Amnesty International Apartheidsrapport – een vijfkoppige draak

Apartheid? Het Israëlisch hooggerechtshof met in het midden rechter Khaled Kabub, een Israëlische moslim

“Het Amnesty’s rapport Israel’s Apartheid Against the Palestinians waarin de mensenrechtenorganisatie 280 pagina’s lang de Joodse staat onomwonden neerzet als een ‘wreed’ apartheidsregime, staat bol van de leugens en dient als ideologische aanval op de Joodse staat,” dat stelt NGO Monitor in een nieuw onderzoek.

GUIDO JORIS

“Het was een tijdrovend proces, aangezien Amnesty een enorm document met 1.559 voetnoten heeft opgesteld.” NGO monitor is een internationale organisatie die het reilen en zeilen van ngo’s die subversieve activiteiten in het Beloofde Land ontwikkelen, monitort. De informatie in dit artikel werd gedestilleerd uit het omvangrijke rapport van NGO Monitor. Het volledige rapport kan u lezen op de website van ngo-monitor

Amnesty wijst op de lengte van haar eigen rapport en het feit dat het vier jaar heeft geduurd als bewijs van de waarheidsgetrouwheid ervan, alsof dat op zich al betekent dat er een grondige en rigoureuze analyse is uitgevoerd. Onderzoekers keken in samenwerking met NGO- Monitor elke regel in het Amnesty rapport na (en ook een soortgelijk rapport van Human Right Watch). Daarbij controleerden ze elke bron en elke eindnoot. De conclusie is niet mals en er werden vijf categorieën fouten gedocumenteerd. De verregaande subjectiviteit in de benadering van het rapport ten aanzien van elk behandeld item is onmiskenbaar, maar uiteindelijk is het de combinatie van de talloze ernstige gebreken die aantoont dat het rapport leugenachtig is en de auteurs ervan incompetent.

NGO Monitor ging in haar onderzoek grondig te werk. Niet alleen de tekst van het rapport maar ook alle verwijzingen naar citaten en de 1599 voetnoten werden nagekeken. Conclusie: Amnesty International stapt in een patroon van leugens om Israël te demoniseren. Wij brengen hier een overzicht van de vijfvoudige strategie die de Amnesty auteurs hanteren ten aanzien van de Joodse staat verduidelijk.

  1. FOUTE INFORMATIE
Advertentie

Fouten zijn het gemakkelijkst om zonder enige subjectiviteit als vals te kunnen worden bestempeld. Fouten hebben betrekking op onjuiste feiten en cijfers, verkeerde citaten en verklaringen en verkeerde conclusies. Amnesty begaat deze fouten op meerdere manieren. Soms gaat het om eenvoudige vergissingen maar ook om het overnemen van foutieve informatie uit rapporten van derden waarbij Amnesty niet de moeite heeft gedaan om die te verifiëren. Daarnaast neemt Amnesty informatie over uit verouderde bronnen en zet ze die neer in een vermeende actuele context. Maar het kan dus nog erger want in veel gevallen werden fouten opzettelijk gefabriceerd of werd de informatie gemanipuleerd.

  1. VERKEERDE VOORSTELLINGEN

Van een onjuiste voorstelling van zaken is sprake wanneer Amnesty feiten of gebeurtenissen manipuleert om in haar verzonnen apartheidsverhaal in te passen. Voorbeelden daarvan zijn het trekken van verkeerde conclusies uit bepaalde gegevens, het opzettelijk manipuleren of verwijderen van bepaalde kritische informatie die het punt dat Amnesty maakt wezenlijk zou veranderen of tenietdoen. Ingekorte en onvolledige citaten, het gebruiken van geïsoleerde incidenten om brede conclusies te trekken en/of informatie die uit de context wordt gehaald. Deze onjuiste voorstelling van zaken is vergelijkbaar met de fouten waarnaar we hierboven verwezen en een groot aantal van deze flaters is zeker opzettelijk gegenereerd d.w.z. dat het om regelrechte leugens gaat.

  1. VERZWIJGINGEN

Hoewel fouten en verkeerde voorstellingen de belangrijkste gebreken van het rapport lijken te zijn, zijn het de weglatingen die het rapport uiteindelijk de status van nutteloze propaganda verlenen. Amnesty laat opzettelijk en zorgvuldig een ongelooflijk aantal belangrijke aspecten van het Israëlisch-Palestijnse conflict weg. Informatie die de beschuldiging van apartheid tegenspreekt, wordt niet in het rapport opgenomen.

Een ander voorbeeld van omissie is de volledig eenzijdige geschiedenis van het conflict, waarin elke vorm van geweld van Arabieren tegen Israël wordt weggelaten. Nog een ander onderdeel in deze categorie is de verwerping van de legitieme veiligheidsbehoeften van Israël. Amnesty bestempelt Israëls veiligheidsbehoeften en acties als ‘schijnvertoningen, verzonnen excuses en een dekmantel om zijn wrede apartheidsbeleid uit te voeren’.

(Amnesty International’s Cruel Assault on Israel: Systematic Lies, Errors, Omissions & Double Standards in Amnesty’s Apartheid Report 7)

  1. DUBBELE MAATSTAVEN

Amnesty houdt Israël consequent aan, wat als een ‘volmaaktheidsnorm’, kan omschreven worden waarbij elke ongelijkheid tussen Arabieren en Joden door Amnesty wordt gezien als een resultaat en een bewijs van apartheid. Bijvoorbeeld, hogere armoedecijfers voor Arabieren versus Joden wordt gezien als onderdeel van opzettelijke apartheid, zelfs als deze verschillen in armoedecijfers veel beter zijn dan die van minderheden in veel westerse landen. Amnesty presenteert alle gegevens opzettelijk in een vacuüm, omdat elke vergelijking met andere landen hun apartheidsverhaal zou tegenspreken.

  1. ONWETENSCHAPPELIJK GEBRUIK CITATEN

Wat snel duidelijk wordt bij het lezen van Amnesty’s rapport is de slordige analyse en de ongebreidelde schending van algemeen aanvaarde regels van het wetenschappelijk onderzoek. Zo citeert Amnesty regelmatig geen bronnen uit de eerste hand en bij de ‘derden’ die ze geciteerd worden, wordt al te vaak geen eindbron genoemd, dan zijn dit in feite ‘dode’ citaten. Op die manier herdefinieert deze ooit gerespecteerde mensenrechtenorganisatie het historische begrip ‘apartheid’ om het te gebruiken om Israël te demoniseren.