl van het geleverde documentatiemateriaal toont aan dat dit ronduit pamflettistisch is. De grens tussen het virulente antizionisme en het antisemitisme is hier wel flinterdun. Een voorbeeld van dit ‘flirten met antisemitisme’ is het boek van Peter Edel, ‘De schaduw van de ster‘, dat jarenlang op de website van CODIP gepromoot werd. Gie Van den Berghe, niet de allerbeste vriend van Israël, maakt korte metten met het boek (zie kader). Nadat klacht voor antisemitisme werd neergelegd bij het Centrum gelijke kansen in november 2007, verdween het boek stilletjes van hun website. Volgens onze informatie is het op directe vraag wel nog te verkrijgen bij het secretariaat dat blijkbaar op een grote stock zit.

Dat flirten met het antisemitisme is trouwens duidelijk gebleken nadat een heleboel teksten werden overgenomen door neonazistische groepen. Wie de website van CODIP bezoekt kan helemaal onderaan de volgende paragraaf terugvinden: ‘CODIP-berichten mogen enkel overgenomen worden mits toelating. Wij zien ons tot deze maatregel verplicht aangezien neonazistische websites onze berichten hebben overgenomen, en wij ons uiteraard niet achter hun ideeëngoed plaatsen.
De CODIP-redactie is niet verantwoordelijk voor wat anderen met onze teksten doen of hoe ze worden geïnterpreteerd‘. Tja, dit zegt genoeg.

Historicus Gie Van den Berghe over het boek ‘De schaduw van de Ster’, dat jarenlang fel gepromoot werd door CODIP

Zijn boek is allesbehalve objectief en wil dat ook niet zijn, hij komt er voor uit dat hij alleen of voornamelijk antizionistische bronnen gebruikt (welk beeld zou van je de democratie krijgen als je alleen afgaat op antidemocratische geschriften?). De schaduw van de ster is een dik uitgevallen pamflet, ideologisch en politiek scheefgetrokken; vol onterechte veralgemeningen en simplificaties, onjuistheden en verdachtmakingen; slordig gedacht en geschreven.

Onze antizionist (Edel, nvdr.) verkeert in bijzonder slecht gezelschap. Antisemitische, negationistische en andere fundamentalistische websites staan vol van dit soort aantijgingen… Enkele decennia later vinden we dezelfde aantijgingen, bijna letterlijk, terug in Hitlers ‘Mein Kampf’ en in ‘Der ewige Jude’ (1940), de meest virulente antisemitische film ooit… Het boek staat vol fouten, onjuistheden en overdrijvingen. Hij baseert zich bijna exclusief op secundaire en tertiaire bronnen, gaat zelden of nooit na wat er in de oorspronkelijke bron staat. Hij beheerst zijn bronnen niet en gebruikt ze selectief. Edel verwijst en vertaalt fout, manipuleert en verdraait – bewust of onbewust (ideologisch verblind).

Advertentie

Ook storend zijn de domme redeneringen en schandelijke insinuaties. Bijvoorbeeld dat zionisten “ondanks het antisemitische karakter van de Protocollen” van de Wijzen van Zion (een antisemitisch geschrift, zogenaamd opgesteld door Joden, dat doet uitschijnen dat ze naar wereldheerschappij streven) “profijt gehad hebben van deze mythe”. Leiders “van veel landen waar Israël contacten mee onderhoudt” geloven namelijk “in de essentie ervan” en werken met Israël samen omdat ze ervan overtuigd zijn dat “Joden in staat zijn de wereldpolitiek te beïnvloeden”. Waarna Edel een ander antizionist laat veronderstellen dat de Protocollen misschien niet “geschreven zijn door een antisemiet, maar door een slim en vooruitziende Jood”.

Een spijtige zaak, dit boek…De waarheid geweld aandoen, sjoemelen met feiten en bronnen, terugvallen op oude antisemitische argumenten, dat is ronduit onverstandig.

Alle middelen heiligen het doel

In een poging de Vlaamse schoolgaande jeugd te beïnvloeden probeert CODIP de leerkrachten te bewerken. ‘Train the trainers’ is momenteel het devies, om op die manier de anti-Israël stem massaal ingang te laten vinden bij de Vlaamse jeugd. Dit is niet nieuw, al in 2005 maakte CODIP ge(mis)bruik van de welwillendheid van de Brusselse hogeschool EHSAL om haar haatdragende boodschappen over te brengen. Woordvoerders van EHSAL bevestigden later dat ze de organisatie van een dergelijke dag niet meer zouden toelaten. De organisatoren waren ook geschokt dat het antisemitische boek van Peter Edel te koop werd aangeboden in een stand die opriep tot het  boycotten van Israëlische producten.

Onlangs nog diende de Vereniging voor Leerkrachten Aardrijkskunde een aanvraag in voor het gebruik van de gebouwen van het Antwerpse Vredescentrum voor een studiedag over Palestina. Maar in feite was het CODIP die achter het evenement stond en organiseerde. Hiervan op de hoogte gebracht trok het vredescentrum zich snel terug. Trouwens, wat ook bleek is dat CODIP bewust leugenachtige propaganda de wereld instuurde en beweerde dat de studiedag nota bene georganiseerd werd door het Vredescentrum.

