Waarom doet het Westen niets aan de nakende steniging van Iraanse vrouw?

In Iran is Sakineh Ashtiani veroordeeld tot de dood door steniging. Het beeld van de ongelukkige vrouw die wordt gedood, de rondvliegende stenen, het speeksel dat van de baarden afdruipt en de waanzin in de ogen van de mensen om haar heen, kunnen niet worden afgedaan als een of andere natuurlijke afwijking.

De Iraanse overspelige vrouw zal zich in dezelfde situatie bevinden als andere Iraanse ‘zondaars’. We mogen aannemen dat sommige westerlingen bij het horen van dit nieuws een paar minuten lang een zeer onbehaaglijk gevoel zullen hebben. Toch weten we zeker dat we de dag nadien wakker zullen worden met een oorverdovende stilte.

Iedereen begrijpt immers dat er belangrijkere mensen zijn dan nog maar eens een gestenigde vrouw in Iran. Er is Israël, en de bezetting, en het debat over sancties en commerciële banden met Teheran; en zo stapelen de lijken in Iran zich op, terwijl de mensen die bij andere gelegenheden een meester zijn in het stellen van moeilijk vragen, plotseling zeer stilletjes zijn (Vlaams Parlementslid voor de Sp.a Jan Roegiers is zo iemand, SvR).

De paradox is dat de Iraanse brutaliteit eigenlijk duidelijk aangeeft welke staten oordovend stil blijven en helemaal niet om een mensenleven geven.

Probeer maar eens te onderzoeken hoe de belangrijkste instellingen van deze wereld zich uiten ten opzicht van Iran, een land waar je kunt worden gestenigd als gevolg van spionage, het schenden van religieuze wetten, het protesteren tegen de regering, homoseksualiteit, of gewoon als gevolg van het beledigen van Ahmadinejad of de Ayatollahs.

Advertentie

Waar is Obama?

Een paar weken geleden werd Iran officieel lid van de VN-commissie voor de rechten van de vrouw, een groep opgericht na de Tweede Wereldoorlog met als bedoeling het creëren van een betere wereld. Men kan ons toch niet wijsmaken dat de VN-stemmers niet wisten dat Iran niet echt een fan is van vrouwenrechten?

Terwijl de ambtenaren in Teheran dus debatteren over de vraag of een vrouw, wier leven zal worden beëindigd door steniging terwijl ze tot aan haar middel in de grond zit, het recht heeft om te smeken om grotere stenen zodat ze minder zou lijden, wordt Iran belast met de wereldwijde bescherming van vrouwenrechten.

En zal onze rechtvaardige wereld – de westelijke staten die de vergaderingen van de vrouwenrechtencommissie sponsoren – daar iets aan doen? Zullen deze landen een veto stellen tegen het lidmaatschap van Iran? En zullen de VS, onder leiding van de meest pro-mensenrechtenpresident in de geschiedenis, een campagne starten tegen dit onrecht en onmiddellijk stoppen met de financiering van de commissie? We kunnen er van uitgaan dat het antwoord ‘nee’ is.

Immers: wie heeft, met nog zo veel werk voor de boeg in verband met de Iraanse vloot naar Israël, nog tijd voor de zoveelste overspelige vrouw die wordt gestenigd? Of zoals de Perzen het zeggen: een vrouw hier, een vrouw daar… who cares? Zolang de openbare orde maar wordt gehandhaafd. Anders zouden we gewoon een stelletje barbaren zijn, toch?

Vertaald door Sam van Rooy
Originele tekst door Yoaz Hendel