Martien Pennings Een authentieke vechter tegen de antisemitische bierkaai

Guido Joris in gesprek met Martien Pennings

Een trouwe lezeres van Joods Actueel wees me op een publicatie van Martien Pennings met de opmerkelijke titel ‘Israël bestáát’ met als subtitel ‘en is de meest legitieme natie ter wereld’. Nu we al een halve eeuw bedolven worden onder eenzijdige berichtgeving en activistische pogingen om het bestaansrecht van Israël onderuit te halen, lijkt onze samenleving grondig gehersenspoeld.

De veronderstelde illegitimiteit van Israël is er zelfs bij het grote publiek in die mate ingeramd dat de stellingname in de titel – dat geldt trouwens ook voor andere one-liners in het boek – voor velen op een samenzweringstheorie kan lijken van het genre de aarde is plat en 9/11 was een Joodse aanslag. Lezing van het boek toont echter dat Pennings niet alleen over bijzonder goede argumenten beschikt maar vanuit de feiten vertrekt en die voor zichzelf laat spreken.

Israël bestaat

 

Het Palestijns conflict wordt herleid tot één zin: de Arabieren willen de Joden vermoorden. Punt. Over het antisemitisme dat zich steeds duidelijker manifesteert als Israëlhaat kan Pennings — die zichzelf omschrijft als ‘historicus van mijn oude ambacht’ woest worden. “Joden zijn nooit in de geschiedenis een probleem geweest, zegt hij, “maar altijd een oplossing”. Voorts vormen de Joden “een intelligent volk dat moeilijke monetaire, medische en technische problemen voor de mensen oplost”. Waarvan akte. Ik tref Pennings op zondagmiddag op een terras in Den Haag. Fris-zonnig met een briesje en voorzien van koffie beginnen we ons gesprek.

De kwaadheid is alom in je boek aanwezig maar minder dan in je meer dan driehonderd artikelen. (google: Martien Pennings Een archief Artikelen tegen de antisemitische bierkaai) Waar komt die woede, die ik bij mezelf ook opmerk, bij jou vandaan? Een primaire reactie de vrije loop laten of wat schuilt erachter?

Advertentie

Ik moet me verontschuldigen zoals ik ook in het boek zelf uitgebreid doe, maar je wordt inderdaad zo kwaad over het totaal niet-weten, de onkunde en de verzinsels dat je woede niet te bedwingen valt. Maar op mijn sterfbed (lacht) zal ik nog steeds met grote tevredenheid terugkijken op mijn vertoornde uithalen. Het strategische punt dat ik maak is ook dat de links regressieve elites – want daar hebben we het over – je niet lezen tenzij je ze verschrikkelijk weet te provoceren om een reactie te krijgen. Een voorbeeld daarvan is een artikel van mij over over onder anderen Femke Halsema, de huidige burgemeester van Amsterdam, die haar er indertijd toe aanzette een klacht tegen me neer te leggen. Dat leverde me dertigduizend lezers op, maar haar aanklacht werd geseponeerd.

En jij kent ook de Vlaamse pappenheimers?

Een aantal zeker wel. Maar ik heb – omdat jij naar Den Haag kwam voor dit gesprek – ook in de online editie van Joods Actueel zitten grasduinen en las daar het artikel van Cedric Vloemans over Anya Topolski. In 2017 schreef ik een stuk waarin ik me ontzettend opwond over deze dame en wat ze allemaal uitbraakt. Ze stelde in een betoog in MO-magazine dat Israël een ‘Leviathan’ is, het gruwelijk zeeslang-monster uit de Hebreeuwse mythologie. “Wij hebben dat monster gecreëerd,” aldus deze psychotische Joodse onzinverkoopster en natuurlijk ontbreekt ook bij haar niet de bekende fabel dat Israël alleen maar is gesticht omdat Europa van die rot-Joden af wilde en de ‘Palestijnen’ nu maar met ze heeft opgezadeld.

We hebben beiden de neiging om uit te halen op een manier die niet door iedereen in dank wordt afgenomen. Ik vrees dat het bij u nog erger is want zelfs ik vraag me af of – als je daar wat omzichtiger mee zou omspringen –  je artikels maar ook je boek niet gemakkelijker mainstream zouden gaan? Je spreekt bijvoorbeeld steevast over Palmaffia. Was een andere omschrijving bijvoorbeeld in termen van een corrupt Palestijns regime of bedrieglijke propaganda niet wenselijker om je bereik te vergroten?

Maar dan luisteren ze niet omdat ik niet bekend ben, ze lezen je niet eens. Ik realiseer me dat mijn enige optie om mijn actieradius te vergroten een succès de scandale is zoals ik je daarnet vertelde over Halsema. Je moet hun aandacht trekken en je kan hun aandacht alleen maar trekken als je verschrikkelijk tekeer gaat. Ik heb dus een niet al te fraai stuk geschreven over Femke Halsema, Jolande Sap, Karin Dekker, Ineke van Gent en Claudia de Breij omdat ik gewoon woedend werd over het feit dat Westerse feministen reclame voor de boerka maken terwijl Oriana Fallaci beschrijft hoe in Kaboel ooit drie vrouwen in boerka werden geëxecuteerd. Ze beschrijft hoe een bestelbusje stopt op een parkeerplaats. Drie vrouwen in boerka stappen uit en een gebaarde man in een jurk schiet vervolgens die drie vrouwen casual door het hoofd. Om de boven opgesomde dames tot nadenken te prikkelen, schreef ik te hopen dat ze op dezelfde manier geëxecuteerd zouden worden. Dat werd uiteraard letterlijk genomen door de media en de conclusie was dat ik persoonlijk al die dames en hun extended families wilde vermoorden.

