Reactie op Amnesty Vlaanderen

Media Watchers collectief Savasorda reageert op Amnesty reactie

Naar aanleiding van onze eerdere berichtgeving over een Amnesty International avond in Sint-Niklaas (lees hier) en de daaropvolgende reactie van de organisatie zelf (lees hier) kregen we van het Media Watchers collectief Savasorda volgende lezersbrief:

“We moesten wel even slikken toen we de tekst van Amnesty International Vlaanderen lazen op de website van Joods Actueel. De toon verwondert al omdat de lezer tot tweemaal toe voor leugenaar wordt uitgemaakt terwijl hij een verslag gaf van hoe de avond bij hem overkwam. Subjectief? Misschien, want objectiviteit is een theoretisch begrip zelfs al beweren de lieden van Amnesty Vlaanderen dat ze dat wel zijn. Daarom even een paar kanttekeningen omtrent hun schrijven dat trouwens dubbel zo lang is als de originele tekst.

Amnesty Vlaanderen beweert dat zij maar liefst 157 landen onder de loep nemen en dat Israël niet specifiek geviseerd wordt. Maar is dat wel echt zo? Een simpele online zoektocht op Facebook leert dat Amnesty International 230 verschillende groepen hebben gelieerd aan lokale organisaties. En er is op die 230 één uitzondering, namelijk de Vlaamse poot van Amnesty die een groep heeft gewijd aan Israël/Palestina terwijl er geen enkele ander groep is gewijd aan een ander conflict. Geen groep i.v.m. de conflicten in Darfur, Soedan, Tibert, Tsjetsjenië, Somalië, Westelijke Sahara, enz… Het is dus onbegrijpelijk dat juist DIE organisatie, Amnesty International Vlaanderen beweert dat Israël NIET geviseerd wordt terwijl ze net dit conflict speciaal onder de schijnwerpers zetten.

Eigenaardig is ook dat Amnesty Vlaanderen klaagt over “aangestuurde tendens van het ‘demoniseren’ van mensenrechtenorganisaties die actief zijn rond het Israëlisch/Palestijnse conflict”. Hebben ze zich dan niet afgevraagd of dat niet te maken heeft met de wijze waarop bepaalde organisaties te werk gaan? Zo was er de dag van het joodse Paasfeest een ‘actie’ aan de Brusselse Universiteit waarbij Israëlische checkpoints werden gesimuleerd en mensen werden lasting gevallen. Voorwaar om te tonen wat de Palestijnen elke dag moeten meemaken.

De “vredesactivisten” waren zelfs zo fier dat ze een oudere dame tot wenen toe hebben lastiggevallen. En wie was bij dit evenement aanwezig? Amnesty International afdeling ULB! Hun lokaal werd zelf ter beschikking gesteld voor het omkleden van de valse soldaten. En dan nog gaan beweren dat ze geen stelling innemen wanneer ze hun fiat geven aan dergelijke activiteiten. Dat is onbegrijpelijk!

Advertentie

De heer Stockmans beweert in zijn schrijven dat hij naar Sderot geweest is. Wie zijn wij om hem tegen te spreken? Alleen kunnen we wel bevestigen dat de woordvoerder van deze Israëlische stad NIET op de hoogte is van zijn eventueel bezoek noch van enige aanwezigheid van AIVL ter plaatste. Misschien was hij daar anoniem als een gewone ramptoerist, maar met de bedoeling daar later te kunnen prat op gaan?

Laat het duidelijk zijn, de methodes van Amnesty Vlaanderen zijn alles behalve zuiver op de graat. Een lid van het collectief heeft zelfs persoonlijk ondervonden dat ze klikspaan gingen spelen bij de Palestijnse lobby te Gent nadat ze erop gewezen werden dat hun naam gebruikt werd op flyers die tot boycot van Israël opriepen. Hebben ze die toestand rechtgezet? Natuurlijk niet!

En het probleem doet zich niet alleen in België voor. Zo werd de feministe Gita Sahgal aan de deur gezet bij de organisatie wegens het feit dat ze kritiek durfde te uiten op het feit dat Amnesty met terroristen samenwerkte. Nog erger is het feit dat de secretaris-generaal van de organisatie, Claudio Cordone, beweerde dat de Jihad niet strijdig was met mensenrechten. De honderdduizenden slachtoffers van extremistische moslims zullen het wel kunnen appreciëren.

Maar Claudio Cordone is al langer bekend voor zijn uitspraken die slachtoffers viseren wanneer die slachtoffers hem niet aanstaan. Zei hij niet in november 2001 over de klacht van Israëlische slachtoffers tegen de terreurdaden van Yasser Arafat dat hun daad “ironisch was”. Ironische slachtoffers dus, de Israëli’s die het aandurven klacht in te dienen omdat hun mensenrechten werden geschonden. Ook dat is dus de mentaliteit van Amnesty International.”