Nederland stemt : Wilders verdeelt Joodse gemeenschap

Geert Wilders

“Hoe kan je als Jood stemmen op een partij die een hele bevolkingsgroep stigmatiseert?”, klinkt het protest van Nederlandse Joden op de PVV, de Partij Voor de Vrijheid van Geert Wilders. Openlijk flirten met Wilde Geert ligt dan ook erg gevoelig binnen de Joodse gemeenschap in Nederland. Dat ondervond Gidi Markuszower aan den lijve. De ophef rond zijn PVV-kandidatuur voor de parlementsverkiezingen laaide zodanig op dat hij eind april besloot om uit de partij te stappen. Een beslissing die andere Joden dan weer betreuren. Wilders wordt door hen geroemd voor zijn pro-Israëlische standpunten. “De PVV schat als enige partij het gevaar van de islamisering correct in”, argumenteert de Joodse PVV-aanhang er bovenop. Vanwaar de verdeeldheid tegenover Wilders binnen de Joodse gemeenschap bij onze noorderburen? Jochen Vandenbergh zocht het uit voor Joods Actueel

“Als hij maar niet het gezicht van Joods Nederland wordt”, uitte Rosalie Van Gelder, voormalig bestuurslid van de jongerenafdeling van het CIDI (Centrum voor Informatie en Documentatie Israël) haar bezorgdheid toen bekend raakte dat Gidi Markuszower de vijfde plek kreeg toegewezen op de PVV-lijst voor de Tweede Kamerverkiezingen van 9 juni. Met deze plaats op de lijst stevende Markuszower af op een zitje in het Nederlandse parlement. Reacties vanuit de Joodse gemeenschap gooiden echter roet in het eten. Leuren met Geert Wilders was al langer een heet hangijzer binnen de gemeenschap, maar met de kandidaatstelling van Markuszower werd de discussie grimmiger. Gevolg: Markuszower liet zich schrappen van de partijlijst. “Ik heb ervaren wat het betekent om continu onder een negatief vergrootglas te liggen”, reageert de Joodse ondernemer op zijn politieke terugtrekking. “Veel Joden in Nederland hebben hun angst voor antisemitisme en de afkeer voor Wilders geprojecteerd op mijn persoon. Ik wenste zo de volgende vier jaar niet door het leven te gaan”.

Geen onbesproken figuur
Wilders zag in Markuszower een stemmenkanon als prominent figuur in de Joodse wereld. Hij organiseerde grote pro-Israëlische demonstraties in Amsterdam en is lid van Likud Nederland (De partij van Netanyahu, nvdr.). Bovendien had Markuszower politieke ervaring als medewerker in de Tweede Kamer. Momenteel staat hij aan het hoofd van de Nederlandse vestiging van VATit, een Luxemburgse groep van BTW-specialisten. Tegelijkertijd is Markuszower binnen de Joodse gemeenschap omstreden. Twee jaar geleden nog werd hij aangehouden voor verboden wapendracht. Tijdens een viering van het zestigjarige bestaan van Israël droeg Markuszower als bewaker een vuurwapen maar werd hij opgepakt door de politie toen bleek dat hij hiervoor geen vergunning op zak had.

Ook als islamcriticus wordt hij niet altijd geapprecieerd en al evenmin als lid van de Kerkeraad van de Nederlands-Israëlitische Hoofdsynagoge (NIHS). Markuszower diende onlangs nog een motie in die opriep tot een religieuze ban voor wie achter het rapport van Goldstone, een Zuid-Afrikaanse, Joodse rechter, staat. Dat rapport beschuldigt Israël van oorlogsmisdaden tijdens het offensief op Gaza. Joden die het daar publiek mee eens zijn, moeten volgens Markuszower levenslang worden verbannen uit de gemeenschap. Joodse tegenstanders in het Midden-Oostendebat noemt Markuszower dan ook “verachtelijke Joodjes”. Over de Chassidische Joden die tegen de staat Israël zijn, zegt hij het volgende: “Ook wij Joden hebben onze krankzinnigen”. Het mag duidelijk zijn dat Markuszower de controverse niet schuwt en vaak voor opschudding zorgt. Niet verwonderlijk dus dat met zijn politieke kandidaatstelling de waakvlam onder het Wildersdebat opflakkerde binnen de Joodse gemeenschap.

Advertentie

Rituele slachtingen
“De tegenstellingen over Wilders lopen zelfs dwars door familiebanden heen”, vertelt journalist Hans Knoop. “Mijn vader is 94 en niet meer goed te been. Hij heeft mijn broer de opdracht gegeven om op Wilders te stemmen, terwijl ik en mijn broer dat zeker niet doen”. Knoop meent dat Joden die op Wilders stemmen dat doen op grond van één enkel standpunt, zijn steun aan Israël. “Oprechte steun, niet uit electoraal gewin of uit anti-islam gevoel”, vervolgt Knoop. “Wilders toont al langer sympathie voor de Joodse staat dan dat hij tekeer gaat tegen de moslims. Als jongeman heeft Wilders overigens nog op een kibboets gewerkt, terwijl dat islam-bashing van hem vrij recent is. Toch staren de aanhangers zich blind op het Israël standpunt. Als enige partij wil Wilders namelijk ook het ritueel slachten verbieden. Daar wil hij natuurlijk de moslims mee treffen, maar Joden zijn hier mee het slachtoffer van. Koosjer slachten is ook een ritueel. Daarnaast treft het scholenprogramma van de PVV ook de Joden. Wilders wil namelijk geen bijzondere godsdienstscholen toelaten om de islam buiten te houden in het onderwijs. Maar de Joodse scholen moeten dan ook verdwijnen. Hij kan binnen de godsdienstvrijheid niet per religie zaken gaan toelaten of verbieden. Wilders’ discours tegen de islam is compleet ontspoord. Ik zie hem daarom niet als racist, maar wel zet hij bevolkingsgroepen tegen elkaar op. Dat is gevaarlijk”.

