Onafhankelijkheidsdag in Israël
Commentaar: Rony Boonen
Enkele jaren geleden bezocht ik het Forum Romanum en werd er onder de boog van Titus getroffen door een enorm bas-reliëf dat de verovering van Jeruzalem voorstelde. Het tafereel sloeg op het jaar 70 toen niet alleen Jeruzalem werd vernietigd, maar ook de tempel. Centraal in het bas-reliëf staat de menora, als symbool voor Israël. De boog van Titus werd opgericht in het jaar 81. Het 62 jarig bestaan van de staat Israël, heeft niets te maken met het land Israël. Israel is historisch uniek.
Het land Israël is zowat de bakermat van onze geschiedenis en men vergeet vaak dat het Joodse volk er altijd al is geweest; mét zijn eigen godsdienst, mét zijn eigen nationale identiteit en mét zijn eigen cultuur. Het Joods nationale gevoel is door de eeuwen heen de uitdrukking geweest van de Joodse verbondenheid met het land Israël.
Flavius Josephus
Volgens Flavius Josephus, of Josef ben Matitjahoe, een Joodse geschiedschrijver, woonden er zeven miljoen Joden in Israël in het jaar 70 en volgens Dio Cassius, Romeinse geschiedschrijver en senator uit de 2de en 3de eeuw, minstens drie miljoen in 135 na Chr. Over een periode van 3700 jaar woonden er onafgebroken Joden in het historische land. Na de vernietiging van de tweede Tempel werden er veel Joden vermoord door de Romeinen en verbannen uit het land, maar er bleven groepen Joden wonen in Gallilea en andere delen van het land. We kunnen dit zien aan opgravingen in Kapernaüm. De resten van een synagoge uit de vierde eeuw na Chr. waren gebouwd op de fundamenten van de synagoge uit het begin van de jaartelling.
Bij de verwoesting van Jeruzalem slaagden enkele Joden er in te vluchten naar de rots Massada bij de Dode zee en hielden daar drie jaar stand tegen de Romeinse legioenen. Omdat ze niet als slaven wilden leven, pleegde de bevolking van Massada zelfmoord.
Advertentie
Negentien eeuwen zwierven de Joden rond als een speelbal van de toenmalige vorsten. De Inquisitie vervolgde hen. Spanje en Portugal verdreef hen. Toen Colombus in 1492 vetrok schreef hij in zijn logboek dat er schepen “vol lagen met Joden” die uit het land werden gezet.
Thora
Enkele jaren geleden kreeg ik persoonlijk de kans lessen theologie te volgen bij een zeer merkwaardige man: Prof.Dr.Ds.Klaas D. Goverts, een Nederlandse oud-testamenticus die in het leerhuis in Rotterdam zijn onderricht gaf (en ik veronderstel nog geeft) uit de Hebreeuwse Bijbel. De man leerde me Martin Buber en Franz Rozenzweig kennen, maar ook de Franse bijbelvertaler André Chouraqui. Hij leerde mij – en uiteraard ook vele anderen – de teksten uit de heilige schrift én de Thora lezen “met Joodse ogen”. Naast de vele theologen kwamen we ook in contact met de grote Joodse denkers zoals Maimonides, beroemde rabbi’s, Chassidische vertellingen en getuigen van de Shoah. Ik leerde er Elie Wiesel kennen en het boek Nacht dat me naar de keel greep en me op pad zette naar de sporen van de Shoah.
Professor Klaas Goverts leerde ons ook de liefde voor de Thora kennen en hoe die liefde door het Joodse volk wordt uitgedrukt en geconcretiseerd in de mitswot. Hij leerde hoe G’D zich openbaart in de Thora, toont wie Hij is en wat Hij wil zijn voor zijn mensen. Een Thora aan Mozes gegeven waarin Hij de mens leert wat die voor Hem kan en moet zijn, wat Hij van de mens wil verwachten. Een Thora die een G’D openbaart die “er is voor zijn mensen”. Daar in het oude Palestina, ontstond de Mishnah, de neergeschreven mondelinge Thora die vanaf Mozes van geslacht tot geslacht werd doorgegeven. Ook aan de Jeruzalem Talmoed is vanaf de tweede tot vijfde eeuw gewerkt in het toenmalig Palestina.
Die Thora leer je dan ook kennen als het bindmiddel tussen al de Joden, waar ze ook waren in de diaspora. Iemand zei me: “De Thora is de blauwdruk van Israël, hij laat de toekomst en de bestemming van Israël zien. De Thora wordt in de synagoge dan ook op handen gedragen”. Wij werden ingewijd in de Joodse feestdagen en de diepere betekenissen van de Joodse tradities.
En dan merk je hoe alle vooroordelen, die jarenlang werden verspreid, door de hatelijke lastercampagnes van o.a. Jozef Goebbels en vele anderen, een kwaadaardige leugen zijn. Campagnes die de geesten vergiftigden en vandaag helaas nog altijd hun sporen nalaten. Ook bij de hedendaagse hetzes omtrent de staat en het volk Israël.
Al die plaatsen in de eeuwenoude TeNaCH of de Hebreeuwse Bijbel vind je vandaag in Israël terug. Jeruzalem het hart van Israël, is een historische stad. Koning David maakte haar tot een hoofdstad. Salomon liet er de tempel bouwen. Ze was en is het centrum van de godsdienstbeleving. Ondanks de herhaalde verwoestingen bleef de westelijke muur van het tempelplein overeind. Vandaag is deze westelijke muur de Klaagmuur, het centrum van de Joodse godsdienstbeleving. Ik heb het voor de gelegenheid opgezocht: Jeruzalem komt in de Bijbel 1006 keer voor. Het woord Israël en zijn afleidingen 2852 maal!
Advertentie
Door al die eeuwen heen zien we ook de menora steeds als het symbool van Israël. Nog voor er sprake was van de eerste christelijke kerken waren de mensen vertrouwd met de synagoge.
Vandaag komt ook op toeristisch vlak het huidige Israël meer en meer in de belangstelling en kunnen al de plaatsen die in de Bijbel zijn beschreven, bezocht worden. Een bewijs dat het land Israël veel, en veel ouder is dan de huidige 62 jaar. Geschiedkundig kan je stellen dat Israël er altijd al is geweest van bij het begin van onze beschaving. Israël is historisch uniek. Israël is het enige land ter wereld dat nog bevolkt wordt door hetzelfde volk, met dezelfde taal en dezelfde religie, als duizenden jaren geleden. Israël Hatikva.
Rony Boonen