Debat Kazerne Dossin op ‘de Afspraak’
(compilatiefilmpje: de volledige uitzending kan u herbekijken via vrt.be)
Deze week kregen we enkele telefoontjes van lezers die meer uitleg vroegen bij de cartoon die Federaal Parlementslid Michael Freilich (N-VA) gisteren (18 december) toonde tijdens de uitzending van De Afspraak op Canvas. (lees verder onder de foto-
Freilich gaf er tekst en uitleg bij de recente gebeurtenissen rond kazerne Dossin en uiteraard kwam ook de annulatie van het Pax Christi-event in Kazerne Dossin ter sprake. Daar zou Brigitte Herremans gehuldigd worden voor haar decennialang anti-Israël activisme. Aan de gesprekstafel onder meer Anya Topolski, die in het verleden opkwam voor Groen.
De cartoon die Freilich onder haar neus duwde, en die door de productie slechts vanop afstand in beeld werd gebracht, verscheen eerder op de Facebookpagina van Topolski. Het is een schoolvoorbeeld van de nazificatie van Israël. Een denkbeeld waarmee Pax Christi al jarenlang de geesten probeert te vergiftigen. Het begrip “nazificatie” bestaat er in om de Israëlische (lees joodse) behandeling van Palestijnen op (s)linkse manier te vergelijken met de jodenvervolging tijdens WOII.
De Arabische tekst bij beide afbeeldingen luidt “vroeger en nu”. Duidelijker kan de geperverteerde verdraaiing niet geïllustreerd worden dan mevrouw Topolski het op haar Facebook liet zien.
Advertentie
De geschiedenis kan cynisch zijn
De Poolse ouders van Topolski kregen in de jaren zestig en zeventig te maken met het Poolse anti-zionisme en verlieten het land na steeds meer dreigende beschuldigingen dat ze tot een vijfde colonne behoorden. Het is bijzonder cynisch dat het antisemitisme van Polen in die periode door zowel overheid als activisten werd ontkend met de argumentatie dat het om anti-zionisme ging. Het heeft immers niet minder dan dertig jaar geduurd eer de Poolse overheid officieel erkende dat het toenmalige anti-zionisme antisemitisme pur sang was.
Topolski herhaalt als hetzelfde discours dat destijds gebruikt werd door diegenen die haar ouders op de vlucht joegen. Ook daar begon elke toespraak – net zoals nu in België – met de openingszin dat kritiek op Israël geen antisemitisme is. Alsof ooit iemand dat zou beweren. Maar het verspreiden van eenzijdige informatie, regelrechte leugens, jihadistische propaganda met de bedoeling om haat tegen de Joodse staat te genereren heeft niets met legitieme kritiek op een land te maken.
Niet voor het eerst
Het is niet voor het eerst dat Israëlhaters en/of antisemieten de sereniteit van Kazerne Dossin proberen aan te tasten. Dat was onder meer het geval toen Karim Hassoun een krans ging neerleggen voor een terroristische moordenaar aan het Joodse gedenkmonument aan de binnenplaats van Kazerne Dossin.
Vreemde deontologie van VRT
Advertentie
Medelijden met onze voormalige hoofdredacteur die zelf voor een politiek bestaan koos zou misplaatst zijn. Toch viel het ons op dat hij bij zijn eerste passage in “De Afspraak” als politicus zorgvuldig geflankeerd werd door een trio linkse gesprekspartners.
Dat is dan nog zonder de presentatrice meegerekend, zelf ook geen onbeschreven blad in de Midden-Oostenkwestie aangezien ze er ooit in slaagde om in een documentaire een Palestijnse terroriste te portretteren als was het moeder Theresa zelf. Zoals we hem kennen voelde Freilich zich ondanks het linkse onderonsje als een vis in het water. Wel viel het op dat de spreektijd ongelimiteerd leek voor de journalisten aan de tafel waar die eerder beperkt bleef voor Freilich die vaak onderbroken werd. Een gemiste kans voor een openbare omroep die pretendeert objectief te berichten. Niet verwonderlijk dat Freilich zijn lach nauwelijks kon inhouden toen Björn Soenens opmerkte dat daar waar de pers in de VS duidelijk gepolariseerd is “we op de VRT gelukkig goede journalisten hebben”.