De brave hond bijt
Volgens Markuszower geeft Wilders enkel kritiek op de islamitische ideologie omdat dat gedachtegoed botst met de Westerse waarden en normen. De PVV’er meent dat Joden zich bewust moeten worden van “de islamitische kruistocht tegen onze vrijheden en levenswijze”. “Mijn overgrootvader dacht voor WO II ook dat het zo’n vaart wel niet zou lopen”, aldus Markuszower. “We weten hoe dat eindigde. Als iemand als Wilders toen had opgestaan had ik nu meer familie gehad. Ook nu is er een reëel gevaar en zullen de Joden opnieuw de klappen krijgen. Dat is altijd al zo geweest. Joden die nu niet voorbereid zijn op het komende gevaar zijn historisch naïef en inconsequent. Alleen al het feit dat Wilders gevaar loopt omwille van wat hij zegt, is het bewijs van de dreiging”.

Journalist Knoop vindt echter dat Wilders schaamteloos inspeelt op primitieve buikgevoelens en noemt zijn verbale parcours een self-fulfilling prophecy. “Doorheen de historie zijn Joden altijd de zondebok geweest”, aldus Knoop. “Daarop inspelen is makkelijk en ligt erg gevoelig. Bovendien is de islamisering helemaal geen dreiging. De ene na de andere moskee in Nederland sluit namelijk de deuren door de enorme leegloop. Amper vier procent van de Europeanen bidt tot Allah. Maar als Wilders maar lang genoeg roept en beledigt, zal uiteindelijk wel één moslim het kookpunt bereiken. Wilders lokt het eigenlijk zelf uit. Elke brave hond kan je vals maken. Mishandel hem lang genoeg en uiteindelijk zal hij bijten”.

Trotse Belgische Joden
Markuszower reageert door te stellen dat veel Nederlandse Joden de bangeriken zijn. “Ze zijn bang voor het gezag”, aldus het Likudlid. “Ze lopen altijd netjes in de pas, terwijl de PVV tegen de stroom in durft te roeien. Dat jaagt hen schrik aan. Nederlandse Joden zijn heel anders dan Belgische Joden. Belgische Joden zijn trots op hun identiteit, terwijl Nederlandse Joden zich nauwelijks durven profileren. In dat opzicht ben ik in Nederland wellicht vrij uniek”. De oorzaak voor de landelijke verschillen zoekt Markuszower in de geschiedenis.

Belgische Joden komen uit Oost-Europa en waren het gewend om onderdrukt te worden. Ze belandden als vluchtelingen in België en dat zorgde voor een samenhorigheidsgevoel, wat hen sterkte in hun identiteit.

De Nederlandse Joden daarentegen zijn echte Hoogduitse Joden en raakten snel geïntegreerd in de Nederlandse samenleving wat hen machtstrouw maakte. Volgens Markuszower verklaart dat ook waarom er vanuit Nederland veel meer Joden met medewerking van de Nederlandse Joodsche Raad werden gedeporteerd tijdens WO II. “Vanuit hun hang naar gezag luisterden de Nederlandse Joden braafjes naar de Duitsers. Nu zien we hetzelfde. Ze doen precies wat de traditionele partijen zeggen om in een goed daglicht te staan”. Knoop nuanceert dat beeld enigszins. “België kende een Wehrmacht-bezetting, terwijl in Nederland de SS met de scepter zwaaide. Dat was van een andere orde. Maar het klopt dat de Belgische Joden het gewend waren om onderdrukt te worden. Zij kenden ook voor de oorlog een hard bestaan en hun weerbaarheid was bijgevolg veel groter. In Nederland daarentegen was al 150 jaar geen oorlog meer geweest. Het was een gezapig, gezagsgetrouw land. Ook voor de Joden. Zij wisten dus niet wat het was om vervolgd te worden en waren niet voorbereid op de Duitse gruwel. Maar volgens mij heeft deze historische context geen invloed op het huidige stemgedrag van Joden in Nederland”.

Eén man bepaalt alles
Uit voorzichtige peiling blijkt alvast dat de Joodse gemeenschap niet anders staat tegenover Wilders dan het landelijke gemiddelde in Nederland. Wilders mag rekenen op een dikke tien procent van de stemmen. “Wat mij vooral verbaast, is de interesse die er heerst over hoe de Joodse gemeenschap in Nederland tegenover Wilders staat”, ketst Ronny Naftaniel, directeur van het CIDI  de vraag terug. “De Joodse gemeenschap is namelijk zo divers als Nederland zelf. Sommige Joden staan achter Wilders, andere verfoeien hem. Wel heb ik de indruk dat veel Joden zich storen aan de organisatie van zijn partij. Dat lijkt ons allerminst democratisch. Binnen de partij worden geen verkiezingen gehouden. Eén man lijkt er alles voor iedereen te bepalen”.