CODIP verhuisde het evenement dan maar naar de lokalen van een katholieke school in Limburg. Myriam Vandecan is goed bevriend met de lokale vicaris, zo bleek, en de man wou haar helpen. Hij was wel niet op de hoogte van de hele controverse en stelde zijn lokalen ter beschikking. CODIP was haar oneerbare manieren echter niet afgeleerd en verspreidde folders met de mededeling dat de katholieke scholen achter het initiatief stonden. Toen dit ter gehore kwam van de directie van het IDKG moest CODIP een tweede keer ‘opkrassen’ en een nieuwe locatie zoeken.

Conclusie

CODIP is een partijdige organisatie en zo zijn er wel meer. Daar is in een democratie trouwens niets mis mee. CODIP maakt echter wel gebruik van misleidende informatie, oneerlijke praktijken en af en toe ook bewuste leugens. Door deze oneerlijke praktijken is de organisatie er jarenlang in geslaagd Israël voor te stellen als een apartheidsstaat zonder dat er al te veel tegenreacties kwamen. Nu dat deze praktijken werden ‘ontmaskerd’, en de groep ‘met de billen bloot staat’, is het moment aangebroken om een tegengewicht in de schaal te gooien. Joods Actueel trekt hier een voortrekkersrol in, en hoopt dat deze taak zal worden overgenomen door andere organisaties.

Michael Freilich, hoofdredacteur Joods Actueel, schreef voor Savasorda volgende slotconclusie:
Het grote verschil tussen de extremisten van CODIP en co. is dat wij bereid zijn te praten over concessies, en het toegeven van fouten. Maar dit moet komen van beide kanten, water bij de wijn doen, vrede maken, vergt een zekere intellectuele graad en vooral moed. Blijven vasthouden aan je eigen grote gelijk leidt nergens toe. Wij hebben de stap al gemaakt en staan bij wijze van spreken al aan de andere kant van de straat. CODIP en co. vinden het zebrapad blijkbaar niet terug. Maar hoe lang het hen ook moge nemen, wij ontlopen onze verantwoordelijkheid niet en staan hen hier op te wachten, al duurt het honderd jaar.

Getekend, Savasorda

Savasorda is het pseudoniem van een kleine groep medewerkers van Joods Actueel die de media onder de loep nemen. Savasorda ( “Hoofd van de wacht”) was een Joods-Spaanse geleerde, volledige naam Abraham bar Hiyya Ha-Nasi, leefde in Barcelona en was DE persoon die voor het eerst de volledige oplossingen van de tweede-graadsvergelijkingen naar Europa bracht. Hij vervolledigde daardoor de werken van de griek Diophantes en vooral van de Oezbeek al-Chwarizmi die de negatieve wortels, reeds bekend door de Hindoes, zelf niet ontdekt had.

Dit artikel is eerder verschenen in Joods Actueel van november 2008, de maand daarop publiceerden we volgend schrijven van het Vlaams Palestina Komitee :

In het gepubliceerde artikel over CODIP staan een aantal onjuistheden over het Vlaams Palestina Komitee. Leen Laenens is geen lid sinds 2008 maar reeds veel langer, en niet als bestuurder maar als lid van de algemene vergadering. Lucas Catherine en Wim De Neuter zijn verschillende jaren geen lid meer van onze vzw. Codip en VPK hebben inderdaad een gemeenschappelijke voorzitter en ook een gezamenlijke visietekst.
Wij vinden het jammer dat u ons leugens, desinformatie en oneerlijkheid verwijt, u kon ons contacteren en de kritische vragen die u had over ons stellen, wij zijn niet “verloren gelopen en op zoek naar het zebrapad” zoals u het beschrijft. De termen zionisme, antisemitisme, antizionisme, joods, Israëlisch… worden vaak verkeerd gebruikt en jammer genoeg ook misbruikt. Met de inhoud van het artikel is het mij niet echt duidelijk waar u naartoe wil.

Mathias Van Hove
Secretariaat Vlaams Palestina Komitee

Nota van de redactie:

Wat betreft de onnauwkeurigheid rond het statuut van Leen Laenens baseerden wij ons op de ledenlijst zoals neergelegd bij de griffie. Die moet volgens de wet op de VZW’s jaarlijks worden neergelegd. Slordigheidje misschien? De onlangs overleden Wim De Neuter en Lucas Catherine waren misschien sinds maart 2005 formeel geen lid meer van de VZW, maar waren zeker nog ‘publieke figuren’ in de organisatie, o.m. met hun publicaties.

Het verbaast ons te lezen dat het VPK open staat voor contact met ons: wij werden nog nooit gevraagd om onze uiteenzetting op een van hun vele conferenties in scholen, infodagen of debatavonden. Wij verwijten CODIP/ VPK inderdaad een fundamentele vooringenomenheid, eenzijdigheid en het oneerlijk omspringen met de feiten en hebben dat in ons artikel aangetoond aan de hand van concrete voorbeelden.