Vlaamse gemeenschap maakt geld vrij voor renovatie Oostendse synagoge

Minister van Onroerend Erfgoed Geert Bourgeois heeft een bijzonder verjaardagscadeau voor de synagoge aan het Filip van Maastrichtplein in Oostende in petto. Het eerbiedwaardige Joodse gebedshuis wordt in augustus exact honderd jaar en krijgt nu een een premie van 187.742 euro om de synagoge te restaureren.

De bekendmaking is een hele opluchting voor de Joodse gemeenschap in Oostende die al tien jaar geleden een dossier indiende om deze subsidie toegekend te krijgen. De synagoge, naar een ontwerp van architect Joseph de Lange, prijkt sinds 2002 op de lijst van beschermde monumenten. De synagoge werd in 1911 gebouwd in een ingetogen neoromaanse stijl met een mooi gedecoreerde voorgevel.
Joods Actueel sprak een maand geleden nog met de Oostendse chirurg, Dr Walter Legley, bij hem thuis op het secretariaat van de Joodse gemeenschap.

Zijn echtgenote mevrouw Wulfowicz is voorzitster van de Joodse gemeenschap van de Stad aan Zee. Legley was de wanhoop nabij en vertelde hoe zijn echtgenote bezoekers enkel nog met kaarslicht kon rondleiden in het gebouw en hoe de toestand waarin de synagoge verkeerde steeds problematischer werd. Geen water, geen licht, want de problemen met de elektriciteitsvoorzieningen waren onoplosbaar geworden. En ook de prachtige mozaïekvloeren waren aan het verzakken. Maar nu ziet Legley en met hem de ganse Joodse gemeenschap met bijzonder genoegen dat hun volgehouden inspanningen beloond worden.

Waarom het zolang duurde
Op onze vraag hoe dit dossier zoveel tijd in beslag kon nemen, zei de Oostendse chirurg en ziekenhuisdirecteur: “Toen de synagoge als beschermd monument erkend werd, moest het restauratiedossier aan andere criteria voldoen en in de praktijk kwam het erop neer dat we ons huiswerk voor de tweede keer moesten overdoen”.

Advertentie

Ook Roland Vandecasteele, de architect die de werkzaamheden coördineert en opvolgt, bevestigt: “Je moet weten dat je eerst een jaar op een lijst terecht komt van monumenten, die misschien in aanmerking komen voor de uiteindelijke status van beschermd monument. Dus dat was al sowieso een jaar extra wachten geblazen en daarna mochten we rekenen op een extra jaar om het nieuwe dossier volledig rond te krijgen”.

De toegekende premie is voor de restauratie van het interieur en de technische voorzieningen in het gebouw (verwarming en elektriciteit). De vloeren zijn gedenivelleerd, het zijn bijzondere vloeren die door een specialistenteam op een ambachtelijke wijze terug in hun oorspronkelijke staat moeten hersteld worden.

Ik heb me laten vertellen dat de Oostendse synagoge de enige in België is die over een mikve (ritueel bad) beschikt in hetzelfde gebouw. Rav Posen, een Londense rabbijn heeft aanwijzingen gegeven voor de restauratie van dit rituele bad, zodat het beantwoordt aan de religieuze voorschriften.
De architect hoopt dat de restauratiewerken aan het interieur volgend jaar klaar zijn. Het totale kostenplaatje zal zo’n 250.000 euro bedragen. De Vlaamse gemeenschap neemt daarvan 60% voor haar rekening, de rest wordt betaald door de stad en de provincie terwijl 10% van de kosten door de synagoge zelf wordt gedragen. Als de synagoge die fondsen niet heeft, kan de stad ook bijspringen.

In tweede instantie zullen ook het dak en de voorgevel moeten worden vernieuwd. Een dossier hiervoor wordt nu samengesteld maar ook hier kan het jaren duren vooraleer er groen licht komt. Het belangrijkste nood, het interieur, wordt nu dus wel aangepakt.

Tevreden Oostendenaren
Ook de Oostendse Erfgoedvereniging Dement vzw is opgetogen met de toegekende restauratiepremie. Zij zetten zich al jaar en dag in voor de herwaardering van de gebouwen aan het Filip van Maastrichtplein en woordvoerder Kurt Verheggen liet Joods Actueel weten dat zij voor minister Bourgeois tijdens diens bezoek aan Oostende een parcours uitstippelden waarbij de synagoge stringent onder de aandacht kwam. “De restauratie van het gebedshuis vormt een serieuze opwaardering van het plein want het gebouw is één van de toeristische erfgoedtroeven voor Oostende. Hopelijk heeft ook het stadsbestuur begrepen dat Oostende meer te bieden heeft dan zon, zee en zand,” aldus de erfgoedactivist.