Israëlische arabier snoeihard voor apartheid-uitspraak Amnesty International

Een foto uit het apartheidsregime destijds in Zuid-Afrika, waar zwarten als raciaal inferieur werden aanzien

Yoseph Haddad is een Israëlische rechtenactivist. Hij is directeur van een organisatie die streeft naar een beter begrip en samenwerking tussen Joden en Arabieren in Israël. In onderstaand opiniestuk haalt hij fel uit naar Amnesty International die Israël ervan beschuldigde een Apartheidsstaat te zijn. (Ondertussen hebben de V.S. en Duitsland het Amnesty rapport reeds verworpen en zullen ongetwijfeld nog landen volgen).

De Palestijnen leven onder de controle van de Palestijnse Autoriteit op de Westelijke Jordaanoever of onder de controle van de terreurgroep Hamas in Gaza. Maar hoe zit het met de Israëlische Arabieren?

Ik groeide op in Nazareth en merkt als Israëlische Arabier dat het recente rapport van Amnesty International probeert om mijn identiteit onderuit te halen. Het 211 pagina’s tellende document verwijst voortdurend naar “apartheid” ten aanzien van de “Palestijnse burgers van Israël”. Daarbij wordt geen onderscheid gemaakt tussen Israëlische Arabieren en Palestijnen. De Palestijnen leven onder de controle van de Palestijnse Autoriteit op de Westelijke Jordaanoever of onder de controle van de terreurgroep Hamas in Gaza.

Hoe zit het met Israëlische Arabieren zoals ik? Wij leven onder de democratisch verkozen regering van Israël met gelijke rechten als elke Joodse burger. Hoe vaak Amnesty International ook probeert mijn identiteit uit te wissen om hun politieke agenda er door te rammen betekent dat niet dat het document waarheidsgetrouw is.

Ik ben geboren als Israëliër, en ik zal een Israëliër blijven. Ik beschik over precies dezelfde rechten als elke burger van Israël. Ik was soldaat bij de Israëlische defensiemacht om het noorden van Israël, waar het grootste deel van de Israëlisch-Arabische gemeenschap woont, te beschermen tegen terroristische raketaanvallen van Hezbollah.

Advertentie

Sterker nog ik voerde al commandant het bevel over tientallen Joodse soldaten. Wat voor een “apartheidsregime” zou Arabieren bevelen laten geven aan Joden? Inderdaad een verzonnen soort apartheid. Uit een recent rapport van de NGO Israel Democracy Institute blijkt dat de meerderheid van de Israëlische Arabieren zich helemaal niet identificeert als Palestijn maar wel als Arabier of Israëlisch-Arabier. Slechts 7% van de ondervraagden identificeert zich zelfs als Palestijn. Uit een daaropvolgende opiniepeiling bleek dat 81% van de Israëlische Arabieren liever in Israël woont dan in de VS of in enig ander westers land. Ik denk dat het leven niet zo slecht is onder “Israëlische overheersing”, in tegenstelling tot de leugens die Amnesty verspreidt over ons leven in de enige democratie in het Midden-Oosten.

Amnesty’s rapport bevat tal van onwaarheden en selecteert incidenten die in haar verhaal passen om Israël te delegitimeren. Zo vermeldt Amnesty herhaaldelijk de fysieke segregatie tussen Arabieren en Joden. Hun “onderzoekers” zouden eens een Israëlisch ziekenhuis moeten bezoeken waar een Arabische moslimvrouw de beste zorg kan krijgen van een Joodse arts, of een ultra-orthodox Joods kind kan worden behandeld door een Arabische arts.

In onze Arabisch-Israëlische gemeenschap wil de meerderheid van de burgers in vrede leven met de Joden. Velen willen zonder reserves deel uitmaken van de Israëlische samenleving zijn en zijn dat ook al. In plaats van deze samenhorigheid en een visie op een betere toekomst te bevorderen voor alle Israëli’s na te streven, delegitimeren organisaties als Amnesty International de enige democratische staat in het Midden-Oosten. Dat doen ze dit keer door te proberen Israël als een “apartheidsstaat” te bestempelen.

Apartheid wordt gedefinieerd als een systeem van discriminatie of onderdrukking op grond van ras. Laten we dat eens van nabij bekijken: in de basiswetten van Israël staat expliciet dat burgers bescherming genieten tegen elke vorm van discriminatie en dat zij de status van de staat Israël als Joodse en democratische staat in stand houden. Niet Joods, niet democratisch, maar Joods en democratisch. Dat betekent dat dit land, sinds zijn oprichting, de rechten van religieuze en etnische minderheden specifiek bij wet heeft beschermd.

Betekent dit ook dat er geen racisme is in Israël? Natuurlijk niet, zoals in elk ander land – Israël heeft zijn problemen die moeten worden opgelost. In die zin verschilt Israël niet van andere westerse democratieën, zoals de VS, Frankrijk en het VK, die alle elke dag proberen het beter te doen en de verschillen op grond van ras, economie en onderwijs weg te werken.

Wat de Palestijnen betreft, is de status-quo van de bezetting problematisch, maar toch is deze niet gebaseerd op rassendiscriminatie, maar eerder op een nationaal conflict. Een conflict waarvan Israël heeft bewezen dat het het graag zou beëindigen bij verschillende gelegenheden toen het genereuze oplossingen voor vrede aanbood, voordat de Palestijnen deze verwierpen. Als er in een Israël sprake zou zijn van een raciale kwestie ten aanzien van de Arabieren waarom hebben we dan vrede gesloten met Marokko, de VAE, Egypte, Jordanië en Bahrein? Waarom zijn er dan zoveel Arabieren die deel uitmaken van de Israëlische regering en beslissingen nemen die gevolgen hebben voor elke Israëliër? Waarom zijn er Arabische rechters die in de rechtbank beslissen over het lot van Israëlische burgers?

Ik was zelf in Zuid-Afrika en ik zag er met eigen ogen hoe walgelijk en hartverscheurend misdadig Apartheid is. Dit is een van de redenen waarom ik niet kan toekijken en toestaan dat deze leugens door organisaties als Amnesty International worden verspreid voor hun eigen politiek gewin. De beschuldiging van “apartheid” is een ernstige beschuldiging en mag nooit worden gebruikt als een politiek middel om een land te demoniseren dat je niet aanstaat.

Advertentie

Amnesty International, laat uw totale gebrek aan respect voor de geschiedenis en de slachtoffers van het feitelijke Apartheidsregime in Zuid-Afrika varen. Ik stel voor dat we in plaats daarvan samenwerken met Arabieren en Joden om deze conflicten op een vreedzame manier op te lossen. Dat is beter dan de ideologieën en leugens te verkondigen. Die leugens worden herhaald door extremisten die niet geloven dat Israël, de enige Joods-democratische staat in de wereld, überhaupt het recht heeft om te bestaan.

Dit artikel verscheen eerder in de Jerusalem Post