Je was er vroeg bij om de moefti Haj Amin al-Husseini neer te zetten als handlanger van Hitler. Daarin liep je op anderen, ook historici, jaren vooruit. Hoe werd daarop gereageerd?

Dat heeft een geschiedenis die ik liever niet wil oprakelen. Wie er het fijne van wil weten moet maar eens het volgende googelen: Martien Pennings Een Archief “Nazisme, Islam, Israël: de islam is een nazisme avant, pendant et après la lettre”. In elk geval heb ik sinds die kwestie speelde overschot van gelijk gekregen. De diepe wezensverwantschap tussen de islam en het nazisme is een stelling die ik ook in mijn boek over Israël nog eens onderbouw en vooral waar het de rol betreft van de moefti. Steeds duidelijker is geworden dat bij alles wat de moefti ondernam, hij gedreven werd door een obsessieve jodenhaat. Slechts enkele uren nadat de moefti een onderhoud had met Hitler werd over de industriële vernietiging van de Joden beslist en gingen de uitnodigingen uit voor de latere Wannsee conferentie. Zes maanden later begonnen de eerste proefvergassingen in Sachsenhausen en ik wijs er in mijn boek op dat zeer recent bekend werd dat al-Husseini Sachsenhausen bezocht heeft en dat de mobiele vergassingsinstallaties voor gebruik in Palestina klaarstonden om verscheept te worden voor het geval Rommel met zijn tanks naar Palestina had kunnen doorstoten. Maar lees mijn boek, daarin leg ik het omstandig uit.

Advertentie

Je fileert in het tweede deel van je boek nauwgezet het werk van Chris van der Heyden “Israël — een onherstelbare vergissing”. Vanwaar die keuze om uitgerekend de schrijfsels van Van der Heyden als apologetische uitvalsbasis te nemen?

Het is een boek uit 2008 waarin Israël dus wordt neergepoot als een vergissing. Ik zag het belang ervan in omdat het typisch is voor een bepaalde werkwijze van ‘anti-zionisten’: vol verzwijgingen en verdraaiingen. Het boekje is in zijn soort een toppertje en het is indertijd erg goed verkocht. Ik herinner me dat het indertijd bijvoorbeeld in stationsboekhandels naast de kassa lag. Ik heb teneinde die 159 pagina’s van dat rotboek al citerend te fileren zelf in mijn boek zo’n 90 pagina’s nodig gehad. In mijn boek vertel ik in feite het verhaal van Israël op twee manieren: een keer zoals ik vind dat het verteld moet worden en een tweede keer op de manier waarop het vooral niet verteld moet worden door dat boek compleet door de mangel te halen.

Foto 2 met cover boek

Israël bestaat is een interessant boek omdat het alle morele en juridische argumenten aanreikt om de legitimiteit van de Joodse staat met keiharde feitenmateriaal te betonneren. Pennings maakt brandhout van Israël als koloniserende of bezettende staat, laat geen splinter heel van de zogezegde ‘Apartheid’ en evenmin van vermeende verdrijving van Palestijnse Arabieren of bloedbaden die Joden zouden hebben aangericht. Hij plaatst alles in een brede context. Pennings verliest nooit zijn authenticiteit, hij blijft de onwrikbare dwarsligger die de totale ontsporing van het Israëlbashen poogt te stoppen. Hij toont bij voortduring aan hoe het huidige anti-zionisme gewoon synoniem is met de eeuwenoude jodenhaat in een nieuwe verpakking.

Op Bol.com geeft iemand die schrijft onder het pseudoniem LeoSar — (een anagram? Rasoel? Boodschapper!  —  een aardige samenvatting van dit boek: “Het boek bevat twee kernstellingen. De eerste luidt: Israël is de meest legitieme natie ter wereld. Omdat de Joden al duizenden jaren in Palestina woonden. Omdat de komst van de Joden eerder een daad was van dékolonisatie en ontwikkelingshulp dan van kolonisatie. Omdat de Joodse natie door een daad van zelfbevestiging en zelfhandhaving vanaf mei 1948 — meer is in het internationale recht niet nodig — in het kader van een wilsbeschikking van de daartoe gerechtigde Volkenbond werd gesticht. Omdat de Joden in Israël zich tot op de dag van vandaag zo humaan mogelijk handhaven tegen het grote gecombineerde kwaad van de islam en nazisme. De tweede kernstelling luidt: de ellende rond Israël is uitsluitend te wijten aan de Palestijnen die als regelrechte maffiosi vanaf 1920 de terreur tegen de Joden zijn begonnen en nu al honderd jaar compromisloos volhouden. Eerst onder de moefti en vervolgens onder diens geestelijke erfgenamen Arafat, Abbas en Hamas.”

Praktische informatie. Bij het al boven al genoemde bij bol.com kan je u het boek bestellen met de titel: “Israël bestáát — en is de meest legitieme natie ter wereld”. Auteur Martien Pennings. Nederlandstalige Paperback, op 1 juli 2021 verschenen bij uitgeverij Contour/Aspekt. Prijs 19,95